czuję się tak subtelnie jakbym

przemierzał na skrzydłach świat

a w duszy muzyka grała mi wciąż

i spływały promienie szczęśliwości

w błogostanie całą pełnią witalności

jakbym dotykał cudu gwiazd

bajońskim światłem czułym

i pieścił mile w dłoniach słońce

taką ciebie zaledwie namiastkę

a barwne kolory żarliwej miłości

oblewały szczęściem me serce

i nektarem nieopisanej słodkości

zadowolenie z oczu twych płynie

rzeką wezbranej namiętności

czyż życie nie jest piękne -

kochając przyjmij ten wiersz

niech umacnia nasze uczucia

Kazimierz Surzyn 

Polne ogrodowe

kwiaty podziwiamy

w alejach parkowych

u siebie w pokojach

w kwiaciarniach na rogu

i te dumne za oknem

na balkonie w sadzie

wijące się na drabinkach

na kratach drewnianych

czy w donicach barwnych

wikliną splecionych

zachwalamy mówiąc

jakie piękne delikatne

pieszczą oczy duszę

zimne serca ocieplają

radością gorącą otulają

szarą naszą codzienność

imieninowe urodzinowe 

szczęściem weselne

też bez powodu żadnego

wszystkie zapatrzone 

w szafirowe niebo

dojrzewać jak kwiat

i wzrastać do Boga

Kazimierz Surzyn

Przychodzisz do mnie

niczym sen namiętny

i stajesz się od razu

płomiennym pożądaniem

oddechem zapomnienia

myślą iskier światła

słowem cudnym kocham

krwistym pocałunkiem 

każdą falą krwi

wartkim pulsem

szeptem czułości

Pegaza natchnieniem

Delikatnym muśnięciem

pieszczącym dno serca

kwitniemy kwiatami

wiosny jesienią

Całą słodkością ciała

wchodzę w Ciebie

skrzydłami anioła

tulę mocno w sobie

Za każdym razem 

jest inaczej piękniej

niech zawsze w nas

pożądanie trwa

Kazimierz Surzyn

Z natury

jestem spokojnym

mężczyzną.

Autoreklamy unikam,

bo mnie nudzi.

Konformizm bywa

drugą naturą.

Bo lubię ludzi.

Czasem ktoś sobie

mnie lekceważy.

Trudno, nie każdy

musi każdego lubić.

W przypadku obrazy

coś może się zdarzyć...

Nie lubię chamstwa,

więc łeb może zgubić.

Wiem także,

że nie jestem

Adonisem ani Erosem.

Nie każda kobieta

musi mnie

nawet tolerować.

Lecz gdy zarozumiała

rysuje niebo nosem...

Będzie moją ignorancję

musiała znosić.

Jest w moim alter ego

jedna tajemnica...

Na widok twój

płonę wewnętrznie

i ty o tym wiesz...

Bo dla mnie jesteś

grzeczną, mądrą i śliczną.

Chciałbym cię schrupać

jak dziki zwierz!

Oskar Wizard

To dla ciebie,

twarz uśmiechem

ozdabiam.

Chociaż wcale

nie jest mi

do śmiechu.

Uważnie

każde słowo słucham...

Wstrzymuję myśli,

które rwą się

do biegu.

To dla ciebie

wciąż się zatrzymuję.

Potem biegiem nadrobię

tą miłą chwilę.

Wiersze w zapale

wciąż rymuję...

Chociaż kradną

mi z życia

czasu tyle...

To dla ciebie

chcę być oazą

spokoju i radości.

Wróżbą dobrego dnia,

wieczoru osłoną.

Nadzieją szczęścia,

zdrowia i pomyślności...

Bo jesteś mojego życia

pasją i osłodą.

