Nigdy nie było idealne.
Brakuje tu palm
i gorącego słońca.
A jednak jest
przeze mnie
bardzo kochane.
Lubię spacerować
jego ulicami
bez końca.

Morskie fale
szumią na nutę romantyczną.
Tu nawet kawa
smacznie
niż gdzieś indziej
smakuje.
Gdynia
jest po prostu
śliczną.
Czasem podróżuję
lecz tu najlepiej
się czuję.

Ludzie gonią wciąż
za pieniędzmi
i dla kariery...
Dumni też
ze zdobywania świata
bywają...
Mnie wystarczy
twój przyjazny uśmiech,
tak szczery...
Ci którzy potrafią kochać,
serce tu zostawiają.

Oskar Wizard

Nie umiem już pisać
w samotności.
Lubię, gdy moja Muza
jest blisko.
Zapisuję wierszem
namiętności.
Jestem
kronikarzem uczuć
tylko.

Mówiłaś, że warto
trwać wciąż
w zachwycie.
Znasz przecież
wszystkie moje upadki.
Cudownie jest iść razem
przez życie.
Być wciąż dla siebie,
dar to dziś rzadki.

Ty pierwsza czytasz
moje utwory.
Nawet jeszcze
przed ich powstaniem.
Widząc twój uśmiech,
czuję się spełniony.
Ta chwila na zawsze
już w nas pozostanie.

Oskar Wizard

Skąd pewność,
że to prawdziwa fotka?
W końcu sam ściągam
z sieci wiele…
Gdybyśmy tylko mogli
spotkać się…
Oczywiście przy kawie
jak przyjaciele...

Skąd pewność,
że szczerze dajesz
te miłe słowa?
(Moje serce jest na nie
łase zbyt bardzo…)
Dziś życie w sieci
to doby połowa…
Chciałbym poznać cię
spoza reklamy czarów!

Może myśli te
są już bez znaczenia?
Skąd pewność,
że kiedykolwiek
się spotkamy?
Internet chociaż w części
nasze marzenia spełnia...
A nasze jest to,
co w sercu schowamy.

Oskar Wizard

To jasne
jak złote promyki słońca!
To pewne
jak nasza randka wieczorem!
Historia, która mogłaby
błądzić bez końca...
Bo lubisz w ciszy
unosić się honorem.

Nie wydawaj mnie więcej
na łaskę samotności.
Nie zostawiaj
na pastwę
znajomości przypadkowych.
Najlepiej czuję się
w objęciach miłości!
Marzę, abyś przy mnie pozostała...
Jestem na to gotowy!

Stworzymy duet
najpiękniejszy na ziemi!
Wszystkie róże zwiędną
w blasku naszego uczucia.
A my?
Pójdziemy słodko przytuleni.
Czy Twoje serce
chociaż raz uważnie
mojego posłucha?

Oskar Wizard

Zabolało tak zwyczajnie,
to niewielkie jest zmartwienie.
Nie mogłem tylko długo zasnąć,
trudno przełknąć pomówienie.

Powtórzone w dobrej wierze;
"to tak na pewno było",
niesie smutek, przygnębienie,
jednak z czasem - zapomnienie.

*     *     *

Sensacyjne informacje, także pomówienia,
mają stałych swych odbiorców
i trafiają na medialne zamówienia.
Wielokrotnie powtórzone -
trudniej idą w zapomnienie.

Stara się pozostać bezwzględnie
silniejsza niż zdrowy rozsądek,
bywa niezwykle czuła i miła,
skłonna podstępnie rozpieszczać,
jej namiętność pozostawia ślad.

Pozostaje poważnym wyzwaniem,
a świadomość jej zgubnego wpływu,
wzmacnia nas niesamowicie.

Atrakcyjna jedynie z pozoru.
Damą absolutnie być nie może.
A na imię  "SŁABOŚĆ"  ma.

Przychodzi nie w porę,
słyszę każdy krok,
oddycham głęboko,
ogarnia mnie lęk.

Wiara zbyt słaba,
by zupełnie świadomie,
odważnie i spokojnie,
spojrzeć na jej twarz.

Okrutna, nieprzekupna,
przez Boga nie stworzona,
a wszystkim przeznaczona,
Ś  M  I  E  R  Ć .

