Z szuflady

po horyzont złotem wymalowane niebo 
anioł zachodu musiał się natrudzić

w czerwonych szpilkach idę na spotkanie
serce na wysokości obojczyka
niczym nastolatka (cyfry te same )czytane
po hebrajsku
sytuacja niewygodna jak buty
które zdecydowałam się założyć

chciałam wyglądać

pierwsze wrażenie się liczy
mężczyźni są wzrokowcami
co tam - wytrzymam 
(chociaż strasznie piją)

wiatr podał ton 
Koncert się zaczął słychać soprany
moje serce wtóruje ...jesteś

taksowanie 

jakbym cie znała od lat 
słowa zbędne 

Pogasły już okna 
wokoło,
dzień zmęczony też zasnął.
Tylko jej szyba długo
prześwietla noc.

Sen nie chce pościelić 
myślom,
spod ciężkich powiek 
skraść troski,
zetrzeć
codzienny kurz.

Noc chłodną dłonią 
studzi 
rozpalone czoło, 
słysząc szept 
ciągle powtarzający
jego imię...

Świat zatonął
w mroku, 
czuwa okno z latarnią.

( z szuflady)

Dwudziesta pierwsza pięć, 
Okruchy dnia, ruchome piaski.

Pożółkłe wiersze 
- jak kalendarze zdarzeń,
schowane do szuflady. 

Więdną kwiaty w ogrodzie,
a róża ciągle pachnie.
Pieszczotą późnego lata 
otula moje zmysły.

Nim świt nas na nowo porani,
zatraćmy się w pocałunkach.

Cała jestem w twoich rękach.
Pomiędzy ramionami
kilometry szczęścia... magiczna chwila.

Zabierz mnie tam,
gdzie czas się zatrzymał.