gorączka kaszel

duszność bóle mięśni

ogólne zmęczenie

zbiera pokaźne

ludzkie żniwo

atakując wściekle

jakże niewiele potrzeba

aby chwilą ciszy

zejść za horyzont

Kazimierz Surzyn

W srebrnej rosie

pławi się słońce

którego promienie

rozświetlają zakamarki

po lazurowym niebie

chodzą wielkanocne baranki

gwarząc w bieli czule

Alleluja Alleluja Alleluja

Panu Naszemu Chwała

wiatr kołysze brzozą

i z ptakami wyśpiewują

kunszt wiosny radosnej

z nadzieją na życzliwe jutro

zielona trawa w sadzie

i krokusy co porosły

w koszach na werandzie

szczęściem napawają serce

taki błogi spokój

za szybą panuje

jakby nie było nad głową

wstrętnej korony wirusa

Kazimierz Surzyn

rosą rozsrebrzona

witalna dniem

marząca wieczorem

nocą namiętna

na posłaniu ciała

tobą rozkwitam 

w wiosny zawale

pachnę krokusem

szczęściem płonę

i promienieję słońcem

Kazimierz Surzyn 

życiowe chwile

jak fale rzeki 

odpływają szybko

perlistymi korytarzami

kochajmy się

uśmiechem obdarzajmy

bądźmy dla siebie

zawsze nie tylko dziś

Kazimierz Surzyn

Dawniej nam wystarczała

z marmoladą drożdżówka

mały kubek kawy czarnej

stówa w kieszeni wygnieciona

rozpieszczanie wśród gwiazd

na dachu perłowych marzeń

Dzisiaj uczucia ewaluowały

to już nie tylko pocałunki

wtulanie się urokliwe w siebie

i świetlistość płonących ciał

ale życie takie prawdziwe

ze wszystkimi za i przeciw

Z całą odpowiedzialnością

idziemy choćby nie wiem co

razem w jednym kierunku

tam gdzie stale kwitnie maj

Kazimierz Surzyn

Być Jezusem swoich czasów

w świadomości tak uczciwym

jak sklepowa w mięsnym sklepie

gdy schabowego młotkiem klepie

Drogą kroczyć wciąż pod górę

stopom nie dać nic wytchnienia

by na szczycie zamiast wiary

zaleźć popiół pył z kamienia

Który miał być  fundamentem

żeby dom postawić nowy

i zobaczyć za zakrętem

że nie ma miłości mowy

Cierń wbity do krwi uciska

pot zalewa oczu jasność

całe życie się wzbijałem

by jak gwiazda znowu zgasnąć

Pręgi pleców od miłości

która balsamem być miała 

na wysokie zmartwień progi

maścią zbolałego ducha ciała

Wiem że tutaj Jezu drogi

życie to jest taka gra

teraz pewnie jesteś Bogiem

lecz na ziemi takiś sam

jak JA

Perfumami wiosny

która w naszym związku

przepysznie kwitnie

i zmysłową pomarańczą

najładniejszej poezji

Soczyste usta i piersi

kołyszą się upojną nocą

nie przestaję ich pieścić

w idylli niebotycznej

Rozkochany szczęściem 

i wycałowaniem

przytulam szalenie

kaskadą płomieni

serce w sytości

roztańczenia śpiewa

Księżyc plącze się w ciałach

aksamitnym spojrzeniem

rozgwieżdżenie srebrzyste

uczta ducha z winogron

Kazimierz Surzyn

Słuchamy muzyki

co serca rozbraja

tańczymy boso

na barwnym dywanie

zaległości czytamy

przeglądam sieć

na poe.pl jestem

tworzę wiersz

o naszej miłości

i magii słów

" że cię nie opuszczę

aż do śmierci"

to piękne i zobowiązujące

pijemy kawę

w porannym lenistwie

delektujemy się 

malinowym ciastem

własnego wypieku

przy romantycznej 

komedii westchnień

gramy w szachy

w młodzieńczym zapale

układam ci pasjansa

tak się cieszę

jest szczęśliwy

patrzymy przez okno

na szafirowe niebo

rozsłonecznione

i na krokusy w sadzie

w ciepłym przytuleniu

Kazimierz Surzyn

( Nie dajmy się koronawirusowi, trzymajmy się w zdrowiu, pozdrawiam serdecznie)