Krzyczało sumienie, poświęcasz się za wiele.
Nie pracuj nadmiernie, bo ona ci pokaże te dary niezmienne.
Czy ty się wreszcie zmienisz ?  I 
Rzucisz kotwicę, zatrzymasz tę wszetecznicę,
która chaos wprowadza i jeszcze się puszy,
jak ta psina puszysta trzymana na smyczy.
      Jeszcze ufasz i wierzysz w różne piękne słówka,
      nie posiwiała ci od tej reklamy twoja makówka.
      Jeszcze masz złudzenia i cierpisz dlatego!
      Oczekujesz nadziei ?
      Po co ? Dlaczego ?
Ona ci nic nie da, tak jak poświęcenie.
Czy nie zdajesz sobie sprawy, 
że są to nadziei złudzenia.
Opamiętaj się !
Wybierz lepsze dla siebie siedzenia, nie cierpienia.
      KRZYCZAŁO  SUMIENIE !
Ja rąk nie umyję i rękawiczek białych nie założę,
a krzyczeć zawsze będę, gdy idzie o MOJE  ZDROWIE.
Wiadoma rzecz, tylko w swojej obronie,
a swego stanowiska nie zmienię i łzy nie uronię,
choćby mi nawet żaby podrzucano.
       Czy ja piłką jestem, aby mną rzucano
        i wedle swojego widzi mi się grano.
        Nie otworzę też pola dla GRY MIŁOSIERDZIA,
        bo jest to MAGIA  i  SPRAWA  NIEPEWNA.

W głębi Twoich oczu,
widzę znów dramaty,
smutki, niepokoje,
obawy i lęki.

I wiem doskonale,
gdy przeminą dni trudne,
nieoczekiwanie stwierdzisz;
Świat jednak jest piękny.

Czarna nitka przed oczami
serpentyny krętej drogi
w białe pasy przerywana
kierunkami dla przestrogi

Raz pod górę to w dół leci
dwupasmowa bywa przyznam
się i trafi w prawo w lewo
innych zakrętów ja nie znam

Teraz cisnę w zamyśleniu
sprawdzam licznika wyniki
wyprzedzam trochę tam zwalniam
wszystko w rytmie Metalli(ca)ki

Niebo lekko rozgwieżdżone
 by opisać jego piękno braknie mowy
błyśnie gwiazda spadająca ?
błysnął
radar  cieć drogowy

Już nie pędzę zamyślony
tylko zerkam od niechcenia
na mój licznik rozpędzony
punkty i do zapłacenia

Metallica nie pulsuje rzężeniem
głośniki ścichły być bogatym
trzeba by z przejażdżki przyjemności
zapierdzielać na mandaty

Pęd i pośpiech mała chwila
widzisz motylowa postać
kolorowe zachłyśnięcie
a za wolność gościu płać

Kiedy ktoś błyszczy
kiedy ktoś błyska
wciśnij hamulec i popatrz
na niego z bliska

Rzucono oskarżenia, od których by się zatrzęsła
nawet ziemia, a niebo się zaogniło,
lecz nic takiego się nie stało,
jedynie echem się odbiło.
Ze wszystkich stron świata, leciały gromy i pioruny
na niewinną postać tą.

Podcięte skrzydła powoli odrastały,
 czekały cierpliwie i się doczekały.
Minęło wiosen kilka, los zabrał nie jednego wilka,
lecz zostały jeszcze inne gady, zdolne do zwady.
NA  NIC  ZASADY, BO LUBIĄ  KWAS
i nasycają nim nie jeden staw.
I chociaż on się burzy, wzdyma i krzyczy
NIE  CHCEMY  TAKIEJ  SŁODYCZY
lecz kwas się pcha i chełpi swym nektarem,
bo chciałby zawładnąć ich towarem.

Ale ulewa żniwa dokonała, wypchała kwas
w czasu przestrzeń i pozostała po nim
DZIURAWA  KIESZEŃ.
Teraz się można cieszyć wolnością, a on niech
się udławi kością, bo takiej przyprawy się nie chce mieć,
co w bagnie siedzi aż po pierś.
A ŻE ZASADA  ZNA SWOJE WARTOŚCI
i niezależności granice, toteż nie pozwoli
aby wszetecznicy wyżywali się, znieważali
i plamili jej oblicze.
Rany zadane, powoli są zabliźniane,
ale po nich zostanie szrama.

