Ja jeszcze

Idę po lodzie kruchym

pod stopami popękana pajęczyna

idę przed siebie ślepo

nic mnie nie zatrzyma

Anioł druh mój najbliższy

na brzegu tafli stoi

nie dla niego umysłu zima

kruchego lodu się boi

Sam w lodowej dali

palcem szukałem ma mapie

szczęścia bliskości uczuć

nikt za kołnierz nie złapie

Kiedy krucha tafla pęknie

zabierze w głębin mrok

zdarza się na wiosnę zima

stawiam następny krok

Przejść suchą stopą ten czas niezgody

wyprostować zgiętą  szyję

niech głowę wniesie ku niebu pogody

i krzyknąć

jestem , ponieważ  żyję