Tak pięknie dziś nad morzem -
wszystko bieluśki śnieg pokrywa
jarzy się w promieniach słońca
a zew dnia do spaceru wzywa
dostojnie spokojnie ni wiatru zamieci
tylko słońce chwilami
w przymrużone oczy zaświeci

aż chce się wdychać to mroźne powietrze
pełne morskiego jodu
choć śnieg trzeszczy pod butami
tak miło iść plażą do przodu 

w srebrzystych szatach wydmy
na drzewach misterne korony
choć plaża prawie wyludniona
wierne towarzyszki morza
unoszą się nad głowami
taki spacer dodaje werwy i siły
a nadmorski baśniowy krajobraz
przyciąga swoistym urokiem -
choć kry pokrywają bałtyckie wody.

autor: Helena Szymko/

Zimowy poranek -
śnieżynkami sypie
ziemia bielą jakby malowana
nie uchyla nawet
rąbka tajemnicy 
co pod śniegiem skrywa
tak swą bielą czysta

nie ma krzewu drzewa
gdzie by śnieg nie leżał
nie zobaczysz nawet
najmniejszego zwierza 
większość leśnych zwierząt
do nor się już skryło
słońce dawno zasnęło
w swej złotej kolebce

ono też nie znosi
jej śnieżnych zamieci
gdy się uspokoi
może znów zaświeci 
by ukazać urok
srebrzystego śniegu
w słońcu błyszczącego
który nam zesłała
zimowa władczyni
swoim panowaniem -
świat zawojowała . 

autor: Helena Szymko/

Zima - koronkową nić misternie plecie
otuliła ziemię perlistym całunem
szczyty gór ośnieżone poranną mgłą spowite
dodają krajobrazu magicznego uroku
wierzchołki drzew lśnią w puszystych koronach
ziemia skuta lodem prawie nie oddycha
słońce ukryło się w dolinie za górami
kiedy mgła opadnie może znów zaświeci
by ukazać urok krajobrazu w bieli
i perlisty blask iskrzącego się śniegu
który nam zesłała zimowa władczyni
swym kunsztem artyzmu - wszystkich zadziwiła

autor: Helena Szymko/

Życie nam rzuca kłody pod nogi -
świat pogrążony w chorobie
strach i śmierć szerzą się wokół
lecz pomimo anomalii losu
my wciąż pamiętamy o sobie
myśli lotem ptaka krążą wokół ciebie
wspomnienia wpisane w karty życia

niezapomniane emocje oczekiwań chwile
wieczna pamięć zapisana w sercu
o tym co było co jeszcze nas czeka
może powróci spokój i szczęście
odwrócą się karty tragedii
nadzieja - ostatnią deską ratunku
ona wciąż pozostaje i radość -
że jesteś i że wciąż  czekasz 

autor: Helena Szymko/

Z uśmiechem prze łzy -
z nadzieją na jutro
z wiarą - że przetrwamy
ten okrutny czas
ludzkość solą ziemi
ziemia naszym domem
żadna pandemia
nie zabije optymizmu w nas
choć czasy są ciężkie
śmierć zbiera żniwo
poradzimy sobie
życie da nam szansę
nauka na błędach
wciąż przewodnią myślą
nie my rządzimy światem
tylko - uczy nas pokory świat

autor: Helena Szymko/ 

Pójdź wolnym krokiem w tej nocy mrok -
a ujrzysz miasta czarowną moc
przystań na moście spójrz daleko w dal 
kiedy  rozjaśni się nieba mrok 
niebo zaiskrzy miliardami gwiazd 
wykrzycz z siebie całą złą moc 
a wszystkich gwiazd tajemniczy blask 
oczyści twą duszę - w tę magiczną noc .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

Wciąż płyniemy -
beztrosko na falach marzeń 
odkrywając miejsca 
dotąd nieznane 
doświadczając coraz
to nowych życia zdarzeń 
przemieszczając się 
krętymi ścieżkami umysłu 
przekraczając granice 
nie do przekroczenia 
tam gdzie króluje fantazja 
rodzą się wiersze 
gdzie nie dotknęła ich stopa ludzka 
tylko otwarty umysł twórcy - 
który fantazję w real przemienia

autor: Helena Szymko /

 O brzasku, cała przyroda budzi się z uśpienia -
rozprzestrzenia się wokół słodki zapach świeżości 
powietrze orzeźwia dodając animuszu 
trawy jak iskierki gwiazd - błyszczą 
upstrzone kropelkami rosy
przyroda swym urokiem oddaje pokłon ziemi 
wybudzeni trelem i poszumem wiatru

autor: Helena Szymko/
foto z Google/

Poranna mgła - osnuła wrzosowiska
barwne kobierce
z powiewem wiatru się kołyszą
spowite mgłą - powoli zanikają
tak miło się upajać tym widokiem
wschodem słońca i poranną słodką ciszą
tak bym poszła w dal przed siebie
po tych fioletowych łanach
wrzosowego gaju

by ich poczuć pod stopami
ich pieszczotą się odurzyć
zanim chłód ogarnie wszystko
późna jesień - do snu je utuli
zapach kwiatów wchłonie ziemia
zerwę kilka tych krzewinek
by zasuszyć - podarować miły Tobie
na pamiątkę naszej przyjaźni
której nic nie może zakłócić -
bo ufamy sobie .

