Jezus Zmartwychwstał
zło śmierć pokonał
życie wieczne daje
moje serce raduje
Sam Bóg radością
niebo szafirem pokrył
dał mu piękne słońce
nocą gwiazd tysiące
Ozdobił poranną zorzą
purpurą zachody i wschody
podziwiając w zachwycie
jeszcze mocniej wielbię
To taki przedsmak
tego co mnie czeka
w Królestwie Boga
do którego zmierzam
W modlitwie cichej
w radości duszy
w kolorach wiosny
Jezusowi śpiewam
Alleluja
Alleluja
Alleluja
Kazimierz Surzyn
„Kto nie nosi swojego krzyża, a idzie za Mną,
ten nie może być moim uczniem.”
Łk 14,27
I zamyślenie
w ironii losu
zamiast należnej
wdzięczności
sprzedano cię
za judaszowe
marne srebrniki
choć w oczach Bożych
znacznie więcej
jesteś wart
Piłat obmył ręce
nie chciał mieć
nic wspólnego
z twoją sprawą
szukając pomocy
patrzyłeś błagalnie
na zebrany tłum
lecz i on został
poddany manipulacjom
przy tobie pozostał
jedynie krzyż
Dusza cała wniebowzięta!
Idą Święta!
Dzieci pisanki już malują...
Pisklak ćwierka gdzieś wesoło...
Królik nad nim radośnie skacze...
Serca szczęście coraz mocniej czują.
Uśmiech króluje wokoło.
Bo w Święta nie może być inaczej.
Wzrok błądzi nad chmurami.
Szuka słońca i wielkiej nadziei.
Chodź świętować Boże z nami!
Powiedz znów,
że jesteśmy nieśmiertelni.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Pozwoliłeś otworzyć swe serce
Tamtą włócznią co tak Cię bolała
Aby łatwiej było nam w nie wejrzeć,
By wołało jak otwarta brama.
Pozwoliłeś by krew Twa płynęła,
Żeby dla nas była tam, przelana
Czy już można bardziej kogoś kochać?
Miłość może być bardziej oddana?
I Twe serce przez ludzi przebite
Ciągle woła, wciąż woła człowieka.
Choć otwarte w bólu, tamtą włócznią
To z miłością wieczną na nas czeka.
idziesz przez wieki
w cierniowej koronie
z krzyżem na ramionach
w zagłuszonych sumieniach
w zaułkach ludzkich serc
przez skrzyżowania spotkań
nieustannie upadasz
pod ciężarem zdarzeń
a nasze rozliczne winy
ranią bolesną chłostą
i nie masz miejsca
gdzie by głowę skłonić
nie pocieszasz już więcej
bo jedni nie oczekują
pocieszeń od Ciebie
a drugich pocieszają
brzęczące w kieszeni
judaszowe srebrniki
coraz rzadziej spotykasz
Weronikę z odwagą
świadczącą o Tobie
i coraz mniej Szymonów
choć wszyscy pozornie trwają
pod Twoim Krzyżem
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Boże, mój Ojcze, Ty wiesz o mnie wszystko
Znasz moje myśli, moje czyny, słowa
Wiesz dokąd pójść chcę dzisiaj, albo jutro
Wiesz jak szalone pomysły ma głowa
Lecz dokąd Boże nie skieruję kroków
Czy w góry pójdę, czy skręcę nad morze
Lub w lesie ciemnym spróbuję się schronić
Wszędzie gdzie idę - prowadzisz mnie Boże
Bo miłość Twoja wiedzie mnie w dzień, w nocy
Ona jest przy mnie, otacza mnie całą
Bo wszystko wokół Myśli Twoich Dziełem
Wszystko Wszechmocy Twojej Boże, Chwałą.
Inspiracją do powstania tego wiersza był Psalm 139.
Stacja I Piłat skazuje Jezusa na śmierć
Boże prosimy o miłosierdzie
na Sądzie Ostatecznym.
