Armia

„Armia”

Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”

 

Wzywam Was

Nadszedł już czas

Powstańcie Bracia z mogiły

Powstańcie jak ja powstałem

Macie w sobie dużo siły

Nekromantą zostałem

 

Armii nadszedł czas

Żywych i Umarłych

Dawnych i Poległych

Królowa jest wśród nas.

 

Krollord  Gdynia listopad 2019

 

Wiersz wraz z muzyką dostępny na moim kanale youtube, polecam.

link do wiersza z muzyką

https://youtu.be/PISuMVs8TFE

Pozdrawiam Serdecznie

Krollord

ps. Zapraszam do Subskrypcji :)

POLSKA NIEPODLEGŁA akrostych

Powróciła na piastowską ziemię
Ojczyzna nasza to jedyna
Listopad o tym przypomina
Serca biją mocniej gdzie brzemię

Kute dawniej w łańcuchu okowach
A ci co w niewoli tyle lat byli
Na niebo patrząc od tej chwili
Inwokacji do Boga powtarzali słowa

Europa w milczeniu słuchała
Pieśni w których chwała
Ojczyzny opiewana jest wciąż od nowa
Do wszystkich domów niech powędrują

Liryki i ody na Twoją cześć
Europa też wysłucha tę pieśń
Głosami rodaków obwieszczą na świat cały
Łany zbóż się pokłonią świeży chleb podarują

A słowa hymnu zabrzmią jako pieśń chwały

Powrót

wykreślona z kronik świata
poraniona w bitwach i wojnach
tyle pochowała swoich dzieci


matek i ojców
nigdy się nie poddali
aż któregoś dnia


ptaki rozniosły tę nowinę
o wymodlonej wolności


po tylu latach
zakuta w obce kajdany
powróciła z tułaczki
bo przecież była
jak nie na mapie zaborców


to zawsze w sercach tych
którzy na zawsze ją pokochali
i zostanie
kiedy my żyjemy

nasza Polska

W poszukiwaniu ideału

Nikt nigdy
nie napisze takiego wiersza
który się każdemu
na zawsze spodoba

i choćby jednym wyrazem
wszystkie zmysły obudził

nie ma idealnej poezji
tak jak nie będzie
idealnych ludzi

choć to nie klątwa
ani śmiertelna choroba

w tym świecie
pełnym omyłek i herezji
gdzie coraz mniej
poczucia humoru

każdy ma jakąś skazę

Sito

Sito, to ciekawa jest struktura.

 Ono przesieje i też pozbiera,

 te nieczystości i strawy resztki

 przecedzi zupy ciemne gęste strony  

      aż pozostaną  te minerały,

które chory organizm będą wspierały. 

Toteż dbaj o przesiewanie, wszystkiego

       a nic złego ci się nie stanie.

współczesna poezja życia

W czarną noc bez gwiazd
z księżycem wkurzonym
na skrzypiącym krześle
pisze  anty-poeta

o twarzy pomarszczonej
w starym swetrze
postrzępionym
w jednym dziurawym bucie
wsłuchując się w ciszę
która mówi do niego
cały czas

w godzinie oznaczonej
kot tańczy na drucie
w ogrodzie wciąż śpiewają dzwonki
na ulicy marzenia
pokątnie sprzedają

w czarną noc słowa zbiera
anty-poeta
tej nocy też nie wypije i nie zje

chudy kundel dołączył do kota
a do dzwonków piszczałki

w zimnym pokoju
bo nie miał na zapałki
na ostatnim skrawku papieru
kartce poplamionej od przecieru
albo majonezu Majo

anty-poeta pisze anty-poezje

Leśna ferajna

Na skraju lasu rośnie stary dąb,

on wysłuchuje wszystkich potrzeb drzew,

ma na całe towarzystwo wgląd

i kiedy trzeba przeklina jak szewc.

 

Mimo jesiennej aury w lesie,

ptaki ciepło ćwierkają na drzewach -

wiewiórki łapią orzechy w pośpiechu,

a jeże dreptają z jabłkami na grzbietach.

 

Grzyby z mchu łepki wystawiają -

choć barwne liście je przykrywają,

do słoiczka szybko hop śmigają -

co jeszcze lasy ciekawego skrywają?

non omnis moriar

 

Nad zimnymi grobami
w milczeniu pochylamy głowy

ostatnie
ziemskie domy uświęcone

ptak na gałęzi jak niemy
ucichł

ciemność pobladła
od blasku lampionów i zniczy

tym co przeszli na drugą stronę
wieczne światło świeci
i rozprasza zapomnienia mrok

drugi dzień listopadowy
wiatr ostatnie liście liczy

odmawiamy modlitwę pamięci
prostymi słowami

coś się kończy a coś zaczyna
czarna godzina nadzieję ukradła

dziś tam nasz wzrok
gdzie nasi wniebowzięci

a w sercach
złote chryzantemy

Życie

„Życie”

Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”

 

Mroczny Las

Dawny Czas

Miejsce schadzek

Dusz zasadzek.

