wieczór niespokojny w towarzystwie uniesionych słów
ze zbliżającą się niewyspaną nocą
mieszają w pewności obranych celów przyświecając złu
zwątpienia w strachu się złocą

rano jak zawsze zjedzmy wspólnie śniadanie
drobnymi gestami potwierdzę ci swoje oddanie
 
tylko tyle

z okna zaatakują nas promienie słońca
a na twojej buzi zagości uśmiechająca się postać

aż tyle

Błogosław duszo moja Panu
Zaśpiewaj Bogu pieśń miłości.
Bo On dobrem w mym życiu wszelakim,
O mnie wspiera, pomaga w słabości.

On mnie budzi z snu nocy co rano
Życia chleb mi podaje zwyczajny.
On mnie strzeże, gdy zło mi zagraża,
On mnie broni i leczy i karmi.

Wszystkie grzechy zmazuje z mej duszy,
Cień minionych lat rozświetla w oku.
I nie płaczę już nocą samotnie
Błogosław duszo mojemu, Bogu.

Coś wchodzi mi do głowy
Szepcze mi "na Ciebie już czas"
W pokoju ciągle zasłonięte zasłony
Trudno jest złapać balans 

Uśmiecham się. To mi pozostało
Światło powoli we mnie gaśnie
Nadzieję mam moje odejście nie będzie bolało
Może ktoś ostatni raz uściska

Dałeś nam Boże różne piękne dary,
Myślę o tym teraz, kiedy jestem stary.
Dziś wspominamy swe dziecinne czasy,
Polaków wiezionych w syberyjskie lasy.

Dałeś nam Boże wzrok, by świat piękny oglądać,
Ale też czasem, by śmierci w oczy zaglądać.
Dałeś nam słuch, by słuchać śpiewy ptaków,
Ale i krzyki sowieckich łajdaków.

Dostaliśmy również piękny dar mowy,
Język polski ojczysty, również ludowy.
Lecz po sześciu latach pobytu na Syberii,
Straciliśmy mowę polską za rozkazem Berii.

Dałeś nam Panie jeszcze pamięć w darze,
By nie zapomnieć gdzie ojców cmentarze.
Zanim na takim podobnym spoczniemy,
Pamiętać o was kochani, zawsze będziemy.

I niech się sprawdzą słowa wieszcza naszego,
Że jeśli zapomnisz swojego bliźniego,
Robiąc to mniej lub bardziej świadomie,
Ty, Boże na niebie – zapomnij o mnie.

grafika: Eliasz Dyrow

Tyle modlitw wyszeptały usta,
Myśli tyle przemknęło przez głowę.
To nadzieja, to niewiara pusta
Wszystko razem połączone w sobie.

Czy usłyszysz me błagania w Niebie
Czy me prośby dla Ciebie dość ważne
Przecież tylu ludzi prosi Ciebie
Może sprawy moje, niepoważne

To niewiara, to nadzieja w sercu
Pytań sobie zadaje tysiące
Lecz ja wiem, Ty mnie Boże wysłuchasz
Bo Twe serce miłością gorące.

Zawyły wojny syreny !
Wkroczyły na moją bratnią Ukrainę
bestialskie wyzute z Serca, wszelkich Uczuć diabelskie hieny !
Wielkie przeszywające na wskroś
Płomienie zła olbrzymi pożar wojny rozpaliły,
Niejedno ludzkie istnienie
w wielkiej pożodze, Nadziei na Wolność zabiły !
Czyżby ludzkiej Miłości właśnie pogrzeb się odbywał?!
A potężny ogień diabelskich mocy swoją siłę pokazywał ?
Maszerują właśnie Serca : to żołnierze, mundurowi, i cywile
Przekazując im swe Dobro w swej bratniej pomocy Miłości, i niezłomnej sile ....
Maszerują bohaterowie wśród gorzkiego płaczu, lejącej się krwi, rozpaczy okropnego bólu,
Maszerują w szeregu do niebiańskiej krainy,
Tam gdzie wszystko Miłością jest stale w tej Wieczności odarte z wszelkich bomb, pocisków, i z każdej miny !
Tam gdzie zło nie jest ziarnami goryczy podlewane, i posadzone,
I Nigdy, przenigdy nie dopuszczone!!!
 …………..
 Nadlatują rozszarpując wyzute z wszelkich Uczuć i człowieczeństwa diabelskie hieny,
Nadlatują swymi bez Serca rakietami,
Podłymi swymi charakterami !
Bombardują, wszystko rujnują, ludzi niemiłosiernie katują, mordują,
gorzej niż zwierzęta traktują!!! –
- To siły wroga niszczycielskie,
To siły wroga nieprzyjacielskie !
W tej swojej 'dumie'
Nie dla nich jest piękny, rozkwitający
Sercem wartości Miłości kwiat !
Nie dla nich szanujący drugiego brata Świat!
Maszeruje Miłość na bratnią Ukrainę,
by zbudować z dobra, Serca, życzliwości, serdeczną ludzką krainę....
Krainę ludzkiej wolności, i pięknej z nią Solidarności !!!
Tyle łez, cierpiącego bólu od tamtej chwili sromotnie jak  wodospad się wylewa,
W cierpieniu do dzisiaj swymi siłami ognia zła, rozpaczą, i bolejącego smutku melodii żałobnych wybrzmiewa!
Niech na mapie świata Ukraina oraz wolny Świat prawdziwych wartości trwa niezłomnie, i niech nie zginie,
Niech jej okropny Huragan wojny czym prędzej na zawsze przeminie!
Slava Ukraini!
Zło dobrem zwyciężaj :
Miłości, bratnią piękną Pomocą,
Niech znikną piekielne siły Wojny ze swoją okrutną, złą, olbrzymią Mocą !
Potrzeba dalej wiele amunicji, pocisków Dobra
W koronie pięknie połyskującego ….
Tego prawdziwie pięknego, Tego w Miłość bogatego, stale owocnie oby zawsze wzrastającego !
…………………………………………….
Rok temu o 4 rano zawyły wojny syreny,
Aż do dzisiaj trwają na Ukrainie podłe, wyzute z Serca, wszelkich Uczuć diabelskie rozszarpujące Wolność, i ludzkość hieny, i odgrywają się dramatyczne tam nie do opisania sceny !
Cześć i Chwała Wszystkim Bohaterom tym znanym, i nieznanym !!!
Slava Ukraini!
___________________________________________________________________
 24 lutego 2022 roku siedziałem w głębokim szoku w telewizor wpatrzony, w bezruchu tym co widzę kompletnie przerażony !!!
Słysząc na terytorium sąsiedniej Ukrainy wyjące syreny, widząc okropne przerażające sceny, zrozumiałem, że zaatakowały ją bezwzględne nie do opisania ,,hieny” !
Wojna na Ukrainie się wówczas rozpoczęła !!!
Wiele ludzkich serc w swoim odruchu dokonało wielkiego wspólnego pokładów bezcennego Dobra pomocy – namalowało tym samym cudnego, malarskiego, wspaniałej Miłości arcydzieła !!!
___________________________________________
W I rocznicę barbarzyńskiego ataku Rosji
na Ukrainę - wojny, która trwa po dziś dzień!
| 24.02.2022 - 24.02.2023 |
___________________________________________
Wiersz napisał : Mariusz Krówka
dnia 23.02.2023

