Dwoje

Ołowiem wypełnione chmury
Lunęło.
Schronili się 
przy kawiarnianym stoliku.

Flirtują...  

Twarze zakwitły rumieńcem
odurzeni sobą, zapatrzeni.

Rozległ się krzyk mewy.
W pół słowa zamilkli,
że za szybko, za daleko.

Czar prysnął...

Spłoszony czas
zaczął istnieć na nowo.