.
Wojna karmi się strachem i nienawiścią.

Jak deszcz padają pociski...Łuna płomieni.
Wraki czołgów dymią powiewem śmierci.
W huku wystrzałów, nie słychać płaczu
bezbronnych dzieci.

Oddechem ognia omotane domy
straszą jak widma.
Kraina cieni... wszędzie ruiny i zgliszcza,
ręce uzbrojone w karabin, na nogach
ciężkie buty, a w sercu przerażenie.
Matki nie umieją już płakać, łez zabrakło,
ich oczy są wielkie od strachu.

Przerażony dzień, kolejny...

Pociemniał już horyzont, bezgwiezdne
niebo
całkiem czarne, rozciągnęło swój całun...

Tonie w beznadziei.

Chwila złowrogiej ciszy, by za moment
rozbłysnąć łuną... Domy bez szyb.
Za każdym rogiem czai się strach....
Ziemia nasiąknięta krwią, obrodzi nienawiścią.

Kropla 47