 

W Blasku Księżyca

Miłości Wilczyca

Woła i wyje :

„Zostań póki żyje”

 

Krollord  Gdynia pazdziernik 2019

 

Wiersz z moją muzyką dostępny na moim kanale

link https://youtu.be/BI8Y4f0JWxA

Zapraszam Serdecznie do Subskrypcji kanału

Pozdrawiam

Krollord

Przebudzenie

„Przebudzenie”

Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”

 

Korytarz z drzew

Droga z rzeki

W powietrzu śmierć

Na ziemi kręgi

 

Ustawili wokół ciała

Kapłani Magowie

Wołają , krzyczą

„Królowo Wspaniała !!!”

 

Wtem wiatr zesłany z lasu

Borsa otulił, stanął w blasku.

Kobieca postać się poruszyła

Królowa tu przybyła.

 

„Wstań Mój Miły” rzekła osobliwie

„Zbudź się , Przebudź !!!

Masz w sobie duzo siły

Dzwony będą biły”

 

„Lecz Dusze Ci odbiorę

Dam moce potrzebne

W dzień w umarlaka przebiorę

Nocą Serce zabiorę.”

 

Lothara magia wskrzesiła

I tak jak Królowa mówiła

Tak …..zrobiła

 

Krollord  Gdynia pazdziernik 2019

link do mojej muzyki i wiersza

https://youtu.be/4nFiblZJRDE

Zapraszam do subskrypcji mojego kanału.

 

Takie dwa limeryki

Chłopek roztropek z dorzecza Warty,
wyzywa wciąż osła nie na żarty.
Ja cię jeszcze nauczę,
nań krzyczy i go tłucze.
Osioł jest cierpliwy, chłop uparty.




Kiedyś pewien stary dżokej w Łomży,
uczył jazdy na koniu na lonży.
Gdy robota mu zbrzydła,
dorobił klaczy skrzydła.
Dziś na Pegazie nad miastem krąży.

Dwie strony medalu

Kropla rosy na róży osiadła -

kolce błysnęły ogromnym bólem,

nigdy byś przecież nie odgadła

co ja piękna okropnego czuję.

 

Natura obdarzyła obficie -

prostą drogą nie idzie przez życie,

myślą - wiedzie się znakomicie,

a ona szlocha po kątach skrycie.

 

Znasz tylko jedną stronę medalu,

więc spotykanych ludzi szanuj.

Kuj los póki gorący kowalu,

a temu co nieprzychylny daruj.

Dziewczęta ze wspomnień - abecedariusz

Ania miała uplecione blond warkoczyki
Basia prześliczne szarozielone oczy
Celinka uśmiech miała przeuroczy
Danusia uwielbiała zawsze moje wierszyki


Ewunia często chodziła ze mną do teatru
Fredzia pisała mi wspaniałe sonety
Grażynka nie chciała męża niestety
Halinka tak bała się burzy i silnego wiatru


Iwonka nosiła przez cały rok same szpilki
Jagódka bardzo zawsze zasadnicza
Kasi uśmiech nie schodził z oblicza
Lucynka nie czekała na nic jednej chwilki


Łucja do końca została dla mnie zagadką
Marysia zawsze lubiła porządki
Natalia dbała o ogródek i grządki
Ola przychodziła na randki bardzo rzadko


Paula tylko śpiewała kiedy była w łazience
Renia pamiętała o moich imieninach
Sabinka tak chętnie chodziła do kina
Tereskę najbardziej lubiłem brać na ręce


Urszulka pisała do mnie lecz tradycyjne listy
Xymeny serce chyba było ze złota
Weronika stawiała mi często tarota
Zuzia bez parasola chodziła w dzień dżdżysty


Źdźbło prawdy pora wyjawić w tym oto wierszyku
Żony tu nie ma i nie będzie – została w pamiętniku

Nadzieja

„Nadzieja”

Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”

 

Królowo Miłości Jedyna

Szlachetna Duszo Miła

Tyś we śnie nas nawiedziła

Tyś nas prowadziła…

Okryj czułością

Naszą miłością

Niech wstąpi do Kręgu Twego

Chroń Dusze Ode Złego….

 

Krollord  Gdynia pazdziernik 2019

Zapraszam do Subskrypcji mojego kanału na www.youtube.pl

link do mojej muzyki i wiersza

https://youtu.be/6-wgRSI9xIw

Marny los poety (satyra)

 

Marny jest los

zaangażowanego poety...

