Dziewicza Wyspa
Zatrzymałam się - na niej
pośród spokojnego oceanu wody
by zapomnieć - oddychać
jej dziewiczym powietrzem
uwikłana w beznadzieję
spragniona wyzwolenia
lotem ptaka na wietrze
tulonego kołyską kokonu motyla
oczekującego na wolność
wzlecenia nad łąkę
porannego słońca
ogrzanym powietrzem
ja - nie jestem w stanie
wznieść się tak jak one
napawać wolnością
i cieszyć tam z góry
cudami przyrody
mej dziewiczej wyspy
rozległym widokiem
szmaragdowej barwy
bezkresnej dali wody
uciekam od ciebie
by przemyśleć wszystko
i wyciszyć siebie
choć czasami pragnę
do ciebie powrócić
już nie jestem w stanie -
swej wyspy porzucić.
autor: Helena Szymko/
foto z Google/
Komentarze