Myślałem jak stać się niewidzialnym

i wbrew pozorom nie jest to wielka sztuka

znikasz na pstryk obłoku dotykasz

krok naprzód a jednak wstecz

zakładasz stary garnitur co mole

prawie go zżarły torbę podróżną

wieszasz na ramieniu jak balast

w niej całe twoje smutne życie

przez które słońce nie przenika

we mgle chodzę i niby do przodu

lecz cofa się nieustannie  rak

który bez czystej wody ginie

mając nadzieję że będzie pięknie

kiedy wypowiadałem z miłością

twoje imię ale czas zamienia uczucia

w skorupę mięczak robi krok w tył

jak to rak rok miesiąc dzień bo

nadszedł już ten czas utonę

w mętnej uczuć brei nieprzezroczystej

niczym szyba w deszczowy dzień

zabrakło sposobów by osuszyć łzy

więc najlepszym z nich to zniknąć

para to  stan wolny od trosk

kieliszek jedyny on się nie zbije

za toast czyjś szczęście czyje

niewypowiedziane z moich ust

problem mam że wódki nie piję

nie piję ?

Teraz szczęście motywuje mnie

do znacznie wyższego celu

zdrowie dopisuje rozłożystym dębem

pachnie rumiankiem i wiosny cudem

gołąbeczka uroku nie traci wcale

i kocha nawet bardziej namiętnie

dzieci odwiedzają stare kąty

troszczą się dzwonią nieustannie

jak marzenie śliczna wnuczka

wszystkich uśmiechem rozpieszcza

ogród czaruje przebiśniegiem

i promieniem znacznie cieplejszym

piękno spojrzenia serce przytula

modlę się aby trwała ta sielanka

w szumie traw jasnozielonych

gęsie pióro weny maczam

te wiersze są dla ciebie

i by coś pozostało po mnie

i choć czasem los wybrzydza rani

pokazując diabelskie okropne rogi

dziękuję bardzo Boże za to co mam

chciałbym kiedyś stanąć przed Tobą

i twarzą w twarz złożyć hołd wdzięczności

Kazimierz Surzyn

Przychodzą trudne sytuacje,

stajemy się bezradni

wobec nieoczekiwanych wydarzeń.

W przytłaczających myślach

zadajemy mnóstwo pytań.

Z braku sensownych odpowiedzi

ogarnia nas niesamowita pustka.

Gdy biegu ziemskiej rzeczywistości

nie możemy już odwrócić,

wkrada się zwątpienie.

Jak nie ulec rozpaczy,

a dostrzec nadzieję ?

.

