kiedy wyzwolenie
stało się fikcją
a świat zamilkł
po jałtańskiej zdradzie
oni nie złożyli broni
lecz podjęli walkę
z nowym okupantem
wyklęci przez komunę
ścigani przez ubecję
katowani w więzieniach
skazani na niepamięć
mordowani bratnia ręką
lecz w duchu niezłomni
do końca wierni przysiędze
Bóg
Honor
Ojczyzna
Puławy, 1 marca 2016
Autor: Don Adalberto
w krajobrazie lessowych wąwozów
szumią drzewa Lasu Stockiego
o jednej z największych bitew
stoczonych o Polskę Niepodległą
szumią o chwilach wiekopomnych
o waleczności i determinacji
o chwalebnym zwycięstwie
"Orlika"
"Spokojnego"
"Maksa"...
i wielu
wielu
innych
Żołnierzy Niezłomnych
Las Stocki, 24 maja 2017
Autor: Don Adalberto
tylko Ona jedna
nigdy ich nie opuściła
podążała z nimi
na ustach goryczy
szeptanych modlitw
w pomruku lasów
po rozdrożach historii
i skrzętnie zbierała
jak Matka gospodarna
każdą kroplę krwi
do polskiego relikwiarza
Żołnierzy Niezłomnych
była przy nich w katowniach
tuliła w matczynych ramionach
kiedy ich rozstrzeliwano
lub (metodą sowiecką)
strzelano im w tył głowy
stała pod ich szubienicami
jak dawniej na Golgocie
pod krzyżem Boskiego Syna
i tylko Ona jedna widziała
jak pod osłoną nocy
w bezimienne doły
zasypywano ich ciała
Autor: Don Adalberto
Flaga Państwowa wielki symbol Polaków,
patriotyczny dług, obowiązek, morale,
pamiątka żołnierzy co szli tysiącami,
aby Ojczyzny najukochańszej ratować oblicze.
Dziś my idźmy w Polskę Najszlachetniejszą
i brońmy etosu jak naszych rodzin.
I Flagi Państwowej jako obiektu najwyższej wagi,
gotowości do walki i służebnej pracy.
Czci, honoru w majestacie dziejów,
co z wyglądu świadczy o dumie Polaków.
Gdy na nią patrzę moje serce rośnie, a duszę
całą w kwiatach raju rozpiera siła życia.
Umieszczajmy flagę zawsze w godnym miejscu,
tak by tworzyła wzorcowy prostokąt , na dworze
i w pomieszczeniach o każdej dnia i nocy porze.
Ona nie może być oplątana dookoła drzewca!
Dobrą Flagę Pogotowie Flagowe oferuje,
wystarczy w Google kliknąć Pogotowie Flagowe.
Wszystkich serdecznie zapraszam i zachęcam!
Naprawdę uczynić to warto. Polecam.
Chcę, by wreszcie Flaga Państwowa,
wszędzie w Polsce była szanowana.
Zespołowi Dobrej Flagi, Ludziom Dobrej Woli,
dziękuję za dbałość o wartości narodowe.
Kazimierz Surzyn
Kolor biały pokoju i pojednania na górze,
czerwony róż, miłości, pasji na dole
biały w anielskim niebios chórze,
czerwony, krwią ofiar zalane bitewne pole.
Flago coś rany boleści zatamowała,
tym co odważnie Polski bronili.
Tym co polegli na wieki chwała
i dla tych co o Ojczyźnie prawdę zawsze głosili.
Flagę, ten dokument pokoleń, wiatr wznosi,
nad szczyt Tatr i rzeźby chmur cudownych,
dla bohaterów narodowych o modlitwę prosi,
a młodym przypomina historię lat minionych.
Dziś jak flaga Wolności skrzydła rozwińmy,
miłości, wiary, nadziei, radości, płomień wzniećmy,
w szeregu polskich patriotów stańmy,
dla Polski pracę z sercem poświęćmy.
