Idą górami

dolinami

polami

borami

w odwiedziny

do mnie idą

zmarli

kochani

zamyśleni

Dziadzio uwielbiany

miał cukierki pod ręką

i mądrości życiowe

kupił mi Azorka

zmarł latem 

na zawał

Wuj Józef

biegaliśmy razem

niosąc przyrodę na plecach

podarował mi skuter

i nauczył na nim jeździć

umarł wiosną

miał wylew

Babcia Marianna

karmiła mnie owocami sadu

częstowała nalewkami zdrowia

pamiętam zapach i smak chleba

który pieczołowicie piekła

zmarła zimą

miała raka jelit

Edek mój rówieśnik

strzelił tysiące bramek

zawodnik stulecia

zmarł jesienią zadumą

miał atak serca

Jasiu przyjaciel

rozweselał serce

celnym dowcipem

aż skaczący brzuch 

sięgał mi gardła

utonął w rzece

Sąsiad szlachetny

zafundował mi przejażdżkę

brązowym koniem

z czarną szatańską grzywą

zmarł na raka żołądka

Idą górami

dolinami

polami

borami

w odwiedziny

do mnie idą

zmarli 

kochani

zamyśleni

A mnie 

serce boli

dusza w żałości

goryczą dławi

i łzy wypełniają

źrenice

Smutno mi 

bo to spotkanie

tak krótko trwało

Kazimierz Surzyn 

I.
śni zimna ziemia
w zamarzniętym letargu
milczy natura

II.
cały biały świat
obraz wykuty z lodu
przepadnie w słońcu

III.
nieśmiały promyk
dotyka bladej twarzy
wyczuwa ciepło

IV.
pajęcze nici
plecie nam wciąż nietrwałe
z lata i zimy

V.
śmieją się oczy
pachnie barwami życie
z tęczy nadziei

VI.
bezchmurne niebo
raduje się jak dziecko
przedsionek lata

VII.
w złotych promieniach
jakby dłoniach mateńki
tulą się ptaki

VIII.
dni coraz krótsze
zegar tyka inaczej
na pożegnanie

IX.
właśnie powiędły
ostatnie ślady lata
już zaciera wiatr

X.
drzewa też płaczą
łzami z wyschniętych liści
pokryte ścieżki

XI.
bolesny smutek
rodzi nową nostalgię
koniec ballady

XII.
pora podarków
co nowy rok przyniesie
czekam na gwiazdę

„Nadzieja”

Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”

Królowo Miłości Jedyna

Szlachetna Duszo Miła

Tyś we śnie nas nawiedziła

Tyś nas prowadziła…

Okryj czułością

Naszą miłością

Niech wstąpi do Kręgu Twego

Chroń Dusze Ode Złego….