Dojrzewa stale kwiat naszej Miłości 
Podlewany czułością, bliskością,
śpiewem Radości,
Blaskiem gwiazd wzajemnego wsparcia błyszczących się na Niebie,
Codziennymi czynami mówiących : Kocham Ciebie ! 
Z zaufaniem, szczerością jak piękne puzzle staje się ułożony,
ze wspólnych, każdych życiowych chwil ze sobą podążający wybraną Przyszłości szczęścia Uczucia drogą niezmierzony! 
W dojrzałości Uczucia,w sercach naszych rośnie ten kwiat naszej Miłości,
A gdy dojrzeje stanie się piękną Różą
potrafiący zmierzyć się z  troskami, i kłopotów burzą;
Dojrzewa stale kwiat naszej Miłości 
co początki miał pełne pocałunków gorącej Namiętności! 

Autor : Mariusz Krówka 
22.02.2023

Przed Tobą klęczę Boże mój i Panie
I błagam Ciebie o Twe zmiłowanie.
Moje modlitwy wysyłam bez końca,
Prosząc Twą dobroć co nieustająca.

Modlę się nocą, modlę prze dzień cały,
Błagając Ciebie o zwyczajne sprawy,
O to by Wielkość Twojego Oblicza
Którego dobroć serce już nie zlicza,

Jeszcze raz ku mnie skłoniło swe oczy
Bo wzywam Boże znów, Twojej pomocy.
Bo noce całe myśl moja zajmuje
Niech się nade mną Twa dobroć zmiłuje.

Czemu słów nie starcza w sercu w myśli
Czemu z pośród tylu w świecie dźwięków,
Ja, nie mogę znaleźć w swym umyśle
Tej jednej nuty tak pełnej wydźwięku.

Jednego słowa co by swoim brzmieniem,
Umiało całą miłość mą wysłowić
I by wyśpiewać serce potrafiło,
Całe uczucie zgromadzone w sobie.

Bo chociaż szukam ciągle i mozolnie
I chociaż myślą wybiegam daleko,
To słów tych nigdzie odnaleźć nie mogę,
Ani też nuty co brzmiała by lekko.

Bo słów tych nie ma a dźwięków nie stworzę
By moją miłość rozgłosić z wysoka.
Więc tylko pokłon złożę Tobie Boże
I powiem cicho - ja Ojcze Cię kocham.

Wióry z Miłości
posypane są...
nicością Rzeczywistości,
Leciutki, każdy jej kęs 
do cna łykałem,
Jak śpiewające ptaków
bezcenne trele - tak Ciebie 
pragnieniem swym słyszałem ! 
Miłości Wióry, resztkami z kęsów
posypane są brudami rozstania
jak popiół ziemi do bliskiej osoby
pochowania! 

Słowik tylko pięknym śpiewem
Przeszłość żyjącej Miłości wyśpiewuje,
Z westchnieniem niekrytym
jak palącym pragnieniem dusi z niemocy Gorycz rozstania,
prawdziwego na Wieczność pożegnania!
Czemuś odeszłaś zwiędniała,
Choć piękna przecież złotym Losem byłaś,
I cudne oczęta miałaś,
I lica kochane Miłości promiennej, rześkiej wody płynącej,
W których moje w twym zwierciadle Urody  po stokroć piękniały,
W barwach mej ponurej postury z Tobą się odmieniały! 

Wszystko całuję...
te Wióry ledwo w mej Duszy płynące,
co dzisiaj są dla mnie katorgą, łzami, cierniami duszy mej okalające! 

20.02.2023
Mariusz Krówka