temu deszczem mnie zaniesiesz
niosąc bulwarowy gaj, spadających bibek
dokąd tworzyć śpiące w cieście belwederu
wokół warzysz zostawiając wątłych kiść
zatrzymanych mrozem czuł prism
czemu stawiasz blask ich w oczy
lewym młotem spajasz otępiałą długopisem
w prawym oku, żegnasz z kapelusza chat
czekających w tramwajowy walc | od baletnicy afiszem
o podobnym korytarzem ulewanych konew
chowasz cały rytm i świt - bez łez z kropelek
dotykasz, całym w nas

w kim chcesz iść na wietrze - w zielnicy podkowy,
pomyślny chody,
parasoli z głowy? niech porwie, niech wypowie,

i proszę - niech płynie w ciągły głębinowy Czesław; kaw
nostalgicznie przesiąkanych, do cna morza – wstaw

Dajcie mi ptaków wszystkie śpiewy, głosy
Powiewy wiatru co ciche i rzewne
I dajcie echo co brzmiące odgłosem
I morza szumy co w falach wylewne.

I drzew szelesty i deszczu padanie,
Cichy głos dziecka, gdy "mamo" zawoła.
I wody w górskich strumieniach spadanie
I szepty lasu gdy w zieloność woła.

I dajcie ciszę co taka wymowna
I myśli lekkość co daleko zmierza
I bicie serca gdy gorąco kocha
I w swoim szczęściu czasu nie odmierza.

Dajcie mi dźwięki co w świecie najczystsze,
Z nich to najczulsze słowa me ułożę,
Żeby powiedzieć albo szepnąć tylko
Ja kocham Ciebie, kocham Ciebie Boże.

Panie mój, Ty jesteś dla mnie wszystkim
Całym życiem, całym mym istnieniem.
Ty mi miłość dałeś swoją Boże,
Gdym cierpiała w smutku, bez nadziei.

Tyś mnie wspierał siłą swojej wiary,
Tyś dłoń podał gdym samotnie stała.
Tyś pocieszył, ukoił, łzy otarł,
Kiedy w bólu tym wielkim płakałam.

Tyś wziął serce takie niepotrzebne
I ogrzałeś swą miłością Panie
Więc Cię kocham, Ojcze mój najlepszy,
Całym życia mojego oddaniem.

Czemu słów nie starcza w sercu w myśli
Czemu z pośród tylu w świecie dźwięków,
Ja, nie mogę znaleźć w swym umyśle
Tej jednej nuty tak pełnej wydźwięku.

Jednego słowa co by swoim brzmieniem,
Umiało całą miłość mą wysłowić.
I by wyśpiewać serce potrafiło,
Całe uczucie zgromadzone w sobie.

Bo chociaż szukam ciągle i mozolnie
I chociaż myślą wybiegam daleko,
To słów tych nigdzie odnaleźć nie mogę,
Ani też nuty co brzmiała by lekko.

Bo słów tych nie ma a dźwięków nie stworzę
By moją miłość rozgłosić z wysoka.
Więc tylko pokłon złożę Tobie, Boże
I powiem cicho - ja Ojcze Cię kocham.

malowniczo widać szlaki
niedaleki tu jest las
wszystkie wrony wszystkie ptaki
otulają wokół czas

widniejące są pagórki
rozweselą choćby mnie
takim sobie tu pościelą
panią jedną lub we dwie

współczesne doliny współczesne morza
szumem wiatr okołysze
znaczy sianko pani z z boża
i przywdzieje o to co usłyszę

niemy bocian niemy kraj
w każdym z nas to dziś nie minie
zapalczywie rwie się w pola daj 
zobaczymy czym przeminie

Nie boję się w życiu, już się nie boję
Bo Bóg mnie jak pasterz i broni i strzeże,
Słowami Ksiąg Świętych mnie karmi i poi
A ja je zgłębiam, zgłębiam i wciąż mocniej wierzę.

