Morze nostalgią osnute
morze - gonitwą fal spływające
niebo szarością chmur spowite
uśpiona plaża pustkami straszy
mewy zniknęły z horyzontu nieba
bezkres spienionych fal
na brzeg się wylewa - cisza
szarość zerka magicznym okiem
niebo ciemnieje - mrok
zbliża się krok za krokiem
morze w świetle księżyca
srebrzy się spienionymi grzywami
śpiew syren zwodzi rybaków
ta morska otchłań przeraża
to znów zachwyca -
tajemnicą głębi umysł mami
autor: Helena Szymko/
O autorze
NAJNOWSZE KOMENTARZE
Gość - Zuza
Miłość i zawiłość (1)
21 listopad 2023
"Nie miałem prawie nic, a chciałem ci darować świat..." - śpiewał Jacek Lech. Tr...
Gość - Kazimiera Duraj
*Na granicy cienia
31 październik 2023
Dziękuję bardzo... miłego świętowania.
Gość - Helena
Nie smuć się
13 październik 2023
Wiersz nie smuć się mądry i mnie się podoba , lecz jak się nie smucić , gd...
Właśnie gościmy
Odwiedza nas 97 gości oraz 0 użytkowników.
Komentarze 1
Polecam do przeczytania. I nie tylko z powodu braku nowych wpisów.