MAMA KOCHANA

Kiedy żyła dawałem 

Jej kwiaty wdzięczności

laury sercowe miłości

cieszyliśmy się sobą

Teraz nad grobem

płaczę w zaciszu

różaniec odmawiam

pocieszenia szukam

Jak dawniej przynoszę

piwonie czerwone

bukiety kolorowe

rozmawiam czule

Mam w boleści serca

ciągle żywe ostatnie

nasze pożegnanie

na sali szpitalnej

kiedy umierała

na moich rękach

do piersi wtulona

z losem pogodzona

"synku nie płacz

ja wiem że sobie

w życiu poradzisz" -

cichutko wyszeptała

Dzięki Twym naukom

poświęceniu pokorze

radzę sobie dobrze

choć mamusiu tęsknię

Kazimierz Surzyn