Oskar Wizard

Twoja miłość zapala gwiazdy

ożywia słońce choć pochmurno

każe bić sercu bardzo mocno

oczy barwi czerwonym płomieniem

Usta lukruje czarem słodkości

wyrywa z ciała duszę co frunie

jak ptak na wyżyny niebieskie

poraża błyskiem spojrzenia

Gorączkę amorów i flirtów zalotnych

osadza w całej okazałości na czole

szałem miłosnym wypełnia ciało 

jest ponad wszystkim co rozum ogarnie

Ja biorę Ty dajesz Ty bierzesz ja daję

i tak cały dzień całą noc

nic więcej od Ciebie nie chcę

tylko proszę kochaj mnie

Kazimierz Surzyn

Z miłości wszystko wypływa

ona świat człowieka zdobywa

kiedy miłowania nie ma

sensu życia też nie ma

Miłość stawia wymagania

pragnie ich spełnienia

przemienia pola egoizmu

w niebiańskie altruizmu

Chce nie ślepej namiętności

ale pięknej czystej czułości

wyrażonej  w autentycznym

uczuciu gorącym i wiernym

Chce wzajemnego troszczenia

całym sobą poświęcenia

trudów i radości dzielenia

dobra ukochanych zaspokojenia

Bardziej niż dobra własnego

miłością życia najcudowniejszego

gdy już miłość taką złapiesz

z serduszka nie wypuszczaj

Bo potem żałować będziesz

pozwól miłości się porwać

chciej się nią zachwycać

szczerze i mądrze miłować

Kazimierz Surzyn

Na jedno życie

za dużo kłamstw

deszczem łez

dni spłakanych

słów niezapisanych

nieszczerych

Na jedno życie

za dużo obłudy

niekończącej się

nocy strapień

dziś nie ma nas 

w słońcu ani tęczy

więc zostawmy to -

idźmy na spacer

który rozwija myśli

pobudza do czynów

najbliższych ucałujmy

płaczących przytulmy

dajmy uśmiech

na przeciw siebie

spotkanym

niech nasze ciepło

ogrzewa mocno

dobrocią i miłością

renesans na nowo -

konieczność przemiany

Kazimierz Surzyn 

Fale zmienności uczuć

moc lamentów wzruszeń

rajski wzlot uniesień

wierszem wyznałem 

miłość najcudniejszą

choć to tylko słowa

sercem są pisane

ustami wypowiedziane

całusami przypieczętowane

W świecie komputerów

i maszyn wielofunkcyjnych

to poetyckie słowo

może wiele zdziałać

gdy siebie innym dajesz

zwykła proza życia

zmienia się w poezję

Łzy potrafi przyodziać

srebrnymi perłami

z burz wydobyć myśli

duszę czule ukoić

w trudnych dla narodu 

chwilach nie milczy

ale krzykiem budzi

pewnie nie daje chleba

ten co ją kocha

w ręku nosi kwiaty

łapie w sieć słońce

gwiazdy na niebie liczy

głowę w chmurach trzyma

i marzy.. marzy.. marzy

ciesząc się z małych rzeczy

co szczęście przynoszą

w świat idylli zanoszą

pytasz czy świat zmieni

chyba tego nie uczyni

bo ci w złym zagorzali 

nie czytają wierszy

a sam poeta ani jego słowa

nie są dla nich poezją

a ja  sam no cóż moi drodzy

wiersze mogę podarować

słowem was zaangażować

uskrzydlić umiłować jak potrafię

czy mi się to uda nie wiem

Kazimierz Surzyn 

Bo jesień to wiosna,

która dorosła...

Maluje przyrodę

pięknymi barwami.

Chwila to wielka,

bardzo doniosła...

Określa uczucia

między nami.

Już w pewność

przemienia się fascynacja.

Niebawem zima zawita u progu.

Czy twoja dusza

będzie przyjazna?

Czy też mróz zeszkli serce

na końcu roku?

To już ten czas,

na założenie gniazda.

Przecież za morze

nie odlecimy...

Podobno uczucia

zapisane są

w gwiazdach?

A może przy kominku,

który rozpalimy?