W nich mnie prowadzi gdzie pokarm dla duszy,
Gdzie wodę czystą znajdę i od zła zasłania.
Choćbym szła ciemną doliną i mroczną,
Drogą nieznaną co z mgły się wyłania

To nie ulęknę się ciemności nocy,
Choćby mnie porwać chciała życia rzeka.
Bo Bóg jest ze mną i On mnie prowadzi
Do Domu swego, w którym na mnie czeka.


Inspiracją do powstania tego wiersza był Psalm 23

kocham się, kocham cię
kocham cię, kocham cię
pragnę cię, szeptem chce
i wezmę
od nowa

pragnę cię, pragnę cię
wielbię cię i widzę
Jak jesteś moja i moja
od nowa

Bez mowy i żalu
i w każdym calu
Spragnionym rytmu
namaluj namaluj

i po ramieniu
gdzie szyja u róży
już jestem duży
i palę się w twych
Ust płomieniach

od dotyku co słucha
spojrzenia w twe usta
i nalej nalej
niech szczytu jest mowa

dalej i więcej
pragnąc nic więcej
unieść się w słowa
od nowa

1.

Graj muzyko ma
Graj
jak jabłuszko unoś ten rytm
z konikiem polnym wznoś
piosnki dwie
od mowy ukołysz
obrót na raz
potem na dwa
ukołysz

Ref.

Graj
niech niesie się wszem
odbija od ucha gdy sen wesoły
Ukochaj
Graj
niech niesie się w pociechy rytm
odbija od ucha gdy sen goły
unieś ten dzień

2.

w krawacie jest
i pnie się do wszystkich łąk
pagórków i lasów
przy lesie u zbóż
uradował cię sam mistrz
chce tutaj spróbować u Róż
na całym podwórku
zwiódł i bódź

3.

I noś ten statek dookoła
Uśmiechaj się w przyjaźni
to trampolina z wysokich drzew
muzyka się w sercu chce próbować
obrócić do wszystkich głów

Otworzyłeś moje serce, Boże
I ujrzałam świat zupełnie nowy.
Więc ze szczęścia chcę tańczyć i śpiewać
Wiersz już w myślach powstaje gotowy.

Bo wysławiać pragnę Ciebie, Boże!
I wciąż śpiewać o Tobie wśród ludzi!
Może ktoś wysłucha mojej pieśni?
Może serce czyjeś się obudzi?

Niech się wzniesie chwała Twa wysoko!
Niech rozbrzmiewa cały świat śpiewaniem!
Bo Twa Łaska nad Niebiosa większa
Więc modlitwą każdy wiersz niech się stanie.


Inspiracją do powstania tego wiersza był Psalm 108

i: kłebuszkiem i wargami ciała, zamokniętym
różowianych otulani: o łodzi dziś nadani niani, gdy pierwszy raz tacy sami:
mami: daj mi całusia, co z cumelkiem siusia

'o wazoni, z głogowej szałwy, twe ciało płonie glazur wydmy chałwy
w miody świt Orchidei męsko słodzi świeci grzęsko w wodzie siedzi
zasuszanej tratwy trawi, w pal papierowej kawy przeco są w paproci
wstawani cicho purpurowej z siennic, wstawiennic z Polski

o orzeszku pszenic, szkarlatyni w dłoni od szlachetnic i: w wierności

zwilżę winnych donic z wonnych jaskiń pędnych koni zaproszonych goni
światów w przebiśniegi szumnym rzucających liści w bieli oniemieli
echem zasłon lasów, i soczyście wiśni zabierz w nas, rozkołysz
pędzą wen wiatr płomienni, tacy nadzy w dwojga wrót zielenię morskim

włosem nakrywani z Calineczki ciał kamiennic Kaczennic Bożym siał
o strumienić mi tu chodzi owoc zakochanych pędzli w modzić w: pas:
w niezapominajki boś ty Mój wlazł taki czas kici moje ma:
kopciuszku mój spleciony, otwórz wszystko w me nim spóźnionym; wetywerii:

błogo spokój ducha w śnie...