Swym pojawieniem -
zbudziłeś namiętności ciała
czułe struny serca poruszasz
pięknym słowem muzyką która wzrusza
wskazałeś drogę do swojego serca
gdzie miłość rozkwita
a wiatr rozwiewa życia troski
poranek śpiewem ptaków budzi -
życie nadzieją się staje .
autor: Helena Szymko/
kusisz wizjami przyszłości tak słodkiej
rzucasz wyzwanie gdzie aż do śmierci
będziemy razem splątani więzami
miłości wiecznej i nierozerwalnej
przeglądam się w lustrze szukam swego serca
na nowo bo nie stać mnie nawet
by się przyznać Panie że serce zgubiłam
i znaleźć je - dramat
patrzę w swe oczy niepewne tak bardzo
nieufne w twe słowa i obietnice
na zawsze nie znaczy od dawna - na wieczność
choć chciałabym wierzyć w nasze lepsze życie
chcesz bym Ci dała duszę mą w całości
każdą swą cząstkę - nagą czy zakrytą
rządasz ode mnie pełni namiętności
lecz to nadal skryte tajemnicą
tracisz nadzieję gasną już iskry
w twych oczach blednie już płomień
między nami są już tylko zgliszcza
ugasiłam pożar
czy to już mój koniec?
Jesteś pragnieniem-czy już kochaniem
a może tyko wiatru graniem
na pewno duszy niepokojem
pobudzasz wszystkie zmysły moje -
zburzyłeś życia mojego ciszę
twoim istnieniem wciąż osaczana
już nie szum wiatru lecz ciebie słyszę –
słyszę cię serca mojego drganiem
ciepłym deszczem w blasku poranka
gdy wybrzmiewasz muzykę na fortepianie
i tą melodią ubarwiasz ciszę
autor:Helena Szymko/
Światło rozjaśnia mrok –
dając nam pewność i hardość duszy
ty swoje chowasz w zaułku marzeń
by nie ujrzano twego oblicza
nosisz na twarzy niewidzialną maskę
zerwij ją z twarzy uwolnij marzenia
o północy doznaj ich pięknych wrażeń
a od wschodu słońca
zaczynaj życie w otwarte karty –
cóż bez miłości i twoich pragnień
świat byłby warty .
autor: Helena Szymko/
Już czas się skończył
Dla niektórych panów,
którzy jeszcze uważają się,
za twórców i ułanów.
Lecz już nie dadzą rady- drepcą w miejscu
szukają zwady i poklasku wśród
ludzkiego sumienia
lubią być widziani,
,jak to niegdyś było
GDY SIĘ SWOJE GNIAZDO WIŁO.
No, cóż i pora ma swoje wymogi,
ODEJDŹ - jak nie jesteś już tak drogi
i przeszłość rzuć pod nogi,
Wszak wiesz, że WIOSNA daje nadzieje,
Bo otwierają się inne, nowe dzieje.
A ZIMA zastoje przynosi i sen błogi wnosi.
TAK WIĘC ZANIM SIĄDZIESZ NA RUMAKA
ZASTANÓW SIĘ, BO PORA DLA CIĘ
NIE JEST JUŻ T A A K A .....
Przy księdza Jana starych kolanach
Można się zawsze
zasiedzieć,
Uszy otworzyć na to, co tworzył
sercem i słowem powiedział
A w jego myśli
zamkniętej w czystych
kartach nadziei,
może się znaleźć każdy pasażer
pośpiesznej ziemskiej kolei.
Wspomnę go dzisiaj
i Zdrowaś powiem za duszę tego,
co szybko odszedł,
bo śpieszył kochać
i słuchać Serca Bożego
Liryku Boży, skromny kapłanie
pisz dalej wiersze w niebieskim domu
– choć na kolanie
Czasem, jesienią
przyślij dwa słowa
liściem klonowym
Sproszę przyjaciół,
przy twoich rymach
znów zasiądziemy
Bóg zasłuchany
łzę znów uroni
na polską ziemię
Znowu muszę za Tobą biec
Gdzie do miłości Twoja chęć?
Uciekasz, w ciemności znikasz
Przez łzy nie widzę nic
Światło nadzieji przymykasz
Bez Ciebie nie chcę żyć
A z Tobą, nie mogę żyć
...
...
W tym mrozie za Tobą biegnę znów
Mimo tych wszystkich zbędnych słów
Padam na ziemie, piekło w mym niebie
Zakręcony świat cały
Niczego nie wiem, chcę tylko Ciebie
Czy Twe oczy mnie chciały?
Umrę, jeśli Ciebie zabraknie
Umieram, bo znowu Cię braknie
Twoja głowa i moja dłoń
Na serce to najlepsza broń
Twoje słowa i moja skroń
Na serce to najlepsza broń
...