Kazimierz Surzyn
Byłaś potężnym Królestwem w Europie
Podstępnie przez zaborców kajdanami spętana
Na 123 lata nikczemnie zniewolona
Zwyciężyłaś i z powrotem zagościłaś na mapie
Niemieckim atakiem znienacka pokonana
Z ziemią bezdusznie zrównana
Krwią narodowych bohaterów okupiona
Sowietów ciosem w plecy ugodzona
W niemieckich obozach wyludniona
Siłą komunistów sromotnie tłumiona
Wyrosłaś na nowo z mas Solidarności
Co przywróciły ci skrzydła Wolności
Kazimierz Surzyn
Czy zdążę wyśpiewać wszystko,
co w mym się sercu ukrywa.
Czy zdążę wyjawić światu
dokąd się dusza wyrywa.
Pofrunę hen w niezbadane
tajemnych zaświatów drogi
przerzucę jak książki stronice
nici zerwane powiążę
dom z mgławic zbuduję.
Czy zdążę ?
Pana Hadesu ubłagam
aby oddał mi swój kaganek,
gdy z w niezbadane zakrętów ścieżki
podążę do nieodkrytych ciemności granic.
A kiedy będę mogła zapukać
w wyżynne progi, ogłoszę całemu światu
jak jesteś mi bardzo droga
MOJA OJCZYZNO !!!!!
Obejmę myślą dni i noce brzemienne,
nasycę zwierciadło twej duszy pejzażu zapachami
nasycę zwierciadło twej duszy horyzontu falami.
Z gwiazdozbioru Kozła uwiję srebrzysty wianek
i jeszcze barw kilka zerwę z ramion tęczowej otoki
i owinę cię nimi na wieki.
Czy zdążę ?
Niestety ?
To tylko marzenia senne,
co narodziły się we mnie.
Czar prysnął i obrazy zwiewne
inny cel niesie życie codzienne.
Po, co rzucać swe myśli na żer nieznanej nadziei
Po , co tron wznosić niebu, po co na co dlaczego?
Po, co kulę formować, nadawać inne kształty.
Po, co ogień zapalać w duszy i tak rozdartej
Po, co kręgi zataczać, mosty stawiać na nowo
Po co, na co dlaczego ????
A morał oto taki, z tej poezji wynika.
Z popielałych szkieletów
nie wskrzesisz płomienia.
-- Pozostaną jedynie--
WSPOMNIENIA< WSPOMNIENIA< WSPOMNIENIA.
Biała od Orła bieli
Czerwona od ran niewoli
Tyś krwotok mąk powstrzymała
I opór naszych wrogów złamała
Teraz rozkładasz skrzydła dumnie
Dbasz o nasz Dom zaradnie
W Bogu pokładasz nadzieję
Z Honorem zapisujesz narodową epopeję
Kazimierz Surzyn
wszystko już gotowe
niebawem zabrzmią
pierwsze dźwięki
dostojnego poloneza
i rozpocznie się bal
ten jedyny bal życia
wieczór zaiskrzy zimowy
a para ruszy za parą
z pąsową różą w dłoni
z sercem mocno bijącym
z młodzieńczą nadzieją
w ten taniec narodowy
Nie jeden rodak, żyjąc w teraźniejszym świecie,nie mógł się do nowego przyzwyczaić domu,
pełnego dostatku i nowych nieznanych progów.
Próbował różnych sposobów, wchodzić i wychodzić innymi schodami,
lecz jak ten cień znaczyła się bruzdami przeszłość, co tkwiła w piersi jego
i jego oku, budowała lukę w twórczej myśli jego i zamgloną powłoką
straszyła jego, bo świat rzeczywisty okazał się jastrzębiem z olbrzymimi,
nie tylko pazurami, ale zwierzęcymi kłami, które raniły za każdym razem,
lecz nikt nie dawał wiary temu, jak bardzo zraniona dusza się męczy i dyszy, a rozpalony żar
w sercu nie gaśnie wcale, bo umysłu fale zarażone obłudną scenerią nie potrafiły powrócić
na dawne salonów pokoje, pełne chwały zaszczepionej latach świetności wokale.
