Żółw szybszy od ślimaka
Za to od żółwia słoń
Osioł na czterech drepce
pięknie galopuje koń
Wilk osacza swą zdobycz
w stadzie siła się skrzy
łapy zmęczone pościgiem
najsłabszy odpada z gry
Ptaki szybowce pod chmurne
wiatr wysmukla ich lot
pikują pędzące strzały
najszybszy jednak jest kot
Wycętkowany docent łowów
w strategii liczy się start
chwyta zdziwioną swą zdobycz
nasz salonowy gepard
Natura zdarzeń bałagan
prędkości wiatrów i burz
najpotężniejszy huragan
rozprasza fale jej mórz
Fizyce poza krąg ziemi
wyjść w obliczeniach dość łatwo
najszybsze znane w przestrzeni
pędzące drogą swą światło
Lecz to nie koniec prędkości
widzę spadający liść
według duchowej teorii
od światła szybsza jest myśl
Historię zaczynał ślimak
który nogami nie tupie
nie pędzi tempem szalonym
gdy źle to znika w skorupie
Myśl jest szybsza od światła
myśl co życiowym znakiem
myśl że droga nie łatwa
myślę więc (że) jestem
ślimakiem.
1174 odsłon
2 komentarze
Najnowsze Komentarze
Wiesz co ci powiem. Najlepszy twój wiersz, z tych które miałem okazję poznać. Gratuluję.
wtorek, 29 kwiecień 2014 18:53 Pozdrawiam Kamilu . Dziękuję za miłe słowa ale jak wiersz nie mamy trochę wpływu na to co piszemy , to samo płynie . Cieszę się że... przeczytaj więcej
środa, 30 kwiecień 2014 20:07 1174 odsłon
Z miłością różnie bywa
kiedy patrzysz chen za siebie
rozpoznajesz jej ogniwa
Bez warunków dziecko kocha
matka dobra ojciec zły
śmieje się za chwilę szlocha
uczuciowy rośniesz TY
I kilka związków naiwnych
badasz sprawdzasz żeby mieć
pewność zamiast oczu piwnych
te błękitne chciał byś chcieć
Chcieć dla siebie mieć na własność
ukraść światu niech nie znają
ich uroku ich szczerości
szczęścia które tobie dają
Ciężko światło ma pod kloszem
świeca mruga dusi Ją
brak świeżości bez oddechu
skutki cieplarniane to
Ptaki szybujące znaki
Drogowskazy szczęścia znają
wolność mimo że w przestworzach
w trójwymiarze spotykają
Czujesz jak twój świat się skurcza
świat twój świat Bytu twojego
nie zaborcza miłość twórcza
jest
znajdziesz w niej siebie całego.
957 odsłon
957 odsłon
Wypadła panu stówa
kiedy stał na przystanku
gość co kupował bilet
podmiejski o poranku
To moja ? pan żartuje
ja pieniędzy nie gubię
haruję ciężko pół dnia
nic nie wiem o tej stówie
Babcia się odezwała
szła rano po swą prasę
kolorową ze zdjęciem
jak na tanią kiełbasę
Widziałam dobrze wszystko
chodź pamięć już nie tęga
mam oko ciągle bystre
po stówę wzięła sięga
Piniądze takie same
czy pana czy tam kogo
Zus da mi takich parę
i żyć trzeba ubogo
Chłopak podszedł bo widział
tę sprawę całkiem z bliska
przecież to jest podróba
zwyczajny kawał świstka
Jak to podróba młody
oj ludzie to potrafią
zagadnął gość z walizką
co z chińską kaligrafią
Zobacz pan nówka sztuka
pisało ładnie gucci
czarna niby skórzana
ślepym to yama guchi
Debata trwała długo
pieniążków nie znajduje
się od tak bez powodu
sensację wywołuje
Ta stówa jest bezpańska ?
ktoś pyta kogo stówa?
rozstąpta się ludziska
rano boli makówa
Ja sprawdzę jej oryginał
gorzelnią zajechało
od gościa zżulonego
któremu zawsze mało
Poczekajcie chwileczkę
wezmę i wracam zara
dla mnie to wybawienie
ta stówa dla was kara
odwrócił się na pięcie
wytarł swój nos w chusteczkę
i żeby było mało
zajumał chińską teczkę.