...
Mdłość !
Naprawdę mam dość...
Schroń !
Mnie i nasze uczucie...
Nienawiści impuls to moja dłoń
Gdzie naszej miłości tamta woń?
Twoje słowo boli, uderza w skroń
Zabija to, czego nasze serca chcą
...
...
Kolejna, przepłakana noc
Zmęczona, tracę moc
Kolejna, przepłakana noc
Na serce to najlepsza broń
Twoje słowa i moja dłoń...
Kolejna przepłakana noc...
Błękit dzisiejszego nieba
jakby głębszy
od wczorajszego
Narasta tęsknota
za tym
co mogłoby rozkwitnąć
karmione
niedawnym snem
Drżącym szeptem
rozpalasz
w sercu magię
której już
prawie zapomniałem
Słyszę twoje wołanie
gdy tworzę plan
ostatecznej ucieczki
donikąd
Chcesz podarować mi
wiosenne marzenia
w ciepłych kolorach
tęczy
Zostaję
Oskar Wizard
Napisz do mnie
o wczorajszym
porzuconym śnie
tak bliskim spełnienia
deszczu we wszystkich
odcieniach szarości
nieprzytulonej bliskości
o poranku
pochmurnym
gwiazdach gasnących
w ciszy wieczoru
rozstajach dróg
gubiących nadzieję
i cieple kominka
który mogę
rozpalić dla Ciebie
jeśli tylko zechcesz
Oskar Wizard
W świecie
wypełnionym doskonałością...
Tam, gdzie wszystko jest
jak z mydlanej opery...
Nie ucieszysz się
prawdziwą przyjaźnią, miłością...
Bo też obraz
tego świata
jest całkiem nieszczery.
Cóż znaczy przyjaźń,
bez wsparcia
w godzinie próby?
Jaka to miłość
pozbawiona tęsknoty?
Świat idealny,
to miraż zgubny!
Na niego
wcale nie mam ochoty.
Wypada wprawdzie mówić
doskonałe komplementy...
Przyjaźń też
na wspaniałych słowach
się wspiera.
Lecz nikt z nas
naprawdę nie jest święty...
Niech będzie to historia
piękna
lecz szczera.
Oskar Wizard
Bezbrzeżny ocean
fotografii i słów...
Na nim laptopy
płyną jak dumne żaglowce.
Na wirtualnym niebie
stada cyfrowych aniołów.
W głębinach demony
budzące emocje.
Rodzą się uczucia
wśród wysp wirtualnych.
Niejedna syrenka
odnajdzie tu
swojego satyra.
Pełno tu historii
wielkich lub banalnych...
Serwerami mkniemy,
ty i ja...
Chcesz coś mi powiedzieć,
słyszę klawiatury szelest.
Może uszczypnąć
lub napisać coś miłego?
Jakie to dziwne,
nie ma tu życia
a jednak jest!
Jesteśmy blisko
raju elektronicznego?
Oskar Wizard
Jam Jamioł Twój!
Witaj pod moimi skrzydłami.
Nie słuchaj innych ,
żaden zbój!
Otoczę Cię
rozkosznymi poezjami!
Możesz wszystko zyskać,
niczego nie stracić!
Nawet gdy wkurzam,
pobudzam do działania!
Przy mnie
będziesz się
uczuciami bogacić...
Jeśli zechcesz,
nauczę sztuki kochania.
Będę trwać przy Tobie
aż do nienawiści
albo ekstazy...
Uwierz,
że to Ty
o efekcie zadecydujesz!
Bo coś najpiękniejszego
może nam się przydarzyć...
Czy już mnie,
tak jak ja Ciebie,
miłujesz?
;)
Oskar Wizard
to takie proste
wystarczy wykonać pierwszy krok
zamienić więzy
krępujące szczęście
w skrzydła zwycięstwa
aby odnieść sukces
wcale nie
po pierwszym kroku
przestraszysz się zapewne
własnej odwagi
świat nadal będzie
wczorajszy
a jutro
niedopowiedziane
zabraknie wytrwałości
która spłonie w ogniu
słomianego zapału
to sprzężenie zwrotne
trudno zmienić przyzwyczajenia
sposób myślenia
najtrudniej zawsze
jest zmienić siebie
może więc
odłóż skrzydła
zamień je na schody
wspinaj się powoli
lecz systematycznie
aż do celu
każda przemiana
wymaga wysiłku
wytrwałości
i czasu
prawdziwa przemiana
widoczna jest
dopiero
na szczycie piramidy
zwanej
determinacją
Oskar Wizard
Dlaczego niektórzy
szczęście mają?
