Dotknij mnie swoim żarem
Który rozpali mnie i da nadzieję
Niech jeszcze raz będzie mi dane
Zrozumieć dlaczego Cię tak wielbię

Powiedz mi że mnie kochasz
Że te brzydkie słowa cofasz
Pocałuj mnie na dobranoc
Powiedz że w nas wciąż trwa moc
Zanim zapanuje Tobą najlepszy w życiu...

Wspomnij w szczegółach o naszej przyszłości
Pozwól się objąć, gdy obiecam,  że dla Ciebie zrobię wszystko
Razem pragniemy żyć w tej odległej dorosłości
Baw się moimi włosami, mówiąc że chcesz mnie mieć blisko

Powiedz mi, że mnie kochasz
Że te brzydkie słowa cofasz
Pocałuj mnie na dobranoc
Powiedz, że w nas wciąż trwa moc
Zanim zapanuje Tobą najlepszy w życiu...

I zostawisz mnie z marzeniami
Bańka snu pękła
Zostawiłaś moje serce z cierniami
A róża miłości zwiędła

Przytul mnie ostatni raz
Zanim zapanuje nad Tobą...

Impuls.

Zmierzam już tylko ku światłu
Nie ma dla mnie tutaj miejsca
W moich skrzydłach już nie ma wiatru
Przyszedł czas mojego odejścia
Wygrałem z każdym, ale nie ze sobą
Marzenia wszystkie puszczam z dymem
Przegrałem tylko z niewinną chorobą
Przepraszam Mamo, że jestem Twoim synem

Zmierzam już prosto w ostatni dzień
Nie ma dla mnie tutaj miejsca
Od słońca pada ze mnie blady cień
Choroba w głowie choć to choroba serca
Wierzyłem, że karma się nareszcie ziści
Biegłem do przodu, to nie był wyścig
Zabiły mnie moje własne myśli
Ktoś zawiódł mnie, teraz ja zawiodę wszystkich

Nie napiszę więcej "dzień dobry"
Nie napiszę więcej "dobranoc"
Nie spełnię snów
Bo cierpię znów

Zmierzam już na cel
Nie ma dla mnie tutaj miejsca
Próbowałem czerń zamienić w biel
To tylko ostatnia korekcja
Zabieram teraz swoje torby
Pokonała mnie Jej zła moc
Nie napiszę więcej "dzień dobry"
Nie napiszę więcej "dobranoc"

Jestem tchórz, postaw bukiet róż
Nie cierpię już, do trumny je włóż
Uciekłem - teraz będę latać

Mamo stworzyłaś nam rodzinę

z jakże odmiennych charakterów

zbudowałaś gniazdo prawdziwe

i pozwoliłaś latać w wolności

otworzyłaś mi drzwi na świat 

ale nigdy nie przepychałaś na siłę

Mamo bez wahania mówiłaś prawdę

mocno się staraj synku

a gdy ci nie wychodzi

poświęć się po prostu

czemuś innemu w życiu

tak bardzo mi to  pomogło...