I to ciało zbezczeszczone, już nie będzie takie samo,
choćby pływały po nim tylko lilie, a nie żmije.
Ażeby bezpiecznym być, trzeba nauczyć się
jak ten kret ryć, bo taką odpowiedź zawsze należy
na końcu języka mieć, ażeby umieć obronić swoją CZEŚĆ.

Wulkan wspomnień będzie zawsze z tobą szedł,
       AŻ  PO  ŻYCIA  KRES.
Z poplątanych ścieżek swego życia trzeba na światło
dzienne wyjść,  aby odnaleźć sobie inny w życiu cel.

"Babcia Zosia - zwyczajna, lecz tak wyjątkowa,
żona, matka, babcia, prababcia, teściowa,
żyła zawsze dla innych, każdemu pomóc gotowa".


Trochę czasu musiało upłynąć,
bym mogła pisać o Tobie,
bardzo trudno jest pozbierać myśli,
gdy serce tkwi głęboko w żałobie.

Nie wiem jak mam to napisać,
bo jak można prostymi słowami,
wyrazić podziw i zachwyt dla kogoś,
kogo już nie ma z nami.

Wciąż żyjesz w naszych myślach,
choć nie ma Cię już wśród nas,
w naszych sercach zostaniesz na zawsze,
z naszej pamięci nie usunie Cię czas.

Zawsze będziesz dla nas wzorem,
przykładem jak należy żyć,
wiedzieć co jest w życiu ważne
i jakim człowiekiem trzeba być.

Twoje serce miłością przepełnione,
nie tylko dla Ciebie biło,
ono biło zawsze dla wszystkich,
i miłością się z wszystkimi dzieliło.

Potrafiłaś mówić o miłości,
nie tylko ją okazywać,
to od Ciebie się nauczyłam,
że swych uczuć nie można ukrywać.

Rozdawałaś uśmiechy wszystkim,
dobroć rozsiewałaś dokoła,
chociaż Twoje serce smutek przepełniał,
ukrywałaś to i byłaś wesoła.

Nigdy nie oceniałaś innych,
zrozumieć się wszystkich starałaś,
do nikogo nie miałaś żalu,
bo wszystkim wybaczałaś.

Nie pouczałaś nas nigdy,
choć wiele dobrych rad miałaś,
Ty żyjąc tak jak żyłaś,
swoim życiem nam przykład dawałaś.

Miałam ogromne szczęście,
że Ciebie w swym życiu spotkałam,
że jak córkę mnie pokochałaś,
i swoje miejsce w Twoim sercu miałam.

Chociaż Los Cię tak bardzo doświadczył,
wiele złego się w Twym życiu zdarzyło,
i cierpienie nie było Ci obce,
w Twoim sercu goryczy nie było.

Twój mąż i synowie odeszli przed Tobą,
i chociaż dusza Twoja cierpiała,
starałaś się zrozumieć,
że Opatrzność jakiś cel w tym miała.

Czasem byłaś już życiem zmęczona,
do swych bliskich iść już chciałaś,
lecz starałaś się być jeszcze z nami,
bo bardzo nas kochałaś.

Kiedy stoję nad kamienną płytą,
i przywołuję Cię myślami,
o naszym życiu nie muszę Ci mówić,
bo Ty jesteś tu nadal z nami.

Napewno jesteś teraz tam,
gdzie "Cisi Święci" swój zakątek mają,
i chociaż od nas już odeszli,
wciąż są z nami i nam pomagają.

