Socjodrama
nie śmiejcie się
z poety
że nosi głowę
w chmurach
stare kapelusze
i
niemodne garnitury
nie śmiejcie się
z poety
że to dziwak
co się spóźnia
źle kaptuje
nad mrówką
się pochyla
liczy
kropki biedronce
przygląda się motylom
i
najchętniej
rozmawia z kwiatami
poeta
widzi to
czego świat
nie dostrzega
i
chodzi zawsze
swoimi
ścieżkami
Autor: Don Adalberto
Komentarze 8
Nic dodać nic ująć!
Dziękuję za tak miłą lekturę o poranku.
Pozdrawiam
Dziękuję Anno za ciepłe słowa i przesyłam słoneczne promyki, które dzisiaj rozświetlają niebo.
Dziękuję. Muszę wyznać, że niebo nade mną szare, -2 za oknem. Cieszy mnie jednak, że gdzieś tam słoneczne promyki rozświetlają niebo... Pozdrawiam :-)
https://www.youtube.com/watch?v=_KxPMhL3Ijw
Pozdrawiam
Dziękuje. Wysłuchałem. Bardzo pasuje do utworu. Pozdrawiam.
Przecież My wszyscy poeci jesteśmy dziwakami. Wystarczy poczytać, co piszemy. To diagnoza. Hi hi. Pozdrawiam.
Oskarze, jeśli My - poeci "jesteśmy dziwakami", to dlaczego wielcy politycy, krasomówcy, kaznodzieje itp. tak chętnie "podpierają się" naszymi słowami w swoich wypowiedziach?
Bo też są dziwakami? Pozdrawiam serdecznie.