Kiedy się rodzisz dają gitarę
nie nastrojoną brzęczącą płaczem
z czasem z niej dźwięków wyciągasz parę
wchodzisz do świata stajesz się graczem

Mijają lata i sprawniej grasz
palce na progu akord podają
nowe i nowe akordy znasz
jedni słuchają drudzy udają

W bólach wirtuoz wielki się rodzi
opuszki bolą i struna pęka
lecz serce kiedy w strunę nie wchodzi
to dla słuchaczy w uszach udręka

Wielcy mistrzowie nut jak bogowie
plączą w około pajęczynę gdy
do niej wpadniesz wtedy się dowiesz
jaki omamił cię akord zły

Nie ma sposobu na piękne granie
kiedy muzyka wypływa z nut
nuty są ważne nie patrz wciąż na nie
w muzyce serca potrzeba ciut

Potem w futerał schowają kości
czas też zapomni watowy herc
ale muzyka grana z miłości
niech  trafi teraz do innych serc

Gdy zamknięte oczy miałem
w czarnej rozgwieżdżonej nocy
Przyszła do mnie  blada zjawa
by wypłakać się z niemocy ?

Usiądź proszę i odpocznij
Co sprowadza w me zaspanie
nie pamiętam twojej twarzy
pierwsze nasze to spotkanie

Czyżbyś na ziemi ugrzęzła
 Nikt nie wziął w swą obronę
wiary która w gruzach legła
Nie puszcza na drugą stronę

W zawieszeniu pośród stanów
materialnych i duchowych
nikt nie umie się poruszać
Tworzyć rzeczy całkiem nowych

Ja uwolnię cię z niebytu
lęków , żalu i zazdrości
Dam swą radę blada duszo
Wypierz smutki swe w miłości

W miłości która bez granic
zamieszkuje w siódmym niebie
Lekarstwem na wieczne szczęście
jest miłość do samej siebie

-Jestem dobrą twoją wróżką
Nie mam żalu ni tęsknoty
Chcę powiedzieć mój kochany
że na szóstą rano wstajesz do roboty

W wigilijny wieczór, kot przeciąga się ospale
W jego oczach widać nudę , nie obchodzi go to wcale
Czuć kapustę, zapach ryby co wysoko wyskoczyła
Prosto z wanny na półmisek , w końcu tylko po to żyła
Jezus patrzy  na to  z krzyża , myśli sobie dziś się rodzę
 Uszka w barszczu czerwień jak krew , w niej  na wiosnę znowu brodzę
Las do domu sam przychodzi ,  kot na bombki żwawo skacze
Bo ten co do lasu chodzi, wie że drzewo bez korzeni  płacze
Taka radość , takie szczęście , takie wielkie to wzruszenie
Na tym niebie pierwsza gwiazdka , wysyła ultrafioletowe promienie
Talerz dla tych których niema , bo się spóźnią albo nie
W nim żebracza łza się mieni , co na święta kromki chleba chce
Ta iluzja tak prowadzi i na zegar zerka wciąż
O dwunastej wznieś szampany , niech nam rżyje święty "mąż"
Kac poranny , łeb jak bania , narodowy był to zryw .
Kibel cały zarzygany , wigilijny karp w sedesie zrobił spływ
Nie chce o tym dłużej pisać , bo nie oto przecież szło   
Symbolami namaszczony od dzieciństwa ,widzę wszędzie drugie dno
Przebaczamy  bo tak karzą , winszujemy bo tak trzeba
Raz do roku przemawiamy , z myślą żeby wejść do nieba
Lecz nie nasza jest to sprawa że na słońcu ciągła zmienność
Życzę tylko moi Drodzy
Niech wigilią wybaczania będzie nasza tu codzienność.

A to kto? To Ja.
Jestem twoim przebudzeniem
Wcześniej mnie wcale nie znałeś
Chodź Ja do ciebie wołałem
Do ucha piórko wkładałem
A Ty się z tego nie śmiałeś

Twe serce jest moim pragnieniem
Twe oczy są moim obrazem
Twój oddech jest moim westchnieniem
rozdzieleni,a mimo to razem

Ja tulę cię w swoich ramionach
Gdy beczysz i szlochasz od chłodu
I zawsze się musisz przekonać
Że miłość daję bez powodu

Ja czekam i czekam i tęsknię
Na zawsze jesteśmy jednością
Me myśli są w Tobie tak piękne
Gdy do mnie tu kroczysz z godnością

Wtuleni ,choć jeszcze nie teraz
Bo teraz świątynią twe ciało
Twa Dusza zamknięta w futerał
Bo w tedy Oboje tak chciało

Aż w końcu PAN powie ,chodź do mnie
A wola niech t”ego” nie czyni
I cieszyć się będę ogromnie

I z WYŻSZEGO JA , dla CIEBIE stanę się JA MINI .

Gdybym słyszał myśli wszechświata
A miłości bym nie miał
Stałbym się jak sakwa miedzi
Albo cymbał jaki

Gdybym wiersze gadał
Wszystkie rozumy posiadał
Nad górami lewitował,nie chadzał
A miłości bym nie miał
Byłbym jak cymbał

I miedź całą rozdał
I kadzidłem zaczadzał
A miłości bym nie miał
Nic nie pomoże:cymbał

Miłość nie zazdrości………..nigdy nie ustaje.

Chociaż zamilknę,modlić przestanę,wiedzy zabraknie…
wierzę,że przyjdzie życie doskonałe
Niedoskonale przepadnie

Byłem dzieckiem , jak dziecko ufałem
Stałem się mężczyzną ,rozumieć przestałem

Teraz znam swoją twarz
Potem poznam jej światło i blask.

JA JESTEM ,TU I TERAZ
Rozkładam do lotu ręce
I patrzę w Błękitne Oczy Nieba
On mówi że nie chce ode mnie nic więcej:
Wierz,miej nadzieję i ufaj

Miłość MA w Tobie,a Twoja we Mnie

A ze mnie taki cymbał…

Stwórca kręci głową i słyszę.Dzieciaku,
jest tu cymbalistów wielu. Plumkajcie, plumkajcie
inaczej grać się nie nauczycie.Ja mam czas i wieczną cierpliwość.