Stacja II Jezus bierze krzyż na ramiona
Naucz nas Jezu w cierpieniu kochać
cierpieć pokornie i milcząco.
Stacja III Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem
Wybaw nas Panie Boże
od popadania w grzechy
przepraszamy za słabości.
Stacja IV Jezus spotyka swą Matkę
Całym sercem kochamy Ciebie Maryjo
Ty życzliwą dłoń nam podajesz
Dziękujemy.
Stacja V Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi nieść krzyż
Rozpalajmy serca do pomocy
cierpiącym biednym samotnym.
Stacja VI Weronika podaje Jezusowi chustę do otarcia
O Jezu Drogi czerpiemy siły
patrząc na Twe cierniowe
Boskie Oblicze.
Stacja VII Jezus upada drugi raz pod krzyżem
Błagamy Panie Boże Miłosierny
abyśmy powstali ze swych upadków
Dziękujemy za wszystkie akty wsparcia.
Stacja VIII Jezus poucza płaczące kobiety
Płaczemy nad swoimi grzechami
prosimy Boże by to co złe na świecie
przemieniło się cudownie w dobro.
Stacja IX Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem
Modlimy się o wzmocnienie woli serc
dusz do życia w świętości.
Stacja X Kaci obnażają Jezusa
Błagamy Panie o czystość
naszych myśli słów i uczynków.
Stacja XI Kaci krzyżują Jezusa
Tuląc się do Twych Ran Panie upraszamy
o zachowanie nas od przeciwności losu
na drogach naszego życia.
Stacja XII Pan Jezus umiera na krzyżu
Miłujemy Cię Boże za Mękę Krzyżową
za oddanie za nas życia
przepraszamy za niegodziwości
dziękujemy za nieustanną obecność z nami.
Stacja XIII Maryja piastuje zwłoki Syna Swojego
Dziękujemy Madonno że bierzesz nas pod swój
płaszcz opieki chronisz przed złem i nam błogosławisz.
Stacja XIV Józef z Arymatei i Nikodem
składają ciało Jezusa do grobu
Zmartwychwstały Jezu prosimy o przyjęcie
nas po śmierci do Raju Wiecznego.
Kazimierz Surzyn
Panie Boże
klękam z radością
przed Tobą
i dziękuję
za wszystko
czym mnie obdarzasz
Panie Boże
dziękuję za życie
które mi dałeś
Dziękuję
za świat
wspaniały
za piękno
w tym świecie
Panie Boże
dziękuję za żonę
miłość
dzieci
za czułą mamę
dobrego ojca
za braci
siostrę
i przyjaciół
Dziękuję
za zdrowie
pracę
wytrwałość
i wiarę
za to że
nigdy nie jestem
sam
bo Ty jesteś przy
mnie zawsze
za to że pomagasz
rozwiązać życiowe
problemy
szczęściem owładnięty
za wszystko
Dziękuję Ci Boże
Kazimierz Surzyn
Ja wiem, że jesteś wciąż przy mnie, Boże
Wiem, że nie jestem w mym życiu sama
Więc nie boję się pustych pokoi
I wieczorów co trwają do rana
Już nie czekam na telefon, co milczy
I na listy, których nikt nie pisze.
Jesteś ze mną zawsze, ja wiem o tym
Głos Twój słyszę, w serca mego ciszy.
Jesteś gdy zasypiam, jesteś rano
Ciebie witam myślą moją pierwszą
W każdy ranek, a żegnam w dobranoc
Jesteś kiedy piszę długo nocą
I nie patrzę już w okno z tęsknotą
I nie biegnę do drzwi, choć ktoś dzwoni
Już nie jestem, już nie jestem sama
Bo mam Ciebie Boże, w sercu moim.
zatrzymaj
choć na chwilę
szaloną ziemię
która kręci się
coraz szybciej
a my w tym pedzie
dostajemy często
zawrotu głowy
rozbij
na drobiazgi
witryny materii
co umysły zwodzą
i coraz częściej
zaciskają nam
wokół szyi
niewolnictwa pętlę
dzisiaj
tak bardzo
nam potrzeba
aby się zatrzymać
nad życiem
i oderwać
od zatracenia
Autor: Don Adalberto
Ktoś mi nie dawno
wyznał że wierzy
że się modli
ale On nie słucha
tych słów wymówionych.
