Kolec róży

Życie - jak bezmyślnie zerwana na rabacie róża 
zaledwie kilkanaście wiosen tylko 
choroba trawiąca zbolałe ciało
a gdzie radość doznań cudownych przeżyć 
gdy lic przerażająca bladość 
czekanie na tą która czyha w ciemności
pachnąca do niedawna młodością Róża 
pęka u nasady rozkwitającego kwiatu 
zamiast doczekać lat dojrzałości 

cieszyć się darem młodego istnienia 
dobiega kresu już w połowie drogi 
zabrakło swobody ruchu wolności ciała 
żeby uciec - przed tą 
która osaczyć słaby oddech by chciała 
każde ukłucie ból potęguje 
kropelką czerwieni znaczy 
ślad istnienia i kres młodej Róży - 
która gubi płatki 
chociaż - tak bardzo życie miłuje .

autor: Helena Szymko/