Oskar Wizard

Rozkwitłe lica 

jak róże latem

gładsza skóra

od atłasu

w oczach iskry

zapomnienia 

usta pełne 

pocałunków

frezje słodkie

wewnątrz duszy

jedno ciało

w skrzydłach

ramion Erosa

i w uścisku

tańczących dłoni

szczęśliwe gniazdo

naszej miłości

szalejąca zieleń 

upojenia wiosną

gorące lato serc

w płomieniach 

uwięzione

purpura jesieni

i trochę zadumy

nad przemijaniem

szare chmury

natłoku spraw

rozpędzone szafirem

zima przy kominku

z igraszkami ciepła

przemiana konieczna

ciemności w światło

goryczy w słodycz

upadku w powstanie

niemocy w siłę

chemii w emocje

zauroczenia tobą

w prawdziwą miłość

teraz są już tylko

Himalaje cudowności

Kazimierz Surzyn

Czyż jest piękniejsze

słowo we wszechświecie -

jesteś najcenniejszym

wzorem cnót skarbem

jaki od życia dostałem

twego łona owocem

ciepłego domu sercem

dawaniem nieba oczami

mądrze uczącymi ustami

delikatnymi dłońmi

co opatrywały mi rany

w trudzie pocieszeniem

kluczem co otwierał bramy

całusem i przytuleniem

czytelnią cudnych bajek

o szczęściu rozmową

miłością bez zdobywania

łzami przebaczenia

mamo tak wiele mi dałaś

roztropnie kochałaś

do życia sposobiłaś

to dzięki tobie dziś

dobrze sobie radzę

mamusiu dziękuję

Kazimierz Surzyn 

Prawdziwa miłość

     kocha bezgranicznie

       wybacza gdy cierpiała

          daje szczęście nieskończenie

Prawdziwa miłość

   to codzienna troska

     przy sobie obecność

       i ta w oku iskra boska

Prawdziwa miłość

       to nie tylko słowa uniesienia

          ale szacunek cierpliwość

             i skłonność do poświęcenia

To rozmowy niedokończone

            do których powracamy

               a czasem milczenie

                  bo nic więcej nie chcemy 

Kazimierz Surzyn

jest poezją

doskonałością kochającą

to gwiazda 

kwiat wszechświata

dla oczu 

cenniejsza od pereł

dla serca

skarbem tajemnicą

kobiece ciało

jest cudem nad cudami

robotą misterną

kobieta to piękno

samo w sobie

nawet bez dodatków

prawdę wygarnie

ale też zamilknie

w odpowiednim momencie

kiedy zdołasz 

ją rozśmieszyć

będzie twoja 

na wieki

ma błysk oczu 

wyraźniejszy od słów potoku

w spojrzeniu znajdziesz wszystko

nie próbuj 

zrozumieć kobiety

bo i tak nie zrozumiesz

kobietę trzeba miłować

bez powodu uszczęśliwiać

za to że jest po prostu

i uraczyć naręczem kwiatów

i niebanalnych prezentów

Kazimierz Surzyn 

Po deszczu zimnym

światem całym

zawładnęło słońce

w promieniach złotych

życie raźniej płynie

cierpienie z czoła ginie

chwytam naturę oddechem

spojrzeniem obejmuję

ukojenie odnajduję

kroczę wolno polną dróżką

liście pod stopami

ślicznie nucą barwami

coraz więcej liści wokół

tańczą taniec październikowy

o smutkach nie ma mowy

drzewa na wpół nagie

w borach trawa żółknie

niech żyje złota jesień

w wieńcu z bluszczu

liści dębu szyszek jodły

owoców żurawiny

i korali jarzębiny

Kazimierz Surzyn

To nie tylko bajeczne 

romanse łóżkowe

kolacje przy świecach

spacery księżycowe

Buziaki słowa kocham

troska wzajemna

o bezpieczne jutro

czułość nieprzytomna

Ona bierze się nierzadko

z łez cierpień i smutku

a pokonanie przeciwności

umacnia serca w miłości

Kazimierz Surzyn

Cóż jest piękniejszego

ponad miłość dwojga

nad tą wspólną drogą

na złe i dobre przygodą

Więc kiedy potrzeba

prędko ustępuję

z czegoś rezygnuję

by wybranka serca

doznała szczęścia

Gdy się wszystko wali

na głowę udręczoną

łapię za ręce ukochaną

i pewnie przeprowadzam

przez tunel ciemności

aż ujrzymy światło

Kazimierz Surzyn

Człowieka pokornego, mądrego, zgoła wesołego,

dobrego, prawdomównego, rozkosznie czułego,

wzruszonego śpiewem radosnego skowronka

i promiennymi witrażami ukochanego słonka.

Tego co umie pogłaskać pieska, kotka

i zachwyca go na łące cudna stokrotka,

potrafi liczyć lata gdy kukułka kuka

i umie słuchać kiedy o buka dzięcioł stuka.

Człowieka którego księżyc olśniewa,

co srebrne promienie po ziemi rozsiewa,

tego co umie przytulać serca rękami

i w strapieniu siedzieć ze mną godzinami.

I umie ładnie milczeć w ciemności

i uciekać daleko daleko od złości

i potrafi miłość we mnie wzniecić

i me serce szczęściem ubogacić.

Kazimierz Surzyn

Uwielbiam wspinaczkę górską -

gdy tak idę raźno pod niebo

pokonując trudy i niepokoje

docieram do piękna do harmonii

niebios z pejzażami natury

które obserwuję z wysoka

spoglądając raz w górę raz w dół

i myślę sobie ile włożył wysiłku 

Bóg co to wszystko stworzył

i nam z największej miłości oddał

tam czuję się naprawdę wolny

nie ważne że odczuwam zmęczenie

dla tego cudownego obrazu warto

dla tych barw muzyki dźwięków skał

Kiedy do domu pełen wiary wracam

naszą szarą codzienność doceniam -

spotkanie z rodziną po długiej rozłące

filiżankę herbaty po wielkim pragnieniu

sen marzeń pod bielutkim posłaniem -

po nieprzespanych nocach utrapieniu

słodką prawie senną ciszę nirwany -

po szalejącej prosto w oczy wichurze

obok ciebie leżę całkiem uspokojony

Kazimierz Surzyn

szczęśliwa nowych skrzydeł dodawaniem

spokojna słońca oraz gwiazd promieniem

tryumfująca przeciwności losu pokonaniem

pomocna z upadków pięknym powstawaniem

pojednawcza największych win wybaczeniem

płomienna z kaskad iskier powstaniem

gorąca ogniem lawiną wulkaniczną

szalona kłębiastych chmur ulewą

gwałtowna wodospadem rwącym

burzliwa potarganych włosów halnym

dynamiczna dynamitem zapalonym

albo wzburzonego morza sztormem

nienasycona pocałunków pieszczotami

zespolona za ręce w miłości trzymaniem

rozkoszna dniem i nocą  spełnieniem

Kazimierz Surzyn