Kochaj mnie mocno 
gorący szept spragnionych ust 
posyłam w dal
Dłonie wyciągnięte 
w próżnię...

100 kilometrów to dużo,
czy mało
za krótkie są ręce 
by dotknąć niemą pieszczotą 
twoich włosów
wczepić w nie palce
i zastygnąć w bezruchu.

100 kilometrów- to tak dużo
dla stęsknionego serca
Gonię beznadziejnie
ułamki słów, 
rysy które się 
nieco przytarły i myśli
gonią w piętkę
ty pępku mojego świata

100 kilometrów to tak mało
tylko wsiąść w pociąg
cztery godziny jazdy
oszalałe bicie serca
urywane zdania 
z przecinkami pocałunków
i już zamknąłeś mnie 
w swych ramionach.

Lecz nie jadę... 
Jestem jak wyczerpany akumulator 
bezsilna, bezwolna
z zamierającym wykrzyknikiem 
na ustach; 
Kochaj mnie mocno

Mam swój kawałek raju
z samotną filiżanką.


Ułożę sianko, a na nim opłatek.
Z tych dni 
niecodziennych wymoszczę posłanie
Nowo narodzonemu. 
Goździki powbijam w pomarańcze
jeszcze kompot z suszu...

Usiądę do Wigilii... 

Czas zacząć - już w lustrze
przegląda się 
pierwsza gwiazda,

i pusty talerz - dla wędrowca.

Biorę do ręki opłatek,
dotykam dłonią serca.
Nie jestem sama,
przecież On się narodził.

słowa 
zabawki starych ludzi
są płomieniem 
który chronią
by nie zgasł w lampie
czasu 

pada
idę bez parasola
szukam weny
w kałużach odbijają się 
lampy
czuję krople deszczu 
na zmęczonej
twarzy 

to się nazywa 
szczęście
a jeszcze wczoraj 
o tym
nie wiedziałam

słowa 
wytrychem do wspomnień
tych nienapisanych