I tylko spokój i cisza może stłumić, ten nalot rosy na twarzy i ciele.----Pytam się?
kto poniesie winę za stracone złudzenia, marzenia, tych co swą postawą i wiarą dali przykład
w tych czasach i odeszli za sprawę. Lecz po nich są ślady i pozostaną strofy pieśni,
które się kodować będą nie w pleśni, lecz pamięci przyszłego pokolenia i będą nośnikiem
odmiennego pojęcia i zagadnienia. Przeszłość się zawsze będzie wlokła za nimi, lecz od ścian w kolorach ciemnych,
jak piłkę od bramki swojej do przeciwnej odbijać trzeba, aby te łzy rozlały się, nie na naszej polskiej ziemi,
takiej PEWNOSCI siebie nam właśnie potrzeba.---- Mowę NIENAWISCI należy zostawić za drzwiami,
niechaj tam siedzi i tam sobie dojrzewa, jak ta burza z piorunami, co ostrzega naturę przed nawałnicami.
A PODZIAŁY są niepotrzebne, to narzędzie zwodnicze--- ubierzcie zatem rękawice, bo rodzina zostanie z niczym,
a ten swąd, co zatoczył NIENAWISCI krąg, trzeba wysłać na lodowców ląd.
słowo stworzone
w sposób
tak piękny
że sercu dodaje skrzydeł
w rymach odnajduje
melodię zmysłów
pieszcząc doznania
pięciolinią
wyrazów
bez rymu
zaś
pędzi
jak oszalały ogier
płynie
jak wodospady
kruszące skały
rozbija zaskorupiałe
przekonania
zerwane z uwięzi
reguł
próbuje przytulić
myśli
przyspieszyć
tętno
rozgrzać ciało
lub wprost przeciwnie
zmrozić celną puentą
niespodziewanie
docierając
do źródła
wszystkich lęków
bywa też lekiem
na wszelkie obawy
gdyż ma moc magiczną
zdolną
uzdrowić duszę
lub obudzić
drzemiącą
miłość
a wszystko to
tylko dla Ciebie
Czytelniku
Oskar Wizard
Tak mało potrzeba,
aby stworzyć coś wielkiego.
Wystarczy kilka monet
i odrobina chęci.
Ratowanie chorych dzieci,
to coś wspaniałego.
Dużo dobrych uczynków
puszka wolontariusza pomieści.
Masz wreszcie wpływ
na czyjeś życie i zdrowie.
Pomyśl o uśmiechu tych,
których uratujesz...
O ich rodzicach,
którym też pomożesz.
Wielką radość
wnet poczujesz.
Do końca świata
i jeden dzień dłużej!
Niech gra Orkiestra
budząc wielką nadzieję
Dziś nawet Niebo
jest jakby ciut bliżej.
Bo wiele dobrego
właśnie się dzieje.
Oskar Wizard
(fot. Galeria Szperk- Kosakowo k. Gdyni
12.01.2019)
Podobno Ojczyźnie
trzeba dać
daninę krwi...
Ja się wcale
przed krwiodawstwem
nie wzbraniam.
Z źle uzbrojonego
to wróg
tylko drwi.
Nawet gdy bohater
się kulom
nie kłania.
Gdy masz nowe armaty,
czołgi, rakiety...
Do tego
kilka flot
bombowców...
Nieprzyjaciel
ze strachu
doznaje podniety.
I szuka schronów
albo wychodków.
Przydałoby się też
kilka bomb atomowych.
Czy nasza armia
od innych
musi być gorsza?
Do potężnego wojska
każdy pójść gotowy!
A wróg?
Ma miękko
w portkach!
Oskar Wizard
13 grudnia 1981 roku -
pamiętam dobrze ten dzień
jakby to było wczoraj
choć wiele lat już minęło
mam wciąż przed oczyma
szaleństwo przemocy
nienawiści
pogardy
i hańby
rozpętanej pod osłoną nocy
trzeba pamiętać nie po to
aby rany rozdrapywać
i jątrzyć zadawniony gniew
lecz po to - by modlitwy wznieść
za ofiary Kainowych czynów
i za nasz wspólny DOM
aby w nim już nigdy więcej
brat nie podniósł ręki
na swojego brata
Autor: Don Adalberto
najczęściej niepodobny
do pierwowzoru
zwłaszcza w aktualnej postaci
w groteskowej postawie
jakby chciał przekazać
coś ważnego
i nie potrafił
zazwyczaj
stoi jak wmurowany
symuluje marsz
albo udaje
że jedzie
na bohaterskim koniu
imię konia?