Mamo dziękuję za twoje nieskończone zasoby miłości

umiejętność sklejania rozbitych kawałków życia

że kochałaś a nie rozpieszczałaś

za zachody słońca w purpurze niebiańskich posągów

spacery po plaży w śnieżnobiałych górach fal

podziwianie chmur płynących w kałużach

i kolorów tęczy na skrzydłach motyli

setki przeczytanych książek do snu

i tysiące rozmów o tym co ważne

za życie najcenniejszy podarunek

za słońce w sercu 

za odemknięcie mi bram wiary

za najsmaczniejsze obiady na świecie

za twoją obecność sercem pisaną

za poezję  dobroć wyrozumiałość

i za tą po drugiej stronie telefonu

by wsłuchać się kolejny raz 

w melodię mojej duszy i serca

                          Pamięci mojej mamy

Kazimierz Surzyn  

kiedyś to miejsce

życiem tętniło

pamiętam

nasze wieczorne

przekomarzania

lecz biegnie czas

i wszystko się zmieniło

jakaś pustka

i cisza się wyłania

nie piszesz nic

od długich miesięcy

jakże niczyj

jest teraz

twój profil

skryło się słońce

zniknęło szczęście

właścicielko profilu

proszę ożyj

podążę znanymi nam

dawniej ścieżkami

odwiedzę portal

z zapamiętanymi

wierszami

będę żyć już

chyba tylko

wspomnieniami

a tyle było czułości

między nami

lecz zamiast portalu

komunikat się pojawia

error 404

i koniec wspominania

Oskar Wizard

Może śmierć 

będzie wolnością

ocaleniem

od codziennych bolączek

Może w zaświatach

spełnią się wszystkie

Przemka marzenia

Do zobaczenia

drogi przyjacielu

Kazimierz Surzyn

Mija dziś kolejny dzień i noc.
Ja siedzę sobie w oknie i obserwuje
gwiaździstą ,spokojną noc
już bez Twoich ciepłych słów oraz dotyku rąk.
 
Wreszcie nauczyłam się z tym żyć.
Z każdym kolejnym dniem przestajesz być
dla mnie kimś, a nasze wspomnienia
zaczynają się rozchodzić jak dym.
 
Teraz świetnie czuje się z tym, że
ten czas  minął i zgasił
płomień uczuć mych.
Nie zamierzam już w takim
milczącym związku tkwić.
 
Dziś, już mam dla  kogo żyć.
Ta osoba kocha mnie bezgranicznie,
szczerze i mimo wad
pragnie wciąż ze mną być,by
przemierzyć świat.
 
L. Rose

słowo stworzone

w sposób

tak piękny

że sercu dodaje skrzydeł

w rymach odnajduje

melodię zmysłów

pieszcząc doznania

pięciolinią

wyrazów

bez rymu

zaś

pędzi

jak oszalały ogier

płynie

jak wodospady

kruszące skały

rozbija zaskorupiałe

przekonania

zerwane z uwięzi

reguł

próbuje przytulić

myśli

przyspieszyć

tętno

rozgrzać ciało

lub wprost przeciwnie

zmrozić celną puentą

niespodziewanie

docierając

do źródła

wszystkich lęków

bywa też lekiem

na wszelkie obawy

gdyż ma moc magiczną

zdolną

uzdrowić duszę

lub obudzić

drzemiącą

miłość

a wszystko to

tylko dla Ciebie

Czytelniku

Oskar Wizard

Specjalny wiersz napisany na bardzo
smutną okoliczność :

nie ja całowałem

twoje usta

nie ja

serce zdradzałem

lista naszych związków

jest pusta

nie ja cię samą

pozostawiałem

nie chciałem zmieniać

twoich przekonań

bo tylko wyrażam

własne poglądy

nie jestem

doktorem

od charakterów

uleczeń

po prostu

własną ścieżką

dążę

nie jestem winien

twojemu smutkowi

na dobry humor

sam ciężko pracuję

nie stawiam wiersza

przeciwko wierszowi

ja w swoim rytmie

funkcjonuję

Oskar Wizard

płacze z żalu niebo

rzęsistymi łzami

po przebrzmiałych

koncertach jesieni

ziemia do snu

już się kładzie

otulona liśćmi

jak złotą pościelą

jeszcze tylko kalina

żywą czerwień rozdaje

przez żałobny welon

zapłakanej mgły

czasem wiatr zagra

psalmy pokutne

jak samotny skrzypek

przy otwartej trumnie

a może nawet

jeszcze smutniej

Autor: Don Adalberto

Gdy zatapiasz się w swych myślach,
w swych pragnieniach,
tych takich skrywanych...
Chcesz je,
pragniesz...
Lecz boisz się...
Boisz się sięgać 
gwiazd,
gdyż one tak daleko...
Takie nieosiągalne ...
Wysoko, a upadek ...
Tragiczny byłby w skutkach...
Ale powiedz?
Czy pierwszy raz byś tak spadała?
Już wiesz...
Upadek nie zabija Ciebie...
Tylko Twą duszę..
Serce rozdziera na kawałki...
Potem wstajesz...
I jesteś jeszcze silniejsza....
Nie wierzysz bajeczką...
Nie ufasz ludziom...
Aż do następnego razu...
Przecież któryś musi być ostatni raz...
By nie upaść,
a iść u boku z Nim ...
Tym właściwym...
Co kocha tak jak Ty....
Na dobre i na złe....
Nadzieja- nie pozwól jej zgasnąć...