autor: Helena Szymko/
foto z Google/

Jestem nieprzewidywalna -
jak miłość
gdy jawi się nieoczekiwanie
jak słońce 
co nie świeci na zawołanie
jak gwiazdy - co
nikłym blaskiem w mroku świecą

zagubiona wśród
myśli niepojętych
słów niewypowiedzianych
zakochana 
w nieodpartym uroku przyrody
szukam odpowiedzi
na wszystkie pytania
poezją zauroczona 
jej magicznym czarem 

pędzę jak żywioł
myślami wprost przed siebie
ona mną zawładnęła
usidliła swoją tajemnicą
kieruje marzeniami
myśli ubiera w słowa
wszystko co piękne niepojęte -
przekazać w nich gotowa .

autor: Helena Szymko/
foto z Google/

Niebo szarością spowite -
deszcz łzy goryczy wylewa
dźwiękami kropli na szybach
monotonną melodię wybrzmiewa
jesień - chłodna i dżdżysta
pustkami ulic straszy
przechodzień pod parasolem
spieszy do domowych pieleszy

choć to dopiero początek jesieni
ulice woda zalewa - porywisty wiatr wieje
tracą swą zieleń drzewa
tańczą liści na wietrze
opadłe mokną w kałużach
a deszcz - wciąż melancholijną
melodię wybrzmiewa
przy tej deszczowej pogodzie
niknie chęć na spacery
choć marzy się złota jesień
tracimy na nią  nadzieję.

autor: Helena Szymko/
03-10-2019 r. 
foto z netu/

Otwiera przed nami -
magiczne podwoje
rozrasta się w myśli
wzbogaca je w słowa
buduje nam w głowie
wciąż nowe odczucia
myśl podrzuci złotą -
to znów coś podpowie

snuje się w umyśle
jak dzikie powoje-
oplatając siecią
niczym pajęczyną
wszystkie neurony
i wiedzie w nieznane
dotąd nam krainy
malując wciąż w głowie
wyśnione obrazy
przekształcając słowa -
w przemyślne metafory .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

szczęście jak barwny motyl
przysiada w kielichu twych dłoni
kiedy chcesz nasycić jego barwą oczy
ulatuje z wiatrem
nie da się go dogonić

( poezja miniaturowa )
autor: Helena Szymko/

Zasłuchani w starą melodię z płyty -
w siebie zapatrzeni
z lampką czerwonego wina
jak ze scenerii starego kina
ogień sypie skrami złoci się i mieni
tak miło przy kominku
gdy na dworze zimno słota
droga do wiosny daleka
za wiosną już męczy tęsknota
wieczory się dłużą dzień coraz krótszy
jesienne dni nostalgią nużą -
za oknami listopadowe smutki

autor: Helena Szymko/

Wśród mroku nocy -
rozbrzmiewa muzyka
jest głośna coraz cichsza
stopniowo zanika 
w szum gałęzi się wsłuchuj
wiatr delikatnie liśćmi szeleści 
wśród srebrzystej nocy
dźwiękami zachwyca
muzyka - jest częścią
naszego istnienia
w ciszy nocy, najlepiej słychać
jej delikatnych -
dźwięków brzmienie .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

My wciąż jesteśmy niepewni losu -
czy unikniemy unicestwienia
atakiem asteroid - najazdem kosmitów
z odległego od ziemi kosmosu
z tej przeogromnej galaktyk przestrzeni
otaczającej planetę ziemię

czyżby stamtąd właśnie
grozić światu miała totalna zagłada
ta niewiadoma ludzkim umysłem
już od wieków włada

już przepowiednie pradawnych Majów
Nostradamusa - straszą ludzkość
by miały się spełnić już tego roku
lecz nasza planeta wciąż naszym domem
wszyscy żyjemy nadal nadzieją
że wiele jeszcze młodszych pokoleń
będzie istniało po nas na ziemi
a złe przepowiednie - nigdy się nie spełnią.

autor: Helena Szymko/
27 grudnia 2012 r.

Bieg czasu nas goni od nowa -
zaczął się dla nas nowy czas 
znów upływa dzień za dniem
radość powinna pozostać w nas 
odkrywajmy nowe życia strony
Nowy Rok tę szansę nam stwarza 
gdy poczujemy się w życiu zagubieni

starajmy się żyć wiarą i nadzieją
miłością bliźniego duszę raczmy 
cieszmy się życiem słońca promieniami
to najlepszy sposób na przetrwanie
niech nasza obecność na ziemi
śladem dla innych pozostanie 
dobre wzorce im pozostawmy
do póki żyć nam dane -
radością życia się bawmy

autor: Helena Szymko/
foto z netu/
SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU !!!

Moje miasto zimą -
białą puszystą szatą okryte
ośnieżone wierzchołki drzew
malowniczo zdobią krajobraz
kałuże skute lodem
dzieciom za ślizgawki służą
mroźne powietrze
chłodem ciało przenika

moje miasto lśni w słońcu
perlistą szatą okryte
sople lodu zwisają z dachów
jak kryształowe ozdoby
w południe tętni życiem
wieczorem - złoci się
czerwienią zachodzącego słońca
gdy noc go otula gwiezdną poświatą
księżyc dodaje magicznego blasku
wycisza się i zasypia
by o brzasku - powitać dzień nowy 

autor: Helena Szymko/

Diamenty - odwieczną miłością kobiety 
wpatruję się w tęczę
kolorów świetlistych
jak każdy promyk światło połyka
tańczy na krawędzi światłem
skrzy się a potem zanika 

znów tańczy błyszczy i znika
promienie ze światłem igrają
różne odcienie mają 
są też mężczyzn pożądaniem
jak najsłodsze ciało kochanki 
odwiecznym przekleństwem chciwości
najmniejszym powodem zazdrości
i oceanem każdej miłości .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/