Daj trochę lubczyku
płatki rumiankowe
laskę wanilii
orzechy laskowe

Mlekiem kozim dopraw
żeby było milej
zamieszaj od serca
i do kibla wylej

Mikstury nie znają
alchemicy zacni
od wieków szukają
miłosnej wibracji

Wzniosłe słowa płyną
do ucha wpadją
miło chłepcą zmysły
w troskach się spalają

Gdzie szukać uczucia
ono ciebie znajdzie
w gorącej cherbacie
w kromki chleba pajdzie

W uśmiechu codziennym
kiedy nie do śmiechu
w zawirowań prawdzie
przyznaniu do grzechu

Codzienność przytłacza
łamie stare drzewa
wielkiej szukasz wiary
ale nie dojrzewa

Eliksiru miłości
receptury znam
gdy nie ma szczerości
ulatnia się nam

Po latach rozumiem
że nie piękna mowa
weź przynieś ziemniaki
zmyj garnki bez słowa

Ktoś pluje w twarz
wytrzyj nie rozmazuj
jadu sączącego się z jego ust
odwróć głowę otrzep proch
nauk   fałszywych bóstw
niech odbije się jak o ścianę groch
strzała   to zły nauczyciel

Piękne słowa
zaplączą w pajęczą nić
słuchacza odwróconego plecami
by złość w plecy mu po chwili wbić
krasoustymi  słowami

O czujność chodzi
nie byś mógł spokojnie przysnąć
dlaczego śpisz ? zapyta
jest motyw i okazja
na twoim tle zabłysnąć

Ten co nie robi nic
chce żeby podziwiali
...ego elokwencję poprawność
blichtr ukryty sam w oddali

Wystarczy mały zgrzyt
i burzy mistrza spokój
wylewa jadu litr
widzi ziarenko w oku

Krasousty krasomówny klasolepszy
poprzeczka nie dla ciebie
 uczuciom wszelkiego stworzenia
jedno gwiazdkę stawia
uważając że jest w wyższym "niebie"

Małych ludzi łatwo rozpoznać
bo na czyjąś nogawkę sika
na początku całkiem ciepło
za chwilę wali jak z obornika

Z tym sikaniem bywa różnie
pęcherz pełny i nie ma  strat
gdy wypróżnisz go  sprawnie
gorzej kiedy zawieje
w twoją stronę mocny wiatr

Gdy w jednej chwili "wali się świat",
I na nic słowa, że "los tak chciał",
I mimo bólu trzeba z tym żyć,
I trudną drogą wciąż dalej iść.

Byłaś moich snów spełnieniem i dlatego dziś żałuję,
Że nie mogłem Ciebie spotkać, bo przyszłaś tak późno.

Przyszłaś cicho, chłodną nocą, już pod koniec lata:
Drzwi - były zamknięte... w oknie - była krata.

W złudnych uczuć labiryncie teraz sobie już poradzę;
Na spotkanie z Tobą wyjdę - ale pewnie... nie zastanę.

Ty mi znikniesz nocy mrokiem - niby sen... zbyt piękny,
I uniesiesz skarb swój, dla mnie... wciąż nieodgadnięty.

Baśń życia stwarzana po to
by ścigać się z tęsknotą
do jutra najlepszego
z wczoraj nieudanego

Trudno zobaczyć życie
w bezmiarze kolorycie
kiedy rozbita walką przyłbica
przez dziury troski przemyca

Żyje tak jak ja chce
a nie jak mówią oni
upadać ludzka rzecz
wypuszczam z mojej dłoni
ciężki stalowy miecz
przed czym zbroja obroni
Goliata nadmuchanego jak balon

Szpilka niepowodzenia
w jednej chwili zamienia
niezwyciężonego wojaka
w pomarszczonego flaka

Kiedy pancerz się skruszy
czuć świeży  oddech skóry
zdrętwiałe skrzydła duszy
wyrosną wolne z ciała
wzlecieć nad szarość świata
tam nie dosięga szyderstwa ludzi
             strzała

Byłam tam ,gdzie bywało różnie
Przyjemnie i nudnie.
Jeśli sytuacja Ci nie odpowiada
to po co kaleczyć swą osobowość
i znieważać.
Trzeba  LOGICE dać szansę !
Niechaj się podrapie po głowie
I podpowie CO  i JAK zrobić
Aby siebie ocalić i oddalić się
w bezpieczne miejsce i na przykre
sytuacje siebie nie narażać.
Wtenczas spokój zapadnie
w twojej duszy i nie pozwolisz
SIEBIE  ruszyć.
Odzyskasz swoją utraconą pozycję
A prawda otworzy zamknięte granice.
Nie należy niczego na ostatnią godzinę
Odkładać.
Bo czas płynie ,płynie ,płynie ,szybko płynie.!