*Cynamonowe cienie

W swoim malutkim raju
odliczała minuty na szczęście.
W głębi duszy wciąż była
małą dziewczynką,
biegającą boso po łące.

Tak wiele cierpkich chwil
(w zanadrzu)
miało dla niej życie.

Pękła cisza.

Radość zgasła jak zdmuchnięty
płomień,
a miała wtedy tylko dziesięć lat.
Już nie usłyszy słowa córciu,
nie położy głowy na kolanach ojca.

W złą godzinę wyszedł,
wrześniowy wiatr płakał.

Czas stanął - przewoźnik już czekał.

Kazimiera Duraj

Foto z Pinteresta