Dlaczego jesteś smutna, gdzie błądzisz myślami?
Jesteśmy tu z Tobą, bądź tu razem z nami.

Śnieżnym puchem otulona jest Twoja kraina,
białe płatki wirują jak zaczarowane,
w ręku trzymasz lampkę czerwonego wina,
a Twoje oczy robią się "maślane".

Uśmiechnij się!

Przyjdzie wiosna, wszystko zazieleni,
ale..... Ty nie myślisz o wiośnie,
Ty myślisz o pewnej jesieni,
która była dla Ciebie i latem i wiosną,
a Ty byłaś wtedy szczęśliwą, radosną...
Nie możesz ciągle żyć wspomnieniami,
i do przeszłości wracać myślami.
Uśmiechnij się proszę.  Bądź tu razem z nami !

Krwiste jeziora od zachodu słońca 
krwawe niebo po całym dniu gorąca
Czerwony żar paruje z ziemi
zaraz ją przysypią rudości jesieni
Bordowe klony pozbędą się liści
jak nakłuta tętnica złóż krwi
Nad stawami zawiśnie jasnoczerwona mgła
powiemy wówczas że pogoda jest zła
A potem biała pierzyna przykryje świat
Łóżka w domach cieplej posłane
z zadźganego ptactwa kołdry wypchane
Ale znów przyjdzie czas dobry i nowy
zakwitną zielono wielkie klony
Tylko gałęziom będzie ciężej
czas wiosny - wisielców więcej.

Tak bardzo chciałabym się pozbyć
talentu wspomnień.
ODESZŁAM.
Lecz od czasu, do czasu mała cząstka mi doskwiera.
ODSUWAM  ją, lecz mimo, że sprowadzam ją,
do temperatury zera, to razem a odwilżą  przychodzi
i po terenach bagiennych brodzi, zawodzi
swym rozpaczliwym głosem, że moje ciało oblewa
się potem  i tak napręża, że doznaje wtedy lęku,
bo torturuje mnie, ta napastliwa jędza.

I oddech głęboki wciągam do płuc i krzyczę:
Wynocha z mej podświadomości, a to już " !!
Czuję ulgę w swojej głowie, bo wiem ,że już nie wrócisz
 WALCZĘ  i jest już po tobie.
Wiem ,że ten zapach będzie jeszcze trwał na chwilę
aż jak ta mgła się rozpłynie.
WALKA< WALKA< WALKA <
Staram się tak robić, aby się od tego, co było niegdyś
na zawsze odgrodzić i postawić tak wielki mur
i mieć spokój na zawsze już.
Ze sobą możesz walczyć, ale z ludźmi nie,
bo oni i tak nie zrozumią cię.
A życie właśnie takie jest, póki nie zrozumiesz go,
stoisz jak ten pień, to w zimnej ,to w ciepłej wodzie.

Więc  WALCZ i myśl o wolności i swobodzie.
Wtedy doznasz prawdziwego wytchnienia,
bo nie będzie się usuwała  z pod twoich stóp
  TWOJA   MATKA   ZIEMIA
Twardo będziesz na jej podłożu stała, a nie jak

MARIONETKA  się obracała.
Toteż  WALCZ !  Nie poddawaj się !
Spójrz : nadchodzi CUDOWNY  NOWY  ROK  2015.

Z całego serca życzę wszystkim w Nowym Roku:

Radości, która dostrzega piękno małych rzeczy....
Nadziei, która nie gaśnie kiedy marzenia wydają się zbyt dalekie.
Spokoju, który koi, kiedy wszystko wyprowadza z równowagi.
Wiary, która daje oparcie, kiedy bezradność przerasta....

                                                        Limba

Z całego serca życzę wszystkim w Nowym Roku:

Radości, która dostrzega piękno małych rzeczy....
Nadziei, która nie gaśnie, kiedy marzenia wydają się zbyt dalekie.
Spokoju, który koi, kiedy wszystko wyprowadza z równowagi.
Wiary, która daje oparcie, kiedy bezradność przerasta....

