Bezsenne noce II

Bezsenne noce poetów jak utrapienie
śpi tylko gdzieś czyste sumienie
zranione serce wciąż broczy
pełne lęku że na zawsze zamknie oczy

wtulone w piersi bije płochliwe
pragnąc ten jeden raz jeszcze
być szczęśliwe

bezsenne noce poetów bez wiary
czas stracił już wszystkie wymiary
tyle lat widzę tak mało miłości
zatartych śladów obecności

bezsenne noce poetów bez natchnienia
szukam choćby jednego cienia
na ścianie w pełnym słońcu
początek pozostał na szarym końcu

gdzie jesteś miłości zadaję pytanie
bez pocałunku zniknęła
zgubiła dawne kochanie

bezsenne noce poetów bez wierszy
które rozpłynęły się we mgle
anioł nadzieję jeszcze mi śle
nie ostatni to kamień w życiu

 

i nie pierwszy

Czytaj wiersz
  744 odsłon

Moja wiara

Wierzę w życie
gdzie dobrzy ludzie są idolami
autografy serc skrzętnie
cały czas zbieram

kiedy odżyję
słowa poskładam
ułożę podziękowanie
między wierszami

wierzę w wodę

która płynie
ze źródła świata narodzin
zawsze czysta
bo obmywa
z grzechu pychy
ukoi ból

wierzę w czas

którego minut
nie liczy nikt skrzętnie
i nie pędzi jak spłoszony
dobre godziny odmierza
nawet nieufnemu
bo nikomu nie dowierza

wierzę w to

co jest warte
aby uwiecznić
bo  wspaniałe
na zawsze w pamięci
karty pamiętnika nie wydarte
przetrwają wieki całe

wierzę

w niepokalanie
tego co powstało
przed tyloma laty
tej wiosny  

powitam znów kwiaty
na duszy polanie

wierzę
i wielbię cały świat

pomodlę się

aby ocalał

głosząc twoją chwałę


Mój Panie

Czytaj wiersz
  719 odsłon

Impresja II

W wiosenny wieczór 

krople deszczu serenady wygrywały

na blaszanym parapecie

niczym na magicznym  fortepianie

 

A samotny starszy pan

stał na balkonie i oglądał z wysoka świat

który znał tyle ładnych lat

a myśli wraz z nim śmiały się i płakały

 

Zapisywał  je wersecie

teraz marzyło mu się znów zakochanie

gdy ujrzał gwiazdy niezwykłe

były niebieskie i patrzyły jakby na niego

  

Gwiazdy świeciły coraz jaśniej

rozświetlając już prawie połowę nieba

starszy pan jeszcze nie zaśnie

wspominał niezapomniane błękitne

 

jej oczy

 

Czytaj wiersz
  891 odsłon

Serce

Kruche serce

jak wyrzeźbione z kryształu
pękło na miliony okruchów
z nich powstaną młode serca
i jeden kamień zielony
z krainy wiecznych duchów


on z grzechów ludzkich ulepiony

nim rozsypie się znów pomału
a z tych drobin urosną
kamyki nowe póki jeden
w serce się nie przemieni

najtwardsza skała pęknąć może

słońce łapie w ramiona
kolejny kamień zielony
na brzeg losu go wyrzuciły
przeznaczenia fale

tylko nadzieja została nieutracona

zachowaj ją teraz i zawsze
w barwie tej zieleni
ja serce między wiersze włożę

dziś rano
odeszło jedno po zawale

 

Czytaj wiersz
  677 odsłon

Rozmowa

Powiesz
dlaczego już nie kochasz
na drodze wybrukowanej cierpieniem
zostałem jedynie z moim cieniem
jak ostatni liść co jesienią się kołysze

uciekasz przede mną
choć nigdy nie byłaś płocha
w snach ciągle szepczesz
że wszystko się skończyło

powiesz
dlaczego kart kalendarza nie przekładasz
ani razu z powrotem
do dni pocałunków i delikatnych dotyków

powiem
ciebie tak naprawdę nie było
zbyt trudna to dla mnie szarada

powiesz coś jeszcze
kolejny list teraz w myślach piszę
nikt nie wie co będzie potem

za chwilę
odlecę do krainy nieskończoności
gdzie czas się nigdy nie kończy

co ty mówisz
przecież byłam
wróciłam w wierszu
o pięknej miłości
piękniejszej od wszystkich liryków

Czytaj wiersz
  854 odsłon