Jak się modlisz - pytam.
No mówię swoje prośby.
Tylko mówisz i nic więcej.
Tak. Całą litanię próśb
klepię wyuczoną na pamięć.
Klepał ale nie prosił
o wysłuchanie
i spełnienie.
Kazimierz Surzyn
Noc zaczyna mnie prześladować
Próbuje uciec, chcę się schować
Więc zamykam oczy na łóżku
Łzy spływają po łańcuszku, puk puk
Kto tam? Chyba się cofam, po ziemi się miotam
Stukanie do głowy, urazy urządzają łowy
Płacz odejmuje mowy, zbędne są mi te sowy
Co mądre prawią morały, zawsze pomoc sprawiały
Otuchy dawały, kazały być wytrwały, puk puk
Wciąż pukanie słyszę, ledwo dyszę
Chcę tylko cisze, a widzę przeszłości kliszę
Psychiczne nisze, w próżni wiszę
Noc atakuje, jestem sam na sam
Umysł panikuje, tyle na nim ran
Obrazy maluje, moje myśli złam
Noc rujnuje, nie chcę być sam na sam...
Noc mnie goni, śledzi, coś do głowy bredzi
Stawiam się tej rzezi, uraz w głowie świeży
Taka cena prawdy - świadomość tej larwy
Boli, niby Bóg pomoże, niby to ukoi, zmaże,
Z mojej dłoni wspomnienie o zbrodni i broni
Prześwietlenie mojej zbroi, aby dostać oświadczenie
Że nie żyje w niej słabe brzemie
To po prostu wiara, miłości miara, przez życie wyśmiana
Ciągłe zadręczenie, widzę Boga - fata morgana
Ciągła ściana, psychiczne zaprzepaszczenie
Smutek i rana - Ona to Zbrodnia, ja jestem Kara
Masz chłopcze temperament, gdy popadasz w lament
Sam na sam ze sobą, zrzucony miłości kamień
Tyś jest kłodą, do rozpoczęcia wolności, poczucia radości zdolności
Boże, w głaz zamień serce, amen
W skupieniu wielkim myśli swe układam
Serce skłaniając w głębokiej pokorze
Słów ciągle szukam, lecz znaleźć nie mogę
Jak więc za wszystko podziękować, Boże?
Jak wypowiedzieć to co serce czuje?
I to co dusza moja chce wyśpiewać?
Jak to przekazać skoro słów zbyt mało?
Może po słowa trzeba iść do Nieba?
Może słów szukać w gwiazdach albo w słońcu,
Żeby powiedzieć to wszystko co czuję?
Skoro słów znaleźć na ziemi nie mogę
Niech dusza moja z wszechświatem - dziękuje.
Wiersz jest jak muzyka
płynąca z serca wnętrza
ballady muskają struny
smyczki na uczuć wezwanie
trąbki jak bębny burzy
i gitarowe ostre granie
Płynie ta muza z wolna
nieraz potokiem rwąca
szumiący ciężko w uszach
kropla cicho kapiąca
leci w bezkresy świata
gdzie nikogo nie było
do mgły co otchłań zasłania
w ciepłym promieniu jest miło
zanurzyć swoje wnętrze
wygrzać wiekowe gnaty
by tam wejść zbędny bilet
nie musisz być bogaty
otwórz się na te granie
bywa że struna pęknie
akord zabrzmi fałszywy
od muzy płynącej z serca
każdemu serce mięknie
oszukasz samego siebie ?
