Nostalgia płynie rzeką Wspomnień,
Nostalgia płynie rzeką Tęsknot,
Szumi czasem Domu Wieczności
I płonie Pamięci wielkimi drzewami
razem z ich silnymi fundamentami,
Korzenie Tęsknoty rozrastają się
z każdym dniem, miesiącem, latami,
Bogate w niejedne Przeszłości łzy rozstania;
Nie wszystek pomrą
póki Pamięć o nich się świeci,
Łza co w duszy niejedna się zbiera
nieprędko wyschnie !
Płynie, wciąż płynie korytem Doczesności
Póki o nich pamiętamy
duchowe skarby Pamięci piękne w sobie
z nimi mamy !
I cichym spojrzeniem układamy swe myśli,
modlitwy myśli,
My z nimi byliśmy...
My ich kochaliśmy,
Światełko Pamięci im zapalamy
I dalej kochać będziemy,
Na swej ścieżce życia ku Wieczności
zmierzamy wciąż do nich
Pamięcią Miłości !
[*][*][*]
By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://www.poe.pl/