Gdybym, emocji tłumić wierszem nie potrafił,
To bym pewnie wybuchł, jak w skale dynamit.

*    *   *
Można rzec śmiało, że my, istoty ludzkie,
Przewagę nad mrówkami, dosyć znaczną mamy.

*    *    *
Gdy mówisz NIE w niezbyt dobrym śnie,
To jest dobry znak na początek dnia.

*    *    *
Gdybym (nawet) tajemnice serc otwierał,
Kluczem wielkiej sławy,
O victorii nigdy nie przestanę marzyć.

*    *    *
Tak ładnie kołyszesz biodrami,
Niczym jacht niesiony morskimi falami.

Gdy, jak straceniec, wracałem w mroku nocy z grzesznego upadku,
Ty mi Panie, drogę oświetlałeś znad chmur czarnych głębokiej otchłani.
Okazałeś Swoją łaskę, Panie. I otrzymałem kolejną szansę. Na pojednanie.
Czy stać mnie, aby wyznać wdzięczność i gotowość na szczerą przemianę?

*    *     *
Gdy zbyt mocno kołysze nas życie
I za burtę próbuje nas rzucić,
Pamiętajmy, że mamy dobrego Sternika
I światło latarni, co daje Nadzieję.

*     *     *
Panie Jezu,

Prowadzisz nas drogą przez życie
I czerpać Miłość ze źródła też uczysz.
I tylko z pokorą pochylić się trzeba,
By spełnić pragnienie swej duszy.

Warto było przejść przez ogień,
Warto było próg przekroczyć.

Warto było Ciebie poznać,
Warto było się zachwycić.

Warto było drogę wybrać
I Twym śladem wciąż podążać.

Panie Jezu,

Warto jest w Tobie wzrastać
I Twym Słowem się umacniać.