Na łąkach bytowania - oni
z kosmicznego pyłu stworzeni.
Chłód tamtego lata
ciągnął się, wyrzutami sumienia.
To było szaleństwo.
Na samo wspomnienie rumieniec
barwi policzki,
piersiom brakuje oddechu.
Wariowała z miłości.
Instynkt samozachowawczy
podpowiadał
o krok dalej - przepaść.
Nie dbała o to...
Szukała punktu zaczepienia,
w gąszczu półprawd.
565 odsłon
2 komentarze
Najnowsze Komentarze
Wspaniały!
czwartek, 05 lipiec 2018 12:39 Dziękuję Aniu...miłego dnia...
piątek, 06 lipiec 2018 15:34 565 odsłon
Marzenia - banki mydlane,
pofrunęły wysoko
- zatańczyły,
zalśniły, kolorami tęczy
...i zgasły.
Idę pod górę po omacku,
wiatr chłodzi rozpalona twarz
- przynosi ulgę.
Ulgę przyniósłby twój dotyk
przytulenie
...ale ciebie nie ma.
Myśli w nici pajęcze zaplątane.
Po ścieżkach zwątpienia prowadzą
na bezdroża.
456 odsłon
Ostatni komentarz do tego wpisu
Piękny Kroplo! Pozdrawiam
poniedziałek, 02 lipiec 2018 10:41 456 odsłon
(z szuflady)
Z betonowej beznadziei
wyrosła
kolczastym drzewem.
wydała się piękna - jak motyle.
Byłeś blisko.
Czułam
szorstkość twoich dłoni,
płomienie.
Jeszcze chwila i już ranek,
przeciągasz się odsuwając sen.
Centymetry miłości mocne ramiona,
twoje ręce...
(mam na tym punkcie bzika)
Ciepło i zapach jeszcze mnie tuli,
pieszczot narkotyk.
547 odsłon
Ostatni komentarz do tego wpisu
Bardzo mi się podoba
niedziela, 01 lipiec 2018 09:21 547 odsłon
W powietrzu gęsto od westchnień,
opadł kurz.
W bezwietrznej przestrzeni,
twój cień
na rozstaju wiejskich dróg.
Stajesz się łąką
/w miejscach co we mnie,/wrastasz zielonością.
Motyle, szczęście...i wreszcie strach
że zawistny los zamaluje na żółto witraże
Coraz częściej milczę, nie zaglądam do lustra,
krążę pomiędzy wczoraj,
a dziś.
Gdy wrócisz, w poezję się ubiorę
by prozę życia w wiersz zamienić.
408 odsłon
Najnowsze Komentarze
Wspaniały
piątek, 29 czerwiec 2018 11:35 Dziękuję Aniu.
sobota, 30 czerwiec 2018 16:19 408 odsłon
Ołowiem wypełnione chmury
Lunęło.
Schronili się
przy kawiarnianym stoliku.
Flirtują...
Twarze zakwitły rumieńcem
odurzeni sobą, zapatrzeni.
Rozległ się krzyk mewy.
W pół słowa zamilkli,
że za szybko, za daleko.
Czar prysnął...
Spłoszony czas
zaczął istnieć na nowo.
238 odsłon
Ostatni komentarz do tego wpisu
Pozdrawiam. Jak zwykle zachwycona
wtorek, 26 czerwiec 2018 19:03 238 odsłon