                                                   Limba

No wreszcie zima zawitała
do naszej mieściny.
Ośnieżone są drzewa i wiejskie drożyny.
Zaspy śniegu wzdłuż drogi,
tak się ułożyły, że z trudem wśród zasp
samochody przejeżdżają, ślizgają się
i przepychają.
Na górzystych stokach szaleją narciarze,
tworzą się na szlaku  olbrzymie wiraże.

Dzieci na saneczkach po puchowej pierzynie
płyną jak te łabędzie w nieznaną krainę.

A PANI  ZIMA  ze swego okna wygląda,
dmucha, sypie śnieżkami i na swe dzieło
z radością spogląda.
A, że jest jej czas i pora podnosi temperaturę
ujemną od rana do wieczora.
Jesteś, o Pani Piękna w tej białej szacie,
lecz miej litość nad tymi, co mieszkają,
w nieogrzewanej biednej wiejskiej chacie.

Pierwsza, byś mnie kochała,
Druga, byś przy mnie stała,
Trzecia, byś zaufała,
Czwarta, byś nie zapomniała,
Piąta powoli gaśnie,
A została mi ona właśnie...

Mgłą zasnute jak cienie, wspomnienia z przeszłości,
Pamiętam smaki, zapachy, w sercach uniesienie,
Czas przygotowań i czas wielkiej radości,
W te magiczne święta, Boże Narodzenie.
Pamiętasz kochanie, te śnieżyce, zamiecie.
Z przeszłości się wyłania jak różdżką dotknięta
Historia z dzieciństwa, w innym, dawnym świecie,
Pierwsze nasze święta. Pamiętasz? Pamiętam.

Choinkę na placu wspólnie wybierzemy,
Ta jest gęsta, w sam raz, kupujemy mamo,
Na sankach do domu razem ją ciągniemy.
W sklepach są sztuczne, lecz to nie to samo
Tata choinkę oprawia, w stojaku montuje,
Pudełka z bombkami ściągamy z pawlacza,
W wigilię, nie wcześniej się ją dekoruje,
Taki przestrzegany zwyczaj co roku powraca.
Słomkowe aniołki, z papieru gwiazdeczki,
W kolorowych bombkach mej buzi odbicie,
Anielskiego włosia cieniutkie niteczki,
Łańcuchy sklejone przez nas pracowicie
Dzwonek, serduszko w piersi się kotłuje,
Szybko, niech tata już te drzwi otworzy,
Wchodzi, taki wielki Mikołaj, o coś zapytuje,
Czy byłam grzeczna, paciorek, zmów Aniele Boży.

A że byłam grzeczna, mówiłam paciorek
Wtedy ten Mikołaj siwiutki i święty,
Otworzył swój przepastny, zagadkowy worek,
I wyciągnął dla mnie wprost z nieba prezenty.
Pamiętam też święta, gdy ten Pan sędziwy,
Miał tyle pracy w całym niezmierzonym świecie,
Wierzcie nie wierzcie, wszak to same dziwy,
Że wleciał do domu przez balkon, no wiecie
Świat zaczarowany, dobry nawet w biedzie,
Kartofle w mundurkach i barszczyk czerwony.
Smakuje wszystko, pierogi, kompot, śledzie,
I karp przez matczyne ręce usmażony
Zapach pomarańczy cierpliwie wystanych,
Pierniki, makowce co w domu pieczone,
Nie zastąpi ich bukiet potraw wyszukanych,
Bo święta z dzieciństwa są niezastąpione.

Mgłą zasnute wspomnienia, szczęścia aromaty,
Odeszły w przeszłość, jak odeszła mama.
Dziś świat już nie taki, inne przybrał szaty,
Pozostała bez zmiany kolęda, ta sama.