otrzymałeś znamię krzyża
kiedy jeszcze byłeś
nieświadomy tego daru
może wtedy płakałeś
zaciskając małe piąstki
ale wszyscy wokół ciebie
dobrodusznie uśmiechali się
jak aniołowie na obrazkach
bo przecież otrzymałeś
najwspanialsze dziedzictwo
krzyż wzrastał
razem z tobą
a ty w nim dojrzewałeś
czy wystąpisz
przeciw niemu?
czy odetniesz się
od korzeni?
podstawiono ci nogę
w tumulcie nienawiści
pchnięto cię znienacka
posypała się lawina
obelżywych epitetów
kłamstwa i oszczerstwa
krążą nad tobą
drapieżne ptaki
zwiastuny tragedii
musisz się podnieść
to dopiero początek
Krzyżowej Drogi
przed tobą – mamo
niczego nie zdołałem
ukryć
nawet kiedy milczałem
aby uchronić cię
od zmartwień
kiedy rozciągałem usta
siląc się na uśmiech
ty pozorom nie wierzyłaś
przy każdym spotkaniu
wnikliwym spojrzeniem
matczynego zatroskania
dostrzegałaś niewidoczne rany
i łączyłaś się zawsze
z moim cierpieniem
tak niewiele potrzeba
aby pomóc bliźniemu
czasem wystarczy tylko
uśmiech lub dobre słowo
nie odwracaj nigdy głowy
gdy widzisz potrzebującego
nie tłumacz się brakiem czasu
nie odkładaj tego na później
bo może to ostatnia szansa dla ciebie
finisz przed metą w życiowym biegu
a wieniec zwycięstwa
przyznany będzie tylko
za szlachetne czyny
kiedy zwątpienie
ogarnia mrokiem
bezgwiezdnej nocy
kiedy w źrenicach
gasną nadzieje
jedna za drugą
pojawia się ktoś
nieoczekiwany
kto cię rozumie
gest życzliwości
wymownie milczy
jak chusta Weroniki