1171 odsłon
1171 odsłon
Wypłyń w jeziora tonie
Mistrzu ja stamtąd wracam
popatrz na moje dłonie
zmysły od niej zatracam
Nic tam prócz wodorostów
ślimaków żab i piany
fale mojego wzrostu
wiatrem niemym wzburzanych
A rozum mówi płacz
w zwątpieniu czujesz wielce
nieukojoną rozpacz
Słuchaj co mówi serce
To burza przed oczami
czy prędzej w twojej głowie
kierujesz się zwidami przeszłości
i jutra po połowie
Wrażliwości nie trzeba
mierzyć miarą atlety
pokażesz swoje niebo
powiedzą żeś jest kretyn
Lecz z drugiej strony widzisz
ludzi w ciągłym potrzasku
wiary swojej się wstydzisz
nie znajdą w tobie blasku
Nie umie wnętrze schować
przekonań takich bliskich
swoją drogą się prowadź
nie zadowolisz wszystkich
Do nieba droga jedna
wypływa z serca twego
ona nie na ołtarze lecz
z wiarą ze do Niego
W mroku ujrzysz latarnie
w oddali jasno świeci
kieruj się w stronę światła
gdy łodzią coś zachwieje
wyciągaj swoje sieci
mając wieczną nadzieję
Mistrzu ja stamtąd wracam
popatrz na moje dłonie
zmysły od niej zatracam
Nic tam prócz wodorostów
ślimaków żab i piany
fale mojego wzrostu
wiatrem niemym wzburzanych
A rozum mówi płacz
w zwątpieniu czujesz wielce
nieukojoną rozpacz
Słuchaj co mówi serce
To burza przed oczami
czy prędzej w twojej głowie
kierujesz się zwidami przeszłości
i jutra po połowie
Wrażliwości nie trzeba
mierzyć miarą atlety
pokażesz swoje niebo
powiedzą żeś jest kretyn
Lecz z drugiej strony widzisz
ludzi w ciągłym potrzasku
wiary swojej się wstydzisz
nie znajdą w tobie blasku
Nie umie wnętrze schować
przekonań takich bliskich
swoją drogą się prowadź
nie zadowolisz wszystkich
Do nieba droga jedna
wypływa z serca twego
ona nie na ołtarze lecz
z wiarą ze do Niego
W mroku ujrzysz latarnie
w oddali jasno świeci
kieruj się w stronę światła
gdy łodzią coś zachwieje
wyciągaj swoje sieci
mając wieczną nadzieję
1181 odsłon
Najnowsze Komentarze
Bardzo mi się podoba wiersz. Jest dosyć długi, ale nie nudzi jego czytanie. Ciekawa historia ogólnie. Ostatnia zwrotka przypomnia... przeczytaj więcej
wtorek, 22 kwiecień 2014 20:11 Pozdrawiam Kamilu . Chodzi tu bardziej o ufność . To nie perspektywa zapalania latarni ale kierowania się w jej stronę . Zapytam C... przeczytaj więcej
wtorek, 22 kwiecień 2014 22:20 Szczególną uwagę zwróciłem na ostatnie wersy wiersza - odnajdę i zamieszczę, dawno temu napisany, krótki tekst o zbieżnej tematyce... przeczytaj więcej
piątek, 25 kwiecień 2014 22:13 1181 odsłon
Serce nie sługa
nie pyta głowy
czy krew pompować całą
czy może do połowy
Rytm też nadaje
sekundom życia
radość rozterki
twego tu bycia
Tu bycia bicia
nie jesteś w stanie
odgadnąć siły
co działa na nie
Akumulator jest gdzieś ukryty
zasila iskrę elektronową
zaczerpniętego z prawdy odkrycia
że pobór mocy jest niewiadomą
Głowa zdziwiona jak może działać
rzecz taka prosta zasilająca
rączkę co pisze nóżkę co stąpa
elektronika ? czy zwykła pompa ?
Tłoczy i tłoczy puka i stuka
rozdaje karty świadoma tego
gdybym stanęła to nie dopisał
byś mój kochany wiersza kolego
Umysł jak przeżył by bez paliwa
zgasł by jak motor u pana Tadka
co ledwo kaszlał kiedy się zatarł
na szczęście brat był i "zła" sąsiadka
Skąd ta energia popycha pcha
więc tą zagadką dziele się z wami
nie ma tu wątku lecz kto go zna ?
do swego serca zajrzyjcie sami
nie pyta głowy
czy krew pompować całą
czy może do połowy
Rytm też nadaje
sekundom życia
radość rozterki
twego tu bycia
Tu bycia bicia
nie jesteś w stanie
odgadnąć siły
co działa na nie
Akumulator jest gdzieś ukryty
zasila iskrę elektronową
zaczerpniętego z prawdy odkrycia
że pobór mocy jest niewiadomą
Głowa zdziwiona jak może działać
rzecz taka prosta zasilająca
rączkę co pisze nóżkę co stąpa
elektronika ? czy zwykła pompa ?
Tłoczy i tłoczy puka i stuka
rozdaje karty świadoma tego
gdybym stanęła to nie dopisał
byś mój kochany wiersza kolego
Umysł jak przeżył by bez paliwa
zgasł by jak motor u pana Tadka
co ledwo kaszlał kiedy się zatarł
na szczęście brat był i "zła" sąsiadka
Skąd ta energia popycha pcha
więc tą zagadką dziele się z wami
nie ma tu wątku lecz kto go zna ?
do swego serca zajrzyjcie sami
1094 odsłon
1094 odsłon