Krollord  Gdynia pazdziernik 2019

Zapraszam do Subskrypcji mojego kanału na www.youtube.pl

link do mojej muzyki i wiersza

https://youtu.be/6-wgRSI9xIw

Twój portret

ciągle żywy

we mnie jest

tak jakbym Ciebie 

widział dzisiaj

tu teraz

Czarne gęste włosy

skośne raźno

patrzące oczy

i nos lekko 

uniesiony ku górze

szukający szczęścia

I Twój zachwyt

nad darem życia

Medytacja w modlitwie

skoro świt i wieczorem

Pochwała dla przyrody

w każdej porze roku

Bezcenna wartość pracy

w której się spełniłeś

Szacunek dla ludzi

i pomoc tym w potrzebie

Budowanie ciepłego domu

gdzie świeciło słońce

i mieszkały gwiazdy

znalazł schronienie motyl

i ćma zabłąkana

I ten czas dla mnie

co wypełniał ciszę

odpędzał zmartwienia

spokojem zamkniętych

powiek i otwartych 

na kocu w chmurach

To Ty tatusiu

Twój portret

ciągle żywy

we mnie jest

Kazimierz Surzyn

Zmarł tak nagle

gdy wstawał świt

bardzo ruchliwy  

jak pszczeli rój

lecz porwał go 

szalony znój

Pracowity zaradny

dobry szlachetny

umiał pocieszyć

trafić do serca

z duszą poety

Hosanna śpiewał

dolinom górom i lasom

w poszumie wód pływał

za świergot dziękował 

milusińskim ptakom

kto kocha las - mawiał 

ten kocha też Polskę

Żyć uwielbiał

każdy miłował

następny dzień

Bądź pozdrowiony

Boże mój - nucił

kochałem go

ogromnie mocno 

kocham nadal

I nagle widzę 

choć przez mgłę

idzie dziadzio

z pieskiem 

łąki podziwia

w dłoniach pieści

zboża kłos

wolno kroki stawia

przytula naturę

niknie gdzieś

za horyzontem

Już nic nie widzą

czy tam ci lepiej

nikt nie odpowiada

w głębi wnętrza

czuję gorycz żal

i tęsknotę za tobą

dziadziu kochany

Kazimierz Surzyn

Dzisiaj na spacerze

w ogromnej mierze

drzewa podziwialiśmy

rozłożyste dostojne

przepiękne spokojne

nawet gaworzyliśmy

z nimi poruszeni ciszą

Być takim dębem klonem

jarzębiną kasztanem

ze świetlistym powabem

słonecznych promieni

Cienie drzew tańczyły

z żółtymi światłami

wtórowały im wiewiórki

z rudymi bujnymi kitami

Las wymieszał kolorami

resztki wiosennej zieleni

z  brązem i złotem

dodał również czerwieni

żaru naszej miłości

schowałem pod poduszkę

wszystkie te cudowności 

Kazimierz Surzyn

Dzisiaj piękna pogoda 

przeszła samą siebie

istne lato jesienią

przyodziane woalem

nadziei i szczęścia

wydobywa uczucia

Niebo szafirowe

bez żadnej chmury

beztrosko się kąpie

w czerwieni i złocie

wokół rozsypanych

Spacerujemy aleją

starych dębów

i opasłych buków

radośni zakochani

dłońmi serca otuleni

Promienie opadają

nam na głowy

i kwiaty liściowe

co w barwach tańczą

wiatrem rozhuśtane

Troszeczkę zabraliśmy

spokoju drzewom

nasyceni kolorami

i oddechem głębokim

teraz herbatę pijemy

z miodem i malinami

w naszym dobrym domu

Kazimierz Surzyn 

Polne ogrodowe

kwiaty podziwiamy

w alejach parkowych

u siebie w pokojach

w kwiaciarniach na rogu

i te dumne za oknem

na balkonie w sadzie

wijące się na drabinkach

na kratach drewnianych

czy w donicach barwnych

wikliną splecionych

zachwalamy mówiąc

jakie piękne delikatne

pieszczą oczy duszę

zimne serca ocieplają

radością gorącą otulają

szarą naszą codzienność

imieninowe urodzinowe 

szczęściem weselne

też bez powodu żadnego

wszystkie zapatrzone 

w szafirowe niebo

dojrzewać jak kwiat

i wzrastać do Boga

Kazimierz Surzyn

Czyjaś twarz rozklejona na płycie,
Twarz podpisana leży w błocie,
Podarta powiewa na płocie,
Twarz leży w trawie,
Twarz człowieka na billboardzie krzyczy:
"W niewiedzy, że się istnieje jest wyzwolenie od czasu
i śmierci..." (Olga Tokarczuk)

Bo jesień to wiosna,

która dorosła...

Maluje przyrodę

pięknymi barwami.

Chwila to wielka,

bardzo doniosła...

Określa uczucia

między nami.

Już w pewność

przemienia się fascynacja.

Niebawem zima zawita u progu.

Czy twoja dusza

będzie przyjazna?

Czy też mróz zeszkli serce

na końcu roku?

To już ten czas,

na założenie gniazda.

Przecież za morze

nie odlecimy...

Podobno uczucia

zapisane są

w gwiazdach?

A może przy kominku,

który rozpalimy?