Osiem zjawisk najpiękniejszych

podarował nam Eden

kobietę stworzoną misternie

pierwszy cud świata

oczy dziecka anielskie

ze spojrzeniem Stwórcy

słońce którego uśmiech

rozwesela nawet ponuraka

gwiazdy afirmujące miłość

srebrem szczęścia otulone

tęczę co paletą barw

glob dotyka czule

zieleń dziewiczą wiosną

i kwietne dywany

Kazimierz Surzyn

Czekały na busa

w złotych promieniach

wstającego słońca

matka z córeczką

uśmiechnięte żartowały

jak mówili świadkowie

takie szczęśliwe 

dwa serca blisko siebie

i w sekundzie auto

wjechało w ludzi

kierowca pijany

coś z trudem bełkotał

a córka w objęciach matki

obie leżą w mogile

pośród brzóz płaczących

i słuchają ptaków

co im o różnych porach

niebieskie arie śpiewają

miałem piękny sen

dusze mamusi i córuni

Bogu aniołowie zanieśli

Kazimierz Surzyn

Lazurowym spojrzeniem

powodujesz uśmiech mój

zaś kryształkami słów

upiększasz każdy dzień

rozpieszczam cię zielenią

i aromatem dzikich łąk

płatkami róż obsypuję

pocałunkami ubieram

atłasowe ciało w bukiety

takie śliczne jak maj

łaskotanie motylków

euforia szczęścia

przenika wnętrze

sercem bliskości

daję bezpieczeństwo

i seraficzny spokój

tak ciebie kocham

że świat za mały

Kazimierz Surzyn

Okrąglutkie złociste

z chrupiącą skórką

lukrowane z bakaliami

cukrem pudrem posypane

w środku z różą budyniem

czekoladą adwokatem

aż bardzo ślinka cieknie

symbole szczęście

i karnawału rychłego końca

pyszne świętowanie

i rozpusta na całego

jak to moi mili Państwo

na Tłusty Czwartek przystało

Smacznego

rozczula miłością

poczęcie

nieśmiertelna dusza

miejsce na ziemi

Boży plan

z poezją i prozą

początku oraz końca

i spełnienie 

marzenia rodziców

maleńki aniołek

cząstka nieba

na globie

w oczach

szczęście niebieskie

w rączkach stópkach

wszechświat

Kazimierz Surzyn

Odnajduję ciebie w bajkach

co czytałaś na dobranoc

i w przeuroczych kołysankach,

w dłoniach które drżały

kiedy dorastałem,

na łące tańczącą

z naręczem kwiatów,

pod płaczliwą wierzbą

gdy sercem układałaś wersy

zdobione świergotem ptaków

i orkiestrą dumnych drzew

w złotych promieniach

prześwitujących między liśćmi,

spacerującą brzegiem morza

w romantycznym muskaniu

fal o piękne stopy

w spojrzeniu zielono - błękitnym,

na malinowym wzgórzu 

otoczonym doskonałością gór,

szczęśliwą kiedy patrzyłaś

na purpurowy zachód słońca,

w słowach jestem dumna

że ciebie mam,

też jestem dumny

dziękuję 

tęsknię bardzo

kocham cię, 

mamo.

Kazimierz Surzyn

piękno natury

wzbudza zazdrość aniołów

blednie przy niej niebo

góry zniżają się do nizin

morze haftuje

słońca koronką imię

delektuję się boskością

i oddycham uwielbieniem

włosy lśnią 

jak aksamit złoty

brylantowe oczy

świecą płomieniem

rozpalonej namiętności

usteczka w czerwonej 

róży zamknięte

odbite pocałunki

na ustach pielęgnuję

twarz owalna

światłem jaśnieje

niczym księżyc w pełni

witalność ramion

targa wicher

w cztery strony

ciało powabne

w cudowności frezji

twoje serce nadaje

ton sercu mojemu

Kazimierz Surzyn

Łabędzie moje śliczne

czystość głębia duszy

z gracją wyginają szyję

i unoszą skrzydła uroczo

niczym statki żagle

miłości wiary fantazji symbole

przepięknie łączą się w pary

raz i na całe życie

i my też szczęśliwi razem

z głowami na poduszkach

z łabędzim niebiańskim puchem

bezgranicznie sobie wierni

Kazimierz Surzyn

Mama

dziesięciorga dzieci

jak pogotowie

gotowa całą dobę

ratować miłością

Uśmiechnięte

w pas się kłaniają

dobre życzliwe

pomogą jak potrzeba

szczęściem się dzielą

Dorosłe

własną gromadką otoczone

mamie posiwiała skroń

ale to radosne spojrzenie

u boku swoich dzieci

męża co o nich dba

i dwudziestu trzech wnuków

mówi samo za siebie

Kazimierz Surzyn