folgują niczym zawiera
tych długich nocy spoglądam, gdzie skały błękitów przenikają
Hortensje w burzę w bez ludzkiej spuściźnie w noc obumierają
wydostaję to z łez, z wytłaczanego mienia, - sęp kamienia!
nie chcianych traw, co brzegi i łąki tych drzew radości nie ma
i są bez uprzytomnienia, upamiętnienia w przeczucia otaczają
swobodnie odstrasza płacz w turbulencjach płatków wkręcając
niechciana błaganiem cisza zabrania się; proszę mi tu daj teraz
stale litują się znów literują za własnych spowitych nie raz
spisz się w uprawniania całymi ustami za nami i idź nie teraz
stoją tu wrogo zagląda co brodą za w ciszę co nie ma płomienia
leć wysoko na koniec, ożeni się gdzieś często ty spieszysz się;
te wszystkie mi łatwiej, stale mi ładniej, otwieraj z uniesienia
Dawid "Dejf" Motyka
O autorze
NAJNOWSZE KOMENTARZE
Gość - Kazimiera Duraj
Droga Krzyżowa
20 luty 2024
Tutaj jest link do filmiku który zrobiłam, może się przyda na piątek... miłego d...
Gość - Weronika
Droga Krzyżowa
19 luty 2024
Bardzo dziękuję. Jestem Pani wdzięczna. Pisze Pani bardzo przejmujące teksty.
Gość - Kazimiera Duraj
Droga Krzyżowa
19 luty 2024
Oczywiście że tak... jestem szczęśliwa, że na coś się przydało moje pisa...
Właśnie gościmy
Odwiedza nas 1150 gości oraz 0 użytkowników.
Komentarze