Wiersze z okazji "Dnia Matki"

Kiedy żyła dawałem 

Jej kwiaty wdzięczności

laury sercowe miłości

cieszyliśmy się sobą

Teraz nad grobem

płaczę w zaciszu

różaniec odmawiam

pocieszenia szukam

Jak dawniej przynoszę

piwonie czerwone

bukiety kolorowe

rozmawiam czule

Mam w boleści serca

ciągle żywe ostatnie

nasze pożegnanie

na sali szpitalnej

kiedy umierała

na moich rękach

do piersi wtulona

z losem pogodzona

"synku nie płacz

ja wiem że sobie

w życiu poradzisz" -

cichutko wyszeptała

Dzięki Twym naukom

poświęceniu pokorze

radzę sobie dobrze

choć mamusiu tęsknię

Kazimierz Surzyn

od kiedy pamiętam

Dzień Matki

był dla mnie zawsze

wielkim świętem

w latach dzieciństwa

tego dnia wręczałem

mojej kochanej mamie

własnoręcznie wykonane

laurki w kształcie serca

i naręcza świeżych kwiatów

zrywanych najczęściej

z umajonych łąk

a kiedy dorosłem

i byłem od niej daleko

posyłałem jej życzenia

zroszone tęsknotą

tym razem jednak

kiedy zbliżał się 

Dzień Matki

zrobiłem wszystko

aby ją zobaczyć

bo matka gasła w oczach

jak świecy ogarek

zawiozłem jej wyszukany kwiat

w kolorze płonącej miłości

i sznur kryształowych łez

który pojawił się mimo woli

a zamiast życzeń

były słowa podziękowania

za dar życia

           trud wychowania

                      miłość matczyną

i była ta bolesna świadomość

że jest to nasze ostatnie

ziemskie spotkanie

ostatni Dzień Matki

Autor: Don Adalberto

Ty jesteś - Matko 
wiecznym źródłem życia 
początkiem i jego końcem 
zasilasz ziemię 
pokoleń potomstwem 
tulisz pod sercem
wielki cud istnienia 
maleńką kruszynę

   Dziękuję mamo

że wychowałaś mnie

na dobrego człowieka

pełnego miłości wiary

nadziei spokoju radości

i patriotycznych uczuć

    Dziękuję mamo

za wpojenie mi wartości -

szacunku do człowieka

niesienia pomocy innym

wrażliwości na piękno ekosfery

i fascynację do poezji i prozy 

    Dziękuję mamo

że pomagałaś nam

w wychowywaniu dzieci 

które szczęśliwe siadały

na twoich miękkich kolanach

tak jak ja w dzieciństwie

Kiedy Cię odwiedzaliśmy

sprawiałaś swoją dobrocią

i nieopisanym wdziękiem

iż stale mimo upływu lat 

to jest nasz cieplutki dom

Odprowadzałaś nas do auta

dawałaś wałówkę smaczną

z czułością serca całowałaś

i z życzliwością zabiegałaś

"jedźcie bezpiecznie i z Bogiem"

Kazimierz Surzyn

stoi zawsze w oknie

kiedy opuszczam

rodzinne progi

w błękitach oczu

szumią oceany

matczynych trosk

a gest podniesionej dłoni

z ufnością przypomina –

wszystko w ręku Boga

będzie mi ciężko

kiedy jej zabraknie

w moim ikonostasie

Autor: Don Adalberto