Za święto ognia księżyca i wody uznawano -
oraz urodzaju miłości i płodności
ongiś pogańskie - później
dniem Św. Jana Chrzciciela nazwano
w tę Noc Świętojańską
od wieków szukano kwiatu paproci
tańczono przy ogniu
biegano po lesie poszukując miłości
wierzono że ten mistyczny kwiat istnieje
kto go odnajdzie - posiądzie dary
mądrości widzenia bogactwa i siły
będzie żył w dostatku ale i w samotności
bogactwem nie wolno mu się dzielić
nawet dla najbliższych nie można mieć litości
wierzono, że kwiat paproci zakwita raz w roku
w ciemnej gęstwinie lasu trudno go odnaleźć
gdy rozkwita jarzy się jak płomień srebrzy się i złoci
kto go zerwie będzie miał wszystko czego zapragnie
ale gdy kur zapieje kwiat gaśnie - jest niewidoczny
w dniu przesilenia - Nocą Kupały zwaną .
autor: Helena Szymko - Krzyczkowska/
foto z Google/