Jak kropla deszczu
spływam 
zbierając po drodze
cały kurz świata

spadam
już nie przezroczysta

rozbijam się
o kamienie.

Odleżyny na sercu


Przestało padać.
W kałuży odbija się kamienica.

Stoi do dzisiaj,
tylko okno w naszej kuchni zamurowali.
Tam po ślubie budowaliśmy
szczęście.
Czas je spopielił,
kiedyś miało kolor pistacjowy,
niczym ściany sypialni.

Szczęście?

Wystane nocą (w długiej kolejce) meble,
dywan?
(z kredytu dla młodych małżeństw)


I kryształowa rosyjska popielniczka,
którą rozbiłeś spokój (tuż nad moją głową)

 


...szczęście.

Czytaj wiersz
  578 odsłon

/Wplecione w ucho kubeczka/

Ja i morze, fala skrzy się... mieni,
/kutry w odpoczynku.
Skargę powierzam fali./*
Nie pozwalasz zapomnieć.
Przesypuje się piasek.


Liczy czas - wietrzna klepsydra.

Przywołać wiatr,
za krzyczącą mewą pofrunąć.

Uderzasz chorym skrzydłem o szybę.

Boli!

Drzewo odarte z liści (uschło),
dawno zapomniany rysunek na korze.
Świt z mgieł wstaje,
zaszumią muszle nad nieuchronnym.
Strącałeś gwiazdy
gapa - nie złapałam żadnej.
Dopala się wiosna i wspomnienia młodości.

Trzeba wracać - urlop się skończył.


*Onajeszcze

Czytaj wiersz
  1074 odsłon

Zraniona

 

szłam przed siebie

krople deszczu
mieszały się
ze łzami

przekroczyłam
jakąś granicę
za która nie świeciło
słońce

zamknęłam
drzwi do marzeń
i wszystko
co było mną
umarło

kropli deszczu
czy łez
nie wiem czego
było więcej

umiera się po trochu
codziennie
chwila po chwili

ja umarłam w grudniu

Czytaj wiersz
  506 odsłon

Dwoje

 

Ołowiem wypełnione chmury
Lunęło.

Schronili się 
przy kawiarnianym stoliku.

Flirtują... 
Twarze zakwitły rumieńcem
odurzeni sobą, 
zapatrzeni.

Rozległ się krzyk mewy.

W pół słowa zamilkli,
że za szybko za daleko.

Czar prysnął...

Spłoszony czas
zaczął istnieć na nowo.

Czytaj wiersz
  569 odsłon

Fantazje (zimowe)

 

Każdej nocy wymyślała go od nowa

Pomiędzy płatkami śniegu 
jego uśmiech.
Poza wymiarem nadzieja.

Mały promyk iskierka - drży.
Głuchej ciszy nie zakłóci nic,
chyba wyrzuty sumienia.

Za słaba by walczyć z pokusą. 
Grzeszne myśli.
Wie, że nie przystoi.

Przeprasza. 

Boże, szepcze pozwól zapomnieć.
Nie nazywając rzeczy po imieniu.

Odpuść.

Czytaj wiersz
  481 odsłon