wrażliwość jest w nas wpisana
z góry spływa rozbłyskiem
iskra słowa wysłana
ty co drapiesz się w czoło
czytając te bazgroły
ze mną nie zawsze wesoło
ale dobrze że jesteś
O Boże Mój Kochany
ze stoków Giewontu
modlitwy wznoszę
o łaski proszę
Krzyż obejmuję
całuję rany
gwoździe wyciągam
i opatruję czule
Obmyj moje ciało
we Krwi Najświętszej
i w Chlebie Żywym
daj mi ukojenie
Tyś podjął cierpienie
z Krzyżem na ramionach
ja prosty biedak cóż
mogę Tobie dać
To wszystko co mam
na tym nędznym świecie
nie jest Ciebie godne
Boże Mój Kochany
Ty wiesz co to znaczą
upadki życia ciernie
lamenty w żałości
i bóle nieprzytomne
Wobec Twojej Męki
me żale niepotrzebne
jedynie błagam Boże
o mnie nie zapomnij
Kazimierz Surzyn
natrętnie jestem
marnotrawnym synem
który ze skruszonym sercem
do domu powraca
a Ty - Ojcem
nieskończenie miłosiernym
który na spotkanie wybiega
i synowi wybacza
choć nieustannie
majątek trwonię
i szkarłatem grzechów
serce Twoje ranię
Ty - wspaniałą ucztę
przygotowujesz dla mnie
i szatę biesiadną
dajesz mi - Panie
Autor: Don Adalberto
Przepraszam Panie
za moje wszystkie złe
dni
za rozum co nie ogarnia Twojej
wielkości
za oczy patrzące tam gdzie
nie powinny
za język mówiący więcej niż
potrzeba
za serce niegodne Ciebie
Boże
za ręce lepkie do czynów
nieprzyzwoitych
za ramiona które mało
przytulają
za ciało rozkoszujące się
w lenistwie
za duszę łapiącą ciemności
pokus
za powierzchowne kochanie
bliskich
za rozzuchwalenie w świata
pysze
za niewystarczającą do wszystkiego
miłość
za czasem nieautentyczną
wiarę
za tak rzadkie chwile
wyciszenia
za mizerność i człowieczą
słabość
Przepraszam Panie
Boże Ojcze Mój
W całej swej niedoskonałości
Kocham Cię prawdziwie najmocniej jak
umiem
Kazimierz Surzyn
w miłosierdziu niezgłębionym
rozgrzesz mnie Panie
z uczuć przyziemnych
braku pokory
własnego zdania
które wymyka się
innym spod kontroli
w dobroci nieograniczonej
rozgrzesz mnie Panie
bo innym z drogi nie schodzę
uparcie trwam przy swoim
wielkim się nie kłaniam
i nie mogę się zmieścić
w ogólnie przyjętych ramach
w miłości nieskończonej
rozgrzesz mnie Panie
z myśli nieuczesanych
które niekiedy
grzeszne być mogą
i z ciemnego kąta
gdzie czasem chcę się ukryć
przed Tobą
Autor: Don Adalberto
delikatnym dotykiem
na białej korze brzozy
list do Ciebie piszę
Ojcze Przebaczenia
nie sądź mnie
zbyt surowo
za niedoskonałości
i grzechy popełnione
nawet jeśli czasem
błądzę w gęstwinie
na zawsze jestem Twój
aż po wieki wieków...
Autor: Don Adalberto
w dobroci nieograniczonej
powierzyłeś nam ziemię
w dzierżawę
lecz złymi jesteśmy
zarządcami
zasiewamy wokoło
kainowe czyny
uprawiamy bezowocne
drzewa figowe
od ziarnka gorczycy
niczego się nie uczymy
a trzykrotne
pianie koguta
budzi nas nad ranem
zapominamy
jak panny nieroztropne
że jesteśmy tutaj
tylko na chwilę
i przed Tobą staniemy
aby odpowiedzieć
za życie
nam powierzone
Autor: Don Adalberto