Inni zaś ani pół grama?
Dlaczego są kochani
i sami wciąż kochają?
Czemu on jest samotny
a ona sama?
Pytań wciąż będzie więcej
niż odpowiedzi...
Lecz wszystkie
mądre książki
na to wskazują...
Że szczęście
w sercu
się mieści.
Zwyciężają ci,
którzy je
poczują.
Kto żyje przeszłością,
nie będzie kochany.
Lubimy tych,
których myśl
przyszłość zdobywa.
Wiem już,
że czeka mnie
los wspaniały!
Bo lubię
wśród takich jak ty
optymistów
przebywać.
Oskar Wizard
różom
nie wyrywam kolców
może mnie kiedyś
nimi obronią
omijam też wiatr
ma wiele
do zrobienia
dobrego i złego
bez zbędnej zachęty
patrząc na wierzby
popadam w zamyślenie
nad zakurzonym fortepianem
który od dawna milczy
a może nawet
płacze
jak one
w zakręcie strumienia
poszukuję
znaków tajemnych
które zwiastują
nasze kolejne
spotkania
i tylko niebo
niezmiennie
ukrywa
błękit
za żaluzją chmur
i tylko zegar
odmierza
nasz czas
tykając
niecierpliwie
ciekawe
czy coś
wie?
Oskar Wizard
romantyczne westchnienia
elegancja i szyk
poczucie piękna
poezja jak wina łyk
uprzejmość i kultura
uczucia jak róże pielęgnowane
traktowane dziś jak bzdura
wielkie i namiętne kochanie
niedzisiejsi i niemodni
przez to właśnie są na szczycie
szczęśliwi i pogodni
mają to co innym śni się
Oskar Wizard
Zachwyć się ze mną
nastrojem wiosennym.
Uciesz swe serce
widokiem księżyca i słońca.
Podzielmy się uśmiechem
słodkim, promiennym.
Niech radość nie ma granic
i końca.
Załóżmy właśnie dziś
różowe okulary.
Świat jest dokładnie takim,
jakim go postrzegamy.
Niech w sercu dzieją się
wiosenne czary.
Tak wiele gorących uczuć
dla siebie mamy...
Pokaż je światu i nie duś w sobie.
Zachwyć się morzem, górą,
człowiekiem.
Daję swój uśmiech właśnie tobie.
Uśmiech dojrzewający wraz
z wiekiem.
Oskar Wizard
Chociaż pomiędzy nami
błyszczące serwery...
I między nami pola,
lasy, rzeki...
Jest we mnie zachwyt
niezmierny...
Że tęsknisz
i czekasz.
Chociaż znów
wprowadzili
program nowy...
Który wzbudził niesmak
zamiast zachwytu...
To znów jestem
chętny i gotowy...
Aby adorować cię
od samego świtu.
Oskar Wizard
Wsparcie przyjaciół sobie cenię.
Bez nich życie nie miałoby sensu.
Lecz wrogów też lubię szalenie.
Nadają życiu biegu.
Marny jest los bez konkurencji.
Brakuje do walki z losem motywacji.
Najlepiej gdy myślą, że są święci...
A ja wiem, że nie mają racji.
Każdy swój krok
analizuję sto razy.
Nie chwaląc się oberwałem
od losu zbyt wiele.
Upadki też mogą się przydarzyć...
Lecz wtedy wsparciem są przyjaciele.
Życie przypomina
brylowanie po szachownicy.
Wygrywa ten,
kto udaje beztroskiego.
Pamiętaj aby przede wszystkim
na siebie liczyć.
Najłatwiej pokonać
kogoś zapalczywego.
Niech im się wydaje,
że cię poznali.
Utwierdzaj ich
w tym przekonaniu.
Niech myślą, że są wspaniali...
Nawet chwilę po ich pokonaniu.
Jeszcze lepsze
są stany zapalczywej złośliwości.
W niewolę wpadają
myśląc wciąż o tobie.
W tym czasie
oddawaj się miłości.
Rozkosznie
odpoczniesz sobie.
;)
Oskar Wizard
Płyną wiersze
po niebie
tysiącami.
A każdy
inną historię
opowiada...
O szczęściu,
samotności,
o tym
co między nami.
Jeden szybuje do gwiazd,
inny w przepaść opada.
Nikt nigdy
wszystkich nie odczyta...
Życia by przecież nie starczyło.
Czasem aż chciałoby się
autora dopytać...
Jak się to zakończyło?
Poezja przegrywa
z filmem
lub melodią...
A mimo to stwarza
wspanialsze doznania.
Te nostalgiczne
lub z naturą pogodną.
Są warte pokochania!
Oskar Wizard