Gdyby marzenia się spełniały dziś bym marzył,
gdyby marzenia się spełniały dziś  bym nie żył.

Gdyby życie miało  jaki kol wiek sens dziś by nie było mnie,
gdy życie zawodzi to rani mnie.

Gdy odnajdę śmierdź; czarną jak noc zaklętą w grzmot i tą wielką moc,
która zabierze mnie STĄD...

Pamiętasz nasze wspólne dni, momenty prawdy
W które wierzyłam?
Gdzie na pare chwil o bólu zapomniałam
Gdzie w głębi duszy zawsze wiedziałam...

Że zżerasz mi resztki słońca z serca
Po latach nie czułam już swojego wnętrza
Zabiłeś mi myśli...
Zabiłeś moją świątynię, dla której chciałam żyć
Zostałam sama skazana na tornado w mojej głowie
Jak mogłam zaufać właśnie takiej osobie...?

Stworzyłeś labirynt ciszy w którym się gubiłam
Nie mogę tego znieść, że w Ciebie uwierzyłam!
Czy wiesz co mi zrobiłeś...że wszystko zniszczyłeś?
Czy wiesz, że doszczętnie odebrałeś mi prawde?

Odebrałeś mi niewinną wiarę w miłość
Odebrałeś mi resztki sił, całą wielką zawiłość
Jak mogłam w to wszystko uwierzyć?
Już nigdy nie będę taka jak kiedyś

Mam ochotę
na czekanie
na ruchów spowolnienie
na rozgrzewanie

chcę smakować
degustować
z kielicha brzucha pić
z obojczyka łodki brać
kosztować

chce zapach czuć
patosem smarować
jak kromkę chleba powszedniego
ostatni kęs
jak pierwszy łyk
haust

zachłysnąć sie zatracić
i zamienic to czekanie
w poznawanie.

Pisanie wierszy to żmudna praca...
I na dodatek się nie opłaca;)

Blask promieni, który topi moją dusze,
serce swoimi pragnieniami cały czas kruszę,
myśli, którymi swoje wspomnienia w sobie dusze,
życie, od którego dobra nie wymuszę.

Jasne światło, które wskazuje mi drogę,
ciemność, która sprawia, że sobie nie pomogę,
radość, która rozgrzewa moje marzenia,
mojego życia i losu drogi zmienia.

Nienawiść, która studzi moje serce.
coś sprawia, że w miłości chce więcej,
patrząc w przyszłość,
nie patrze za siebie.

Dotyk przeznaczenia krzyczy w stronę świata,
głęboko w sercu czuje promienie lata.

Jedyne marzenie to skończyć ból na ziemi
nie wiem czy jedna decyzja moje życie zmieni,
słowa, które szybko mogą zranić,
spojrzenie, które miłość może zabić.

Patrząc w ciemność, widzisz swą dusze,
lepszego świata od przeznaczenia nie wymuszę.
Stojąc samotnie myślę tylko o tobie,
myślę o tym, co bez ciebie zrobię,

czy jest sens zaprzątać życie samemu sobie?
Kiedy spojrzysz w głąb siebie,
odnajdziesz coś, czego nawet ja nie zmienie
nie wiodomo, kiedy nasza dusza z łzami krzyczy,
ton cichego głosu, którego nikt nie usłyszy.

Chciałbym swoje żale wykrzyczeć,
nie mam siły już dalej o tym myśleć.
Co dzień myślę, kiedy skończy się ból, który czuję
to uczucie, które moją dusze kawałkami ze mnie wyjmuję
to coś, co moje wspomnienia w gruzy rujnuje.

Tak ja widzę pęd i bieg,postaci z gliny ulepionych
prowadzonych przez Śmierć na rzeź,w łasce uświęconych
nie ja nie jestem z nich,ja jestem Uwolniony
wybrany przez samotność,przez ludzi odrzucony

Czuje jak moje serce topi się w morzu nienawiści
umysł mój pochłaniają duchy,te najpiękniejsze
ciało,mimo iż wśród ludzi,uleciało jak najprędzej
mrok!mrok! pochłoń mnie do swych miłości bram

Odejdźcie,zostawcie mnie nienaruszonego
nie potrafię okłamywać siebie,niechaj będę potępiony
zawsze w roju,czułem się jak lew
nie pojmuję prawdy,wypływającej z krwawych ust

Czuję jak łamie się nić mojego serca
w mózg wbijają mi się igły satanizmu
ciało, nic-nie-warte-ciało,ale dusza ma jest wieczna
prowadzi do Srebrzystej Krainy Wiecznego Potępienia

Mrok!Mrok! Pochłoń mnie do swych miłości bram

Droga Miłości,
Jesteś najpiękniejsza spośród wszystkich kwiatów świata,
Różą pośród lasu pokrzyw.
Trzeba nieraz sparzyć się, by Cie odnaleźć.
Nieraz tez przekłuć palec na Twojej łodydze

Droga Miłości,
Masz wiele sióstr bliźniaczek
Tak podobnych, a tak rożnych od Ciebie
Pozwól mi poznać Ciebie i pokochać
Raz na cale życie

Droga Miłości
Idealna pośród wszelkich uczuć
Bądź wyrozumiała dla mego nie-ideału
Bądź krytyczna wobec moich błędów
Kochaj mnie, aż po grób.

Droga Miłości,
Czekam na Ciebie pełen wiary, ze jesteś
Pełen nadziei na spełnienie mych marzeń
Pełen Miłości, gotowej do odwzajemnienia
Pozwól mi posmakować Ciebie.

Ciemne chmury zasłoniły niebo.
Potrzebny wiatr, który je przepędzi
Wind of Change called Time

Czas leczy rany, lecz nie te rozdrapywane.

To znowu ja
Więzień własnego domu, czekający na koniec wyroku.
Osiemnaście lat, miesięcy dziewięć i pół
Skazany za synostwo i własny mózg

Człowieku, nie poddawaj się!
Straż więzienna wywyższa się nad Tobą
Biblia: kto się wywyższa,
poniżonym będzie.

Wytrzymaj cierpnienie,
per aspera ad astra.
Wiem, często przychodzi zwątpienie,
Ja również tęsknię za widokiem wolnego miasta.