Poezje o przyrodzie

Dzisiaj na spacerze

w ogromnej mierze

drzewa podziwialiśmy

rozłożyste dostojne

przepiękne spokojne

nawet gaworzyliśmy

z nimi poruszeni ciszą

Być takim dębem klonem

jarzębiną kasztanem

ze świetlistym powabem

słonecznych promieni

Cienie drzew tańczyły

z żółtymi światłami

wtórowały im wiewiórki

z rudymi bujnymi kitami

Las wymieszał kolorami

resztki wiosennej zieleni

z  brązem i złotem

dodał również czerwieni

żaru naszej miłości

schowałem pod poduszkę

wszystkie te cudowności 

Kazimierz Surzyn

Jesienią zapachniało dni w słońcu się złocą -
przyroda barwami maluje widoki
tęsknota za czymś niesie oczy zaszły łzami
a jesienna pani uśmiech śle uroczy
w kwiecisty wianek przystroiła głowę
barwi odcieniami spadające liście
ramiona szalem z mgiełki osłoniła

jej rudawe włosy rozwiały wiatry
babiego lata nitki w nie wplątały
fioletami wrzosów ma przetkaną szatę
czerwienią jarzębin chce nas zauroczyć
jesiennym blaskiem cała promienieje
wprawiając w zachwyt ciepłymi barwami
złoto ruda pani wszystkich zadziwiła -
jej złocista szata w promieniach słońca się mieni.

autor: Helena Szymko/

foto z netu/

Jesienny czas zaprasza nas w las

bo wysyp grzybów - każdy je zbiera
podgrzybki borowiki i rydze
to najlepszy na grzybobranie czas
najwięcej się mnożą po deszczu
bo deszcz je czule dopieszcza
zaś widoczne gdy gra cicha muzyka
same wskakują nam do koszyka

foto z netu/

Dzisiaj piękna pogoda 

przeszła samą siebie

istne lato jesienią

przyodziane woalem

nadziei i szczęścia

wydobywa uczucia

Niebo szafirowe

bez żadnej chmury

beztrosko się kąpie

w czerwieni i złocie

wokół rozsypanych

Spacerujemy aleją

starych dębów

i opasłych buków

radośni zakochani

dłońmi serca otuleni

Promienie opadają

nam na głowy

i kwiaty liściowe

co w barwach tańczą

wiatrem rozhuśtane

Troszeczkę zabraliśmy

spokoju drzewom

nasyceni kolorami

i oddechem głębokim

teraz herbatę pijemy

z miodem i malinami

w naszym dobrym domu

Kazimierz Surzyn 

Wierzbo płacząca -

przeglądasz się w lustrze wody 
kąpiesz w niej młode witki
dumna ze swojej urody
rozłożystą koroną ubarwiasz
krajobraz - dokoła
a nostalgicznym widokiem 
zachwycasz wszystkich nad wodą

twój cień przydatny jest ludziom
by móc przysiąść - odpocząć
w twym cieniu pomarzyć
gdy wiatr muska chłodem w upale
słońce swym żarem praży
wpatrywać się w przejrzystą wodę
wczuć w zapach ziemi i trawy
spoglądać na plusk dzikich kaczek
wsłuchiwać w rechot żaby.