żołnierze pełnią warty
ludzie kładą kwiaty
orkiestra gra
jakby wierzyli
że pomnik
nagle ożyje
to wszystko
chyba sprawia przyjemność
pomnikowi?
możemy się tylko domyślać
bo nigdy
nie okazuje radości
nie mrugnie okiem
ani niczego
nie powie
czasem
Bohater zamienia się
w Zdrajcę
pomnik zostaje
wtedy zburzony
na podobieństwo
wykonania
kary śmierci
ale
co sobie postał
tego już mu nikt
nie zabierze
tylko kwiatów żal
mogłyby
dalej żyć
zachwycając
uroczym widokiem
i zapachem
winnymi zabójstwa
kwiatów
są zawsze
politycy
Oskar Wizard
Dziękuję za mój kraj
mój dom
kościół mój
zdjęcia z mojego dzieciństwa
ulice moje
drzewa przy których rosłem
i cmentarz mój – taki nasz
Dziękuję za panią z cmentarza
co dzieci uczy historii
prosto i dotykalnie
po polsku, tak zwyczajnie
Tak, cieszą mnie dzieci
w Ojczyzny stulecie
bielą i czerwienią
pokryją tę ziemię
I choć mnie już nie będzie
wiersz ten ktoś dokończy...
(tryptyk)
I
mój dziadek
Wielkopolanin
z dziada pradziada
po latach zaboru
jako pierwszy
zawiesił na magistracie
flagę biało-czerwoną
a w opętanym wrześniu
trzydziestego dziewiątego
szaleńczo przedzierał się
by bronić Warszawy
lecz pod Kutnem
dostał się do niewoli
i przesiedział w Rzeszy
całą okupację
II
moja babcia
(bohaterka)
każdy dzień
znaczyła krzyżem
nadziei
i mocą wiary
dzieliła
kromkę chleba
na kruszyny
by zaspokoić głód
sześciorga dzieci
III
to historia
jak innych tysiące
z czasów wojennej
zawieruchy
która jeszcze dzisiaj
drżeniem głosu
powraca w opowieściach
mojej mamy
a w moim sercu
(kiedy je słucham)
powiewa dumnie
flaga dziadka
z osiemnastego roku
i burzy się w żyłach
krew
biało-czerwona
Autor: Don Adalberto
już ziemia powoli zasypia
otulona złocistą pościelą
choć jeszcze groby zakwitły
i zapłonęły zniczami pamięci
W Nowym Jeruzalem ucztują święci
tam miejsca dla nas są przygotowane
a my jeszcze legionowe pieśni nucimy
zatroskani o losy Polski Niepodległej
Autor: Don Adalberto
kręci się kołowrotek historii
a czas nić na nim przędzie
i to co się kiedyś wydarzyło
w przyszłości powracać będzie
bo włókna przędzy różnorakie
choć jedna gleba je rodzi
choć noszą to samo znamię
i tak z pokolenia na pokolenie
wyrastać będą nowi patrioci
i plenić się będą targowiczanie
Autor: Don Adalberto
Kochany Dziadku
piszę ten list z nadzieją
że gdziekolwiek jesteś
to w mocy niepojętej
dotrze on do ciebie
a może już go czytasz
zanim rodzące się myśli
dłoń przeniesie na papier
odszedłeś z tego świata
szybko i niespodzianie
kiedy byłem zbyt młody
aby rozumieć do końca
rzeczy tak ogromnie ważne
jak Ojczyzna i patriotyzm
pamiętam jednak doskonale
wspólnie spędzane wakacje
twoje niezwykłe poczucie humoru
i twoją poznańską gwarę
którą nie zawsze rozumiałem
tak wiele lat już przeminęło
a ja ten list piszę w setną rocznicę
odzyskania przez Polskę niepodległości
i choć dla ciebie teraz czas nie istnieje
to byłeś w tamtych wydarzeniach
powstańcem - bohaterem
dziękuję - Dziadku
bo gdy miałeś zaledwie
osiemnaście lat
to chwyciłeś za broń
i stanąłeś do walki
o naszą niepodległość
za to jestem z ciebie
tak bardzo
bardzo
dumny
z wdzięcznością - twój wnuk
Autor: Don Adalberto