Dałaś mi miejsce na ziemi.

Z poczwarki
żyjącej pod sercem, wyfrunął w świat 
cudny motyl.

Wrócił po latach, 
z połamanymi skrzydłami.

Znalazł azyl w Twoich dłoniach.
Nie pytałaś o nic - podniosłaś z kolan.
Pomogłaś posklejać 
pogmatwane życie.


Bukietem konwalii 
zakwitnę jutro
na nagrobnej płycie.