Dzień cały tkwić musi

przy edytorze...

A potem portale

i fejsbuk niestety...

Patrząc na monitor opisuje,

co dzieje się na dworze...

 

Żeby tak chociaż

dobrze za to płacili!

Wszystko wciąż krąży

wokół urojonego prestiżu...

Może zarobi czasem na waciki?

Czując popularność

jest czasem na wyżu.

 

Zamknąłem fejsbuk

i wcale nie żałuję.

Mam pracę,

która dostarcza

prawdziwej satysfakcji.

Błyszczeć też nie potrzebuję.

Wolę prawdziwe doznania,

czyż nie mam racji?

 

 

Oskar Wizard

 

(fot. z sieci)

Właśnie w poniedziałek

 

Przygotowałem plan

zupełnie nowy.

Zachwyca mnie

jak świeżość poranka.

Na zmiany jestem

już całkiem gotowy.

Wpierw czeka jednak

kawy filiżanka.

 

Mam dość tkwienia

w utrwalonym schemacie.

Laptop

niewiele problemów

rozwiąże.

Tak pięknie jest teraz

w otaczającym świecie.

Za własnymi marzeniami

podążę.

 

Jest wiele miejsc,

których dawno

nie odwiedziłem.

Serce z radości

wesołą melodię

stuka...

Czekają spotkania

przyjazne i miłe.

Siedzieć przy komputerze,

to żadna sztuka.

 

 

Oskar Wizard

 

(fot. z sieci)

Od dzisiaj

 

Składam dziś sobie

nowe przyrzeczenie.

Bo czuję,

że ten dzień

jest wyjątkowy...

Wpierw kilka marzeń

spełnię...

Rozpocznę rozdział życia,

całkiem nowy.

 

Zakończę misję

zbawiania świata.

Zawsze skutki

były odwrotne

od zamierzonych...

To mi energii

do zmiany doda.

Kolekcjonować będę

zdarzenia

tylko radosne.

 

Puszczę w niepamięć to,

co się nie udało.

Zamierzam przebywać

tylko w przyjaznym

otoczeniu.

Przyjaciół, odwiedzin

i ciebie, będzie wciąż mi mało.

Razem podążymy

ku marzeń spełnieniu.

 

 

Oskar Wizard

 

 

(fot. z sieci)

Oczywiste NIEoczywiste

Tyle rzeczy niewidzialnych,

tyle spraw nie załatwionych,

tyle ludzi nie kochanch,

tyle uczuć utopionych.

 

Mamy oczy - nie widzimy,

mamy ręce - nie robimy,

mamy serca - nie kochamy,

mamy mózgi - nie myślimy.

...

Spełniasz marzenia,
ryzykujesz,
upadasz...
Komplikujesz sobie świat...
...ale czymże było
by to wszystko?
..gdybyś tylko żył
w bezpiecznej kuli
nie robiąc nic...
Życiem
bez wszelkich uczuć,
nudą,
byciem
lecz nie istnieniem...

/Autor tekstu i zdjęcia Kasia Blue/
#magicznakasia

Obraz może zawierać: co najmniej jedna osoba

Na końcu korytarza

                          

                             Na końcu korytarza

                       Spoglądam, i widzę słup światła

                       Ręką chcę go dotknąć

                       Lecz rękę mam za krótką

 

                       W pogoni nucę nutką zasłuchany

                       W zdobyciu światła pozytywnie zdeterminowany

                       1,2,3 - sekunda, czuję że przyspieszam

                        W wirze kolorowych świateł radośnie się pocieszam

                        Że słup światła sercem zdobędę

                        I mądrość jego na zawsze posiędę.

 

                       Na końcu korytarza spoglądam,

                       i w przyszłość swoją zaglądam

                       Snop światła jak kolorowa tęcza

                       w różnych barwach

                       Uskrzydla mnie wciąż na nowo,

                       I czuję się z nim odlotowo.

                       Wędrówka z optymizmem na moim bagażu

                       Doświadczeń na końcu korytarzy

                       Przeczuwam że szczęście

                       Niedługo się wydarzy :-)

 

                      Odlatuję - choć zostaję na ziemi,

                      Odlatuję - choć skrzydeł barwa

                      Nie zawsze się mieni,

                      W tunelu światła, i w wirze emocji-

                      - Chcę siebie okazywać,

                     W tunelu tęczy niech moje życie

                     z wdziękiem dzieło swe wieńczy.

 

                    Na końcu korytarza -

                    Słup światła jaśniejszy się wytwarza,

                    I dzieją się cuda,

                    I mówię : ' Nareszcie się uda ! "

                    Marzenia się spełniają,

                    Nasze życie wzbogacają :-)