Poezje religijne

Jezu!

Jak dobrze było ludziom gdyś był z nimi

Jak życie wtedy było proste, jasne

Kiedy mówiłeś zwykłymi słowami,

O rzeczach wielkich i o Bożej Łasce.

Jaki świat wtedy wydawał się piękny,

A wiara siłą jak wielką być mogła

Tyś na nich patrzył miłości oczami

A Twoja miłość - była tak wymowna.

Więc spojrzy Jezu jak ciężko nam teraz,

Gdy już Cię nie ma, gdy jesteśmy sami

Świat pusty został i samotny w bólu

Bo nie ma Ciebie - z miłości słowami.

Mówisz Jezu że wiara jest mocą,

Która sobą góry może przenieść.

Że gdy w sercu zamieszka człowieczym

To swą siłą wszystko może zmienić

Mówisz Panie, że ona potrafi,

Choćby była maleńka jak ziarnko,

Wszystko zmienić, każdą rzecz na świecie

Tą największą, tą najbardziej wartą

Dajesz Jezu przykładów tysiące,

Na tę siłę, w wierze utajoną

Co uczynić może gdy jest wielka

Jaką moc ma w sobie ujarzmioną

Ja Ci ufam mój Panie i Boże

I wciąż wierzę i wiara ma rośnie

Wierzę Boże, że Ty mnie wysłuchasz

I z tą wiarą - ma modlitwa brzmi głośniej.

Wnuczki ukochanej

owocu miłości

i zobowiązania

cudu z oczami raju

Wychowanie w wierze

znakiem krzyża rozpoczęte

wodą chrzcielną krzyżmem

światłem i białą szatą

Duchu Święty  

opiekuj się dzieciną

i prowadź zawsze

szczęśliwą drogą

a serce w Panu

niech bije radością

Hosanna Hosanna

Rośnij  zdrowo

skarbie nasz

Kazimierz Surzyn

Pojawia się nagle, samotna na niebie,

Gdy na nią spojrzysz, to zawoła Ciebie.

Do stajenki małej poprowadzi Cię prosto,

Byś mógł przywitać Dziecinę Boską.

Maleńka dziecino w Boskiej osobie,

Cóż Jezu kochany podaruję Tobie.

Przyjmij życzenia zdrowia i miłości,

Niech w Twoim sercu na zawsze gości.

Już na Pasterkę biją mocno dzwony.

Zbliża się godzina narodzenia Pana.

Już Trzej Królowie opuścili swoje trony.

Złoto, kadzidło i mirra będzie Panu dana.

A jakiż to dar przyniosę Ci Dziecino.

Gdy Betlejemska Gwiazda zaświeci na niebie.

Podzielę się opłatkiem z całą rodziną.

A swojej ukochanej powiem kocham Ciebie.