Góry żyją własnym życiem ...góry mają dusze,
znam taka historię... opowiedzieć muszę.
Słyszałam ją od górala siedząc przy ognisku,
słowa leciały z dymem fajki i ginęły...nisko
na halach pod smrekami.
Echo przedrzeźnia...las szepcze, wiatr szeleści, 
coraz ciszej, bacowskie opowieści.

Jurij miał na imię, młody był i jeszcze głupi 
bogatych nękał, bez litości łupił.
Lubił sobie popijać,
w Liptowie nieraz dochodziło do bitki
za przyczyna owej słynnej okowitki.

Złapali Janosika, czy to zdrada była
dociec teraz trudno - wiadomość niemiła.
Wysoko na szubienicy
za poślednie ziobro zawieszony , zbójnik
zawisnął niczym księżyc w nowiu.
Az zapłakały świerszcze w pobliskim sitowiu.

Zamglone zmierzchem łąki z żalu poszarzały 
może z bólu, czy z zimnego lęku...całkiem oniemiały.
Patrzył bez wyrazu gdzie cień orła tańczył ...
taki młody - szkoda, bo kto będzie jego dzieci niańczył.
Śmierć zabawiła się jego kosztem, 
krzyczały w milczeniu smreki, wiatr mu w plecy wiał 
...przeca łon dobre serce miał.

Kazimiera Duraj
Foto z netu

To nie był sen...

Kiedy ich oczy się spotkały
Wiosnę miała w sercu.
Zmęczone, odnalazło port - pisało ciepłem,
miłości westchnieniem.

Wszystko co nie było nim
nie miało znaczenia, sensu.

Budziły się zmysły...opuszkami palców,
delikatnym dotykiem
malował pożądanie... szeptem, namiętnie.

Nagie i bezbronne pragnienia.

To nie był sen...

Schyłek września czerwienią jarzębin zakwitnął.
Jego milczenie jej krzykiem, 
zawieszonym w przestrzeni czasu.

Dlaczego? zazdrosny los?

ból pulsuje tuż pod skórą...dryfuje.

Zaszyła usta by nie krzyczeć.

Noc... 
gwiazdy z nudów układają 
pasjansa.

Po cichu, przyszła nocą, 
gasząc po drodze gwiazdy.
nieśmiało jeszcze...niepewne.

Na wierzbowych gałązkach, 
pootulane mgiełką,
znów wykluły się bazie.

W traumie pozimowej,
boją się że powróci,
zły Celsjusz na minusie.

I jedynie wspomnienia, 
(te zaklęte w krzyku) 
za wszystkim co wiosenne;

marzenia... o uczuciu
łzą się w oku zakręci.
Przeraża ją samotność.

Kazimiera Duraj
Foto z netu

We mgle Kasprowy zasłuchany w ciszę.
Lśni kroplami rosy sosnowy zagajnik.
Pajęczyny utkane całe brylantami
łapią światło...Cisza - usypiają góry.

Zamykam oczy.

Sosna sośnie,, echem opowiada o tych co odeszli,
ratując cudze życie.

Nad półką stromej grani, gdzie orła cień,
przewiązany kirem, szarpie się na wietrze
ich krzyk ostatni.
W tatrzańskich kotlinach odbija się echem
by załkać dźwiękiem skrzypiec.

Nieszczęście, tragedia wielka!
Lawina w stronę Czarnego Stawu zeszła... 
Powtarzają góry żałobnie zawodząc.

Ucichły nagle - zgasły wesołe rozmowy 
jeszcze przez moment tylko wtóruje im echo
i wszystko zniknęło, zginęło pod śniegiem.
by z wiosną na hali szafranem zakwitnąć

Kropla47

Foto z netu