Oskar Wizard

Rozkwitłe lica 

jak róże latem

gładsza skóra

od atłasu

w oczach iskry

zapomnienia 

usta pełne 

pocałunków

frezje słodkie

wewnątrz duszy

jedno ciało

w skrzydłach

ramion Erosa

i w uścisku

tańczących dłoni

szczęśliwe gniazdo

naszej miłości

szalejąca zieleń 

upojenia wiosną

gorące lato serc

w płomieniach 

uwięzione

purpura jesieni

i trochę zadumy

nad przemijaniem

szare chmury

natłoku spraw

rozpędzone szafirem

zima przy kominku

z igraszkami ciepła

przemiana konieczna

ciemności w światło

goryczy w słodycz

upadku w powstanie

niemocy w siłę

chemii w emocje

zauroczenia tobą

w prawdziwą miłość

teraz są już tylko

Himalaje cudowności

Kazimierz Surzyn

Po deszczu zimnym

światem całym

zawładnęło słońce

w promieniach złotych

życie raźniej płynie

cierpienie z czoła ginie

chwytam naturę oddechem

spojrzeniem obejmuję

ukojenie odnajduję

kroczę wolno polną dróżką

liście pod stopami

ślicznie nucą barwami

coraz więcej liści wokół

tańczą taniec październikowy

o smutkach nie ma mowy

drzewa na wpół nagie

w borach trawa żółknie

niech żyje złota jesień

w wieńcu z bluszczu

liści dębu szyszek jodły

owoców żurawiny

i korali jarzębiny

Kazimierz Surzyn

chcą się wyszumieć..

Niebo dzisiaj w szarości 

na świat bardzo się złości

ubrane w groźne obłoki

które nabrzmiałe płaczą

a drzewa z radości skaczą

zaraz wichrem się wyszumią

chcą od nas szacunku..

Drzewa rosną przecudnie -

dają błogi cień w dni gorące

poetom wielkie natchnienie

filtry powietrza oczyszczające

Nie chcą dużo od przyrody

jedynie słońca i deszczu

aby nie straciły urody -

a od nas samych szacunku

Kazimierz Surzyn 

Linie są od siebie zależne
Moc napięć kontrolowana
Stan stabilności wisi na włosku
Podzielność spolaryzowana

I wszystko to w jednej postaci
Gdy chce iść do przodu
wstrzymuje ją ów tragizm
Iż druga strona inaczej opętana

Vers i revers
Nie staną naprzeciw
by ze sobą mówić
Będą rozrywać tę postać
i w nieskończoność ją gubić

Są takie noce gdy trudno jest spać po przebudzeniu
W duszy gdzieś kotłuje się coś
I trudno pojąć, że to Ty samemu
Stworzony został gmach
W którym zamieszkałeś
Sam to przez długi czas budowałeś
Wiele klamr spinało to co niepewne
I trochę pewniejsze
Jednak czy jednak
To właśnie to
Co chciałeś masz
Czy tym kim chciałeś jesteś?

Codziennie
Ktoś zamyka oczy
Zamyka drzwi
Nie wpuszcza słońca
Mrozi swoje żyły
Nie zna domu świata
Kradnie sobie szesnastą szansę
Zmuszony powinnościami
Klei wodą małe kolaże na betonie

Codziennie
Ktoś może przestać siebie odbijać
Podobnego
Gdy odmarznie już ta krew w żyłach
Spojrzy w niebo
I przy małej ścieżce zobaczy
Trzy kwitnące maki
Zasiane przypadkiem

Nadzieję by dało niebo
przez reinkarnację wydłużając pobyt
szukalibyśmy wyjścia świętego
w nieświętym towarzystwie orbit
oblatując nieznane mgławice
by nie wpaść w ich czarne dziury
uniknąć deszczu komet
tak by rozbić się o nowy ziemski moment

W sukience jarzębinowej w paski pąsowe

cytrynowe rude złote szarawe i brązowe

do słoneczka pomarańczowego wzdycha

marzeniami powietrzem różanym oddycha

w parku czerwienią parzy lica kochanków

liśćmi uroczo śpiewa pod ciężarem kroków

drzewa są jak barwne fontanny Hiszpanii

dzikie leśne ostępy pachną błogo wrzosami

wciąż szyje kolorowe dywany strącając liście

nadal raczy babim latem i błyszczy złociście

Kazimierz Surzyn

Dzisiaj pokrywają zieleń -

kwitnie ślicznie jesień

pokolorowały ci fioletem źrenice

lilaróżem zabarwiły oblicze

Chodź ze mną na wrzosowisko

aby przypomnieć tam wszystko

choćby nasze sobą zauroczenie

w całusach wieczne przytulanie

Kazimierz Surzyn

Jest
odczuwa
że jest
Przeczuwa
że mógłby nie być
i czuwa
mimo woli
nad tym by być
do woli
I czy ma się kryć
z tym co ma
jaki jest
wrażliwy
Czy to grzech
wstydliwy
czy pech
że już taki jest
do wszystkiego
co ma sierść
pożądliwy
Jest