w życiu przedtem
trzeba błądzić
aby później
się odnaleźć
trzeba miłość stracić
aby ją docenić
trzeba cierpieć
aby móc przebaczyć
pierwej
trzeba porzucić
aby później
ścigany wspomnień falą
przynajmniej w marzeniach
móc powrócić
Autor: Don Adalberto
Wiersz jest jak muzyka
płynąca z serca wnętrza
ballady muskają struny
smyczki na uczuć wezwanie
trąbki jak bębny burzy
i gitarowe ostre granie
Płynie ta muza z wolna
nieraz potokiem rwąca
szumiący ciężko w uszach
kropla cicho kapiąca
leci w bezkresy świata
gdzie nikogo nie było
do mgły co otchłań zasłania
w ciepłym promieniu jest miło
zanurzyć swoje wnętrze
wygrzać wiekowe gnaty
by tam wejść zbędny bilet
nie musisz być bogaty
otwórz się na te granie
bywa że struna pęknie
akord zabrzmi fałszywy
od muzy płynącej z serca
każdemu serce mięknie
oszukasz samego siebie ?
wrażliwość jest w nas wpisana
z góry spływa rozbłyskiem
iskra słowa wysłana
ty co drapiesz się w czoło
czytając te bazgroły
ze mną nie zawsze wesoło
ale dobrze że jesteś
nie pytaj mnie o imię
bo jest ono prochem
zapisanym na wietrze
nie pytaj mnie o drogę
bo wszystkie one wiodą
między cmentarne aleje
nie pytaj mnie o godzinę
bo każda z nich to czas
śmierci i zmartwychwstania
Autor: Don Adalberto
Dobroć
jest miarą
człowieczeństwa
miłość
jest miarą
doskonałości
nieznane
są jednak granice
aby dosięgnąć szczytów
dlatego nieustannie
potrzebujemy
przemiany
Autor: Don Adalberto
- jaki byłby świat
bez poezji?
- lepiej o to nie pytaj
Don Adalberto