Dusza

Który mur skruszy pusta głowa

kiedy od tępego odgłosu

słychać odbijające się echo

i gruchanie groszka fasoli

zamiast zwoju mózgu

dusza gdzieś daleko hen

nie obchodzą ja ludzkie rozterki

ona woli wylegiwać się w łąk przestworzach

niż patrzeć na walenie o rozum

cholerna nieczuła firanko

błąkasz się gdzieś po świecie

a ja jestem tu sam

otoczony z cegły murami

mocnymi twardymi nieczułymi na łzy

są mocne bo sam je budowałem

z zaprawy żalu  a cegła wypalona

żarem złości wewnętrznej niemocy

gdzie jesteś bezduszna duszo

i czemu śmiejesz się w oddali że

na furkę nie zostawiłem miejsca

głupi człowieczku zacofany

myślisz że ja nic nie słyszę

ja przenikam przez ściany