Poezja depresyjna

gdy pijany kierowca

zabił rodzicom jedyne

      dziecko        

kiedy od kieliszka

nie odchodzi

      mąż

gdy matkę oddał

do domu starców

      syn

kiedy lekarz

wyciął zdrową

      nerkę

gdy dopalacze dilera

uśmierciły sąsiada 

      dzieci 

kiedy stosujący cyberprzemoc 

spowodował samobójstwo

      kolegi

gdy w grze komputerowej

wirtualny  "przyjaciel"

kazał okaleczyć ciało

      nastolatkowi

kiedy babci podstępnie

zajął dom 

      wnuk

gdy dyrektor firmy

używa mobbingu wobec

      pracowników

kiedy zdrada przekreśliła

      związek

gdy właśnie dokonała

aborcji młoda zdrowa

      dziewczyna

kiedy za 20 złotych młodzieniec

zranił na poczcie

      panią

gdy na wnuczka

okradziono dotkliwie

      dziadka

kiedy koleżanka otworzyła

w mailu linka i zapłaciła

za usługę co była bezpłatna

dopiero potem zrozumiała

że to nowy sposób

      oszustów

Każdy dźwiga swój krzyż

        Krzyżem jest ten co krzywdzi

Kazimierz Surzyn

Jestem dmuchawcem lekkim

unoszącym się ponad polami

rozszarpany przez podmuch

losu okrutnymi słowami

Dłoń unoszę ku niebu

do chmur wypranych w chemii

wybielonych pragnieniem szczęścia

lecz dusza dotyka ziemi

Po rosie biegłem przed siebie

do słów które mnie zbawią

choć serce pełne nadziei

to stopy strasznie me krwawią

I dokąd spytam wszechświata

gdy w gwiazdy oczy kieruję

iść drogą przeklętą życia

kiedy ciała nie czuję

Serce tak biło radośnie

będzie ze dwa lata temu

teraz to kamień co ciąży

i nie podaje tlenu

Uczuć przepływy tak gładkie

z serca nicią pajęczą

wplatają się w oczy w umysł

we śnie znowu mnie dręczą

Z dmuchawca romantycznych uniesień

wiatr rozwiał każdą część ciała

pozostała łysa pałka i wnętrze

 łodyga zgorzkniała

Człowiek zdradzony przez miłość -
z duszą obolałą z tęsknoty
sercem przepełnionym bólem
zapada w przepaść niemocy
i choć wokół kwitną kwiaty
zielenią się krzewy i drzewa -
on z sercem przepełnionym żalem

wie - że żar który go ogrzewał
nigdy już nie powróci 
a przecież tak bardzo wierzył
że szczęście do stóp mu się kłania
i nigdy się nie odwróci
miłość - której doświadczył
na zawsze z nim pozostanie
lecz fart który go spotkał -
po prostu się od niego odwrócił.

autor: Helena Szymko - Krzyczkowska/

foto z Google/

Ile razy muszę jeszcze zginąć, by docenić jedno życie?

Jak mam pozwolić odejść temu, co nigdy nie przyszło?

Jak zatrzymać mam swój wrzask, skoro nawet nie krzyczę?

Ile razy jeszcze ucieknę z mroku, chociaż światło nigdy nie prysło?

Tak bardzo cierpię

Grudniowe fajerwerki, Gdańsk, morze
Ballada narkotykowa w ustnym otworze
Szare serce, smutek, zawód
Samobójstwo wisi na skraju
Świat zewnętrzny wiruje w czwartym wymiarze
Czuję cudze usta, a widzę zamazane twarze
Tak bardzo chciałbym teraz nie pisać o autorze
Byłem na skraju ze świadomością
Że nikt mi nie pomoże

Styczniowy śnieg, Bydgoszcz, poranek
Czuję ciągłe zmęczenie i rozczarowanie
Obojętne czyny, łzy, marazm
W tamtym stanie nikt mnie nie odnalazł
Nie wiem co robiłem wczoraj
(Napisałem "Schody Do Nieba")
Odrobinę radości mi podaj
Tak mi wstyd, że tak nisko upadłem
(Konsekwencje Twojej zdrady)
Tak mi wstyd, że tak nisko upadłem...