-Blue Magiczna

(zdj.Google)

w trajektorii myśli

biegły wspomnienia

dźwiękami dwugłosu

nów księżyca

utonął w filiżance

czarnej kawy

potem zniknął

z ostatnim łykiem

wysrebrzając włosy

a konstelacje gwiazd

w lustrzanych źrenicach

milczały o przyszłości

Autor: Don Adalberto

Przyjaciółko serdeczna i droga!

Marzysz mi się o poranku,

śnisz każdej nocy!

A zwłaszcza twoje piękne,

kształtne nogi...

Namiętny uśmiech,

tajemnicze oczy!

Lecz komplementy

toną cicho

w milczącej duszy...

Nie chcę być posądzonym

o molestowanie!

Prokuratora

żadna miłość

nie wzruszy!

Idź dalej

samotnie przez życie,

(Kochanie)!

Oskar Wizard

cmentarny wiatr

zagrał cichą rapsodię

na drżących liściach

które zanim opadną

wyzłacają jeszcze korony

niebotycznych drzew...

a potem zniżył lot

gdzie ludzka pamięć

rzeką świateł płynie

wmieszał się w tłum

w myśli się wplątał

i powiał echem

prawdy ostatecznej:

wszystko przeminie

          przeminie

                    przeminie...

Autor: Don Adalberto

przeprowadzili się

a w moim notesie

jeszcze pozostały

ich dawne adresy

   nie wykreślam ich

   choć dobrze wiem

   że już do nich

   nie napiszę

w moim telefonie

ciągle przybywa

milczących numerów

   nie usuwam ich

   choć dobrze wiem

   że oni już nie zadzwonią

Autor: Don Adalberto

otulą nas kiedyś

białe chryzantemy

zamkną się oczy

by naprawdę zobaczyć

skończy się ból 

i życiowa udręka

wiatr cmentarny

kołysankę zanuci

może czyjaś łza 

uwięźnie pod powieką

może czyjejś pamięci

zapłoną światełka

a my przejdziemy

pośpiesznie przez bramę

lecz dokąd

nikt nie wie

                przed siebie

                w nieznane...

Autor: Don Adalberto

płonę zniczem pamięci

na waszych grobach

rozświetlam wspomnieniem

cmentarną rzeczywistość

białą smugą modlitwy

ulatuję w przestworza

pocieszam się myślą

że jest wam lepiej u Boga

topnieje jak wosk

łza pod powieką

a wy z tamtego brzegu

wołacie do mnie

-non omnis moriar!

Autor: Don Adalberto

umiera się tylko raz

albo też razów tysiące

strach czai się w nas

lub też myśli

beztroską pachnące

nic nie pomoże umartwianie

śmierć jest naturalną koleją rzeczy

potem zaś nic

lub zmartwychwstanie

dlaczego więc smutek

wciąż skrzeczy

zasnęły miliardy

i nam się to stanie

porzuć więc troski

i ciesz się życiem

martwienie się

to życia skracanie

bo zdarza się to

co śni się

umiera się tylko raz

albo też razów miliony

pogodo ducha

bądź zawsze w nas

chcę odejść

syty życia

i całkiem spełniony

Oskar Wizard

w moich źrenicach

przegląda się jesień

oplotła moje dłonie

nicią babiego lata

i bezwolnie prowadzi

na rozstajne aleje

po złocistym dywanie

sypią się na mnie liście

pogodzone z przemijaniem

a ja z żalem chwytam jeszcze

ostatnie przebłyski lata

i w złotym deszczu poezji

uśmiecham się do nich

na pożegnanie

Autor: Don Adalberto

Fotografia: Don Adalberto