Drzewo i wiatr

Samotne drzewo pośród łąki,
Co z wiatrem tylko cicho gada
I swoje bóle i tęsknoty
Niebu i chmurom opowiada.
Rośnie tam samo, opuszczone,
Przez braci wszystkich, siostry wszystkie
I tęskni ciągle za przyjaźnią,
O której chmury mówią mgliście.
I czeka ciągle wiosną, latem.
I zimą mroźną nawet czeka.
Może mu kiedyś wiatr przyjaciel
Przywieje, przyjaźń gdzieś z daleka?
I chociaż ciągle wicher wieje,
Przenosząc nowych nasion krocie,
To żadne z drzew tam nie chce rosnąć,
By ulżyć jemu w tej tęsknocie.
Nieco później
Co
 

Komentarze 1

kazimierzsurzyn@gmail.com w czwartek, 03 grudzień 2020 12:23

Z podobaniem czytam wymowny wiersz, podobna jest tęsknota i samotność człowieka, jak tego drzewa, pozdrawiam ciepło.

Z podobaniem czytam wymowny wiersz, podobna jest tęsknota i samotność człowieka, jak tego drzewa, pozdrawiam ciepło.
czwartek, 28 marzec 2024

Zdjęcie captcha