W czarną noc bez gwiazd
z księżycem wkurzonym
na skrzypiącym krześle
pisze  anty-poeta

o twarzy pomarszczonej
w starym swetrze
postrzępionym
w jednym dziurawym bucie
wsłuchując się w ciszę
która mówi do niego
cały czas

w godzinie oznaczonej
kot tańczy na drucie
w ogrodzie wciąż śpiewają dzwonki
na ulicy marzenia
pokątnie sprzedają

w czarną noc słowa zbiera
anty-poeta
tej nocy też nie wypije i nie zje

chudy kundel dołączył do kota
a do dzwonków piszczałki

w zimnym pokoju
bo nie miał na zapałki
na ostatnim skrawku papieru
kartce poplamionej od przecieru
albo majonezu Majo

anty-poeta pisze anty-poezje

Posłowi żona z miasta Piwniczna,
odmawia ciągle młoda i śliczna.
Poszedł z tym do lekarza,
a doktor mu powtarza:
pewnie to taka gra polityczna.

Bezmyślne kłamstwa przemyśleć

choć mózg wyprany aż do cna

szukają w nim to czego nie ma

na końcu powieszą niezawiśle

-

za to że jest nadal dwa razy dwa

popatrzy na świat okiem Polifema

z litością na tę obłudę i pogardę

i odejdzie na koniec drogą ubitą

-

z nieociosanych zimnych kamieni

gdzie pokłoni się nowym sekretom

na zawsze odrzuci maski twarde

wykreśli z kalendarza datę zawitą

…

pamiętaj że był kiedyś poetą

i mieszkał pośród niemych cieni