Miejsce w hierarchii

Myliła życie z wyobraźnią

co kiepski teatr przypominało

wyzierały smętnie spod powiek

ból i rozczarowanie

jej życie to przypadek

beznadziejny

produkt skrzywionego mózgu

pytała pustego pokoju

pełne zdumionego wyrzutu

spojrzenie z lustra

przesłaniał obłoczek

niedowierzania sobie

a wszech obecna martwa natura

potęgowała uczucie niesmaku

rodził się bunt i rzucał słowa gorzkie

co obrażały uszy niebo milczało.

​_