Usiądź ze mną przy stole mój dawny, stary druhu.
Pogadajmy jak kiedyś, jak za naszej młodości.
Przecież tak lubiliśmy nawzajem siebie słuchać,
gdy snuliśmy marzenia o odległej przyszłości.

Realny świat gdzieś znikał z kolejną lampką wina,
a w przedziwnych kolorach nowy wypływał z marzeń.
Szczęście w nim , miłość, radość, najpiękniejsza dziewczyna.
i wiele czekających na zdarzenie się zdarzeń.

Powiedz co się spełniło po tych trzydziestu latach,
gdy świat gnał jak szalony, a my z nim w tym obłędzie.
Śniliśmy swoje życie dziwne jak sen wariata,
i chcieliśmy mieć wszystko, i chcieliśmy być wszędzie.

Usiądź ze mną przy stole mój stary przyjacielu.
Niech kolejna butelka zatrze dawne wspomnienie.
Niewielu nas zostało, a odeszło już wielu
i jeszcze tyle marzeń czeka na swe spełnienie.

Opowiadaj o sobie. Dobrze, kłamać też możesz.
Ja także trochę skłamię. Przecież nikt się nie dowie.
Z małych prawd i kłamstw małych nasze życie się tworzy.
No, to nalej po jednym i wypijmy za zdrowie.

Pewien facet z miasteczka Darłowo,
nałogowo wszystkim dawał słowo.
Lecz gdy padło pytanie,
jak jest z dotrzymywaniem,
odpowiadał krótko, że „......wo”.

Ostatnia noc przed Nowym Rokiem.
Która to już, aż wstyd powiedzieć.
Rój gwiazd przykleił się do okien.
Na stole szampan, ciasto, śledzie.

A świecy pozłociste drgnienia
rzucając tajemnicze cienie,
przypominają mi życzenia,
co wciąż czekają na spełnienie.

I  jak co roku siedzą ze mną
smutno mi patrząc prosto w oczy.
A za oknami gęsta ciemność,
cierpliwie czeka do północy,

kiedy ni z tego, ni z owego
nowe życzenia mrok wypełnią.
I tylko nie wie nikt dlaczego,
po prostu znowu się nie spełnią.

Spotkały się dwie myszy w drodze do kościoła
Jedna w błyszczącym futrze, druga szara, goła.
Jedna nuci wesoło, druga cicho płacze
I przeklina swą biedę i życie sobacze.
Ta w futrze rzecze biednej „Ne becz i bądź dzielna”
A biedna „Tobie dobrze, tyś jest mysz kościelna”
Morał bajki olbrzymią czcionką w oczy bije.
„Masz dobrego sponsora, dobrze ci się  żyje”.

Jedź z tamtym facetem w wielki świat.
Zostaw mnie, zostaw dzieci.
Niech was powiezie Volvo, Ford albo Fiat.
Niech wam słońce świeci.

A o mnie myśl uparcie,
choć to banalny temat.
Bo mnie już nie ma, bo mnie już nie ma.
Płyń z nim jego jachtem w siną dal.
Zostaw mnie tu na brzegu.
Naszego życia niech nie będzie ci żal,
bo niby dlaczego.
 
A o mnie myśl w ukryciu
łykając słoną łezkę.
Myśl że gdzieś jestem, że jeszcze jestem.

Żyj z tamtym facetem jeśli chcesz.
Stwórzcie dom i rodzinę.
Mam swoje sprawy sama dobrze to wiesz.
Bez ciebie nie zginę.

Lecz czasem pomyśl o mnie
gdy będziesz jeść śniadanie
i wróć kochanie. Wróć i zrób pranie.