Syna małego
chmurka otuliła
Matula owinęła,
całuskiem wzięła
do Tronu Mego
i przyszłego
by pokazać ślad u płomienia
i Kochać - wielbić
co z życia miłego dostała
Owinęła kocem
i ujrzała w niebie
Boski cud chleba
tylko pod Ciebie
w Niebie poświęcona
wtem unosi się zapach kadzidła
Święta dla Świata
poezja przepysznie stworzona
z zarysu twarzy
Narysowała Chrystusem odmieniona
nić powleczona, pępek Świata
Pobłogosławiona Matki
- Żona
Matka Stworzonego Boga
i Świata
"i liść przeplata"
Kręta jest do Nieba droga,
Posłuchajcie bracia jurni:
Seks, a owszem, jest od Boga,
Ale nie jest on dla durni …
Co w sercu to na języku
i tylko prawdę zawsze mów
bo rozpoznam fałsz od razu
Nie używaj nigdy krzyku
na powiedzenie kilku słów
a w dodatku... bez wyrazu
Zanim oświadczysz się pięknej dziewczynie,
skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą,
gdyż każda niewłaściwie traktowana
zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
Wiersz jest jak muzyka
płynąca z serca wnętrza
ballady muskają struny
smyczki na uczuć wezwanie
trąbki jak bębny burzy
i gitarowe ostre granie
Płynie ta muza z wolna
nieraz potokiem rwąca
szumiący ciężko w uszach
kropla cicho kapiąca
leci w bezkresy świata
gdzie nikogo nie było
do mgły co otchłań zasłania
w ciepłym promieniu jest miło
zanurzyć swoje wnętrze
wygrzać wiekowe gnaty
by tam wejść zbędny bilet
nie musisz być bogaty
otwórz się na te granie
bywa że struna pęknie
akord zabrzmi fałszywy
od muzy płynącej z serca
każdemu serce mięknie
oszukasz samego siebie ?
wrażliwość jest w nas wpisana
z góry spływa rozbłyskiem
iskra słowa wysłana
ty co drapiesz się w czoło
czytając te bazgroły
ze mną nie zawsze wesoło
ale dobrze że jesteś
w życiu przedtem
trzeba błądzić
aby później
się odnaleźć
trzeba miłość stracić
aby ją docenić
trzeba cierpieć
aby móc przebaczyć
pierwej
trzeba porzucić
aby później
ścigany wspomnień falą
przynajmniej w marzeniach
móc powrócić
Autor: Don Adalberto
nie pytaj mnie o imię
bo jest ono prochem
zapisanym na wietrze
nie pytaj mnie o drogę
bo wszystkie one wiodą
między cmentarne aleje
nie pytaj mnie o godzinę
bo każda z nich to czas
śmierci i zmartwychwstania
Autor: Don Adalberto
Dobroć
jest miarą
człowieczeństwa
miłość
jest miarą
doskonałości
nieznane
są jednak granice
aby dosięgnąć szczytów
dlatego nieustannie
potrzebujemy
przemiany
Autor: Don Adalberto
p o e z j a
to westchnienie duszy
brzmiące dźwiękiem
lirycznych strun
które delikatnie trącił
piórem skrzydła
a n i o ł
w milczących chwilach
natchnienia
Autor: Don Adalberto
