.
Wojna karmi się strachem i nienawiścią.

Jak deszcz padają pociski...Łuna płomieni.
Wraki czołgów dymią powiewem śmierci.
W huku wystrzałów, nie słychać płaczu
bezbronnych dzieci.

Oddechem ognia omotane domy
straszą jak widma.
Kraina cieni... wszędzie ruiny i zgliszcza,
ręce uzbrojone w karabin, na nogach
ciężkie buty, a w sercu przerażenie.
Matki nie umieją już płakać, łez zabrakło,
ich oczy są wielkie od strachu.

Przerażony dzień, kolejny...

Pociemniał już horyzont, bezgwiezdne
niebo
całkiem czarne, rozciągnęło swój całun...

Tonie w beznadziei.

Chwila złowrogiej ciszy, by za moment
rozbłysnąć łuną... Domy bez szyb.
Za każdym rogiem czai się strach....
Ziemia nasiąknięta krwią, obrodzi nienawiścią.

Kropla 47

Jestem tutaj, popatrz na mnie -
choć przez chwilę na mnie spójrz...
Jestem cieniem, co ukradkiem
sunie prosto pod twój nóż...

nie ma śladu dawnej tęczy -
czas nie cofnie dawnych ran.
Obojętność jak Syberia -
twoje oczy patrzą w dal.

Czwartkowej nocy, gdy wszyscy spali,

Zaczęły wybuchać bomby w oddali.

Od tego dnia świat już będzie inny,

Całej tej tragedii Putin tylko winny.

Pod pretekstem rodaków ratowania

Obudził Ukrainę z Pokoju i spania.

Wkraczają czołgi i wozy pancerne,

Lecz ludzie Ukrainie mają serca wierne.

Spadają bomby na osiedla i szkoły,

Raniąc i robiąc wielkie padoły.

A do nich krew Ukraińców płynie,

I tylko z tego ten bandzior zasłynie.

Lecz serca do walki zapału pełne,

Stają w obronie kobiety dzielne.

I choć Ukraina od tygodnia płonie

To gwarantuję, że duch nie utonie.

Powstań narodzie dumny i dzielny,

Do walki wzywa Cię dzwon kościelny.

Wróg też już wkrótce trafi za kratki,

Za swoimi synami płaczą wroga matki.

Trzymaj się dzielnie droga Ukraino

Niedługo woda zamieni się w wino.

I chwała z niebios na kraj popłynie,

Chwała Wolnej, Niepodległej Ukrainie.