Nie będzie to melodia
miłości...
Chociaż wszystko
może się zdarzyć.
Będzie to pieśń
o zwykłej czułości.
Mogę chwilkę pomarzyć?
W życiu zdarza się to,
co niemożliwe...
Miłość rzadko bywa
od pierwszego wejrzenia.
Zerkam wciąż
w twoje spojrzenie urodziwe.
Pragnę zmysłów spełnienia!
Romantyzm to również
szalona tęsknota.
Nucić więc będę
o moim marzeniu...
Jest w nim
naszej bliskości
ochota...
Najlepiej
w gorącym
przytuleniu!
Oskar Wizard
Wiesz, że zbyt często
nawiedzasz moje sny?
Jesteś w uroczej
i zwiewnej sukience.
Już każdej nocy
mi się śnisz...
Przytulasz myśli tak,
że gasną świece!
I chociaż mieszkamy
na dwóch biegunach
rzeczywistości...
Gdy widzę cię,
rozbrzmiewa w sercu
melodia.
Sny piękne,
pełne subtelnych
czułości.
Moja dusza
staje się
znów pogodna.
Odnajduję sens życia
w sennych marzeniach.
Czym różnią się
od prawdy,
jeśli w nie wierzysz?
Jesteś pogodą moich gwiazd,
już tego nie zmieniaj.
Każdą tęsknotę
tańcem potrafisz
uśmierzyć!
Oskar Wizard
Niech sobie będzie
mokro i deszcz
a wiatr przewraca
prawie drzewa
bo przecież
już o tym wiesz
że mi
Twojego uśmiechu
potrzeba
niech nawet
uśmiechu twojego
zabraknie
(w końcu nie jest on
na zawołanie)
ciepła bliskości
moje serce łaknie
na duszy dnie
perła gorąca
pozostanie
niech więc
co chce
teraz się dzieje
przyjemnie jest
spotkać się
przy słodkiej kawie
znów szczęśliwym jestem
i już się śmieję
gdy tylko będę mógł
z chęcią się tu zjawię
Dziękuję że jesteś
Oskar Wizard
(16 czerwiec 2012)
Gdzie teraz jesteś,
dawne kochanie?
Zmieniłaś nazwę,
skasowałaś dawne wpisy?
Czy trwałe wspomnienie
w nas pozostanie?
Czy na sercu blizny?
Lubię wspominać
zwiedzając netowe
archiwa.
Konta usunięte
lub skasowane...
Byłem jak Romeo,
ty tak urodziwa...
Na co nam było
tak wielkie staranie?
Czy w necie
liczy się tylko chwila?
Zbiór zer i jedynek
oraz ciągłe rozstania?
Chcesz całe życie
być już niczyja?
A mnie się marzy
CIĄGŁOŚĆ
kochania!
Oskar Wizard
Dwustu znajomych
nie mniej i nie więcej
sprawa zamknięta
odwołań nie będzie
najlepsi najcudowniejsi
wspaniali duszy urokiem
dziękuję że jesteś
wśród nich
tajemnic i sekretów
nikt obcy nie pozna
zamknąłem nasz dom nikt
z zewnątrz nie wejdzie
tu jest nasza oaza
świat uczuć i doznań
tu możesz odpocząć
i poczuć się bezpiecznie
czeka nas ekscytująca podróż
wgłąb dusz i pragnień
to jeszcze nic cierpliwości
nim nastanie czas potęgi oceanów
już bliska godzina
gdy ujarzmimy Słońce
by ogrzewało nasze uczucia
a morski wiatr
rozpędzi żaglowiec
o którym
zawsze marzyliśmy...
... kawki? ;)
Oskar Wizard
(07 lipiec 2012)
*- Nigdy nie rozumiałem,
jak można mieć kilka tysięcy
,,znajomych" na profilu.
Znajomi-nieznajomi?
;)))
Opadając przez krawędź miasta
jak dumny nieszczęsny Titanic
szukam kopalni króla Salomona
lecąc nad kukułczym gniazdem
to zbyt fatalne zauroczenie
wszystkie owce milczą i patrzą
a nadzieja przeminęła z wiatrem
tak mijają noce i dnie...
marzy nam się niebiańska plaża
stąd aż do wieczności
wśród samych swoich
małych duchem
w domu wszechwładnego
Wielkiego Brata
Kaznodziei
właśnie minęło
siedemnaście mgnień wiosny
już nawet widać lato wszędzie
właśnie Ty jedna na milion
kochaj mnie albo wreszcie rzuć
Oskar Wizard
(22 czerwiec 2012)
Morze smutku
Zabierają mnie ogromne fale
Tonę powolutku
Uratować się nie umiem wcale
Gasną myśli jak światła
Nie widzę światła w świetle dnia
Krwawię! W moim sercu strzała
Poproszę przechodnia
By pomógł mi
Co jakiś czas powraca tęsknota...
Do dróg wyśnionych
lecz tylko snem zwieńczonych.
Może i w sercu była ochota...
Lecz nie dla stóp
życiem umęczonych.
Żegnajcie więc cicho
wspaniałe marzenia.
O podróży, karierze
i wielkiej miłości.
Nie wszystko da los,
nie wszystko się spełnia.
W życiu zbyt mało
jest radości.
Dlatego podążam wciąż
ścieżką nadziei.
Na drodze tej
ukryte są małe skarby.
Muzyka brzmi radośnie,
ludzie wypięknieli...
Pozytywnego myślenia
czary!
Oskar Wizard
Brakuje mi błękitu nieba.
Blasku słońca też pragnę.
Twojego uśmiechu mi potrzeba...
Niech smutek zimowy przepadnie!
Pragnę spotykać
tylko dobrych ludzi.
Do tego zieleni
też by się przydało.
Wczorajsze dni
chcę porzucić.
Twojego uśmiechu
wciąż mi mało.
Jeśli nie uśmiech,
niech będą to łzy.
Lecz tylko ze szczęścia
albo wzruszenia.
Podaruj je tylko mi!
Niech zima
w wiosnę
się zmienia.
Oskar Wizard
jesteś
pamiętasz
i do mnie
wciąż i pomimo
przychodzisz
nie jest ważne
czy prawdę przekazujesz
czy tylko miło słodzisz
bezcenne zaś
że gdy mnie nie ma
dajesz przyjaźni
kwiat herbaciany
złotymi zgłoskami
w kształcie ognistych pereł
uśmiechem usłany
Oskar Wizard
Poranek ostatniego dnia
tego świata...
piję kawę jak co dnia
i myślę o Tobie
Przyjacielu
i o tym że nie zobaczę
już wiosennego kwiata
ani nie osiągnę żadnego
wymarzonego celu
w ten dzień chciałbym
abyśmy mocno
chwycili się
za ręce
spojrzeli głęboko
w oczy
i chwilę
pomilczyli
za Twoją przyjaźń
ucałować chcę
w podzięce
i abyśmy milcząc
ostatnich godzin
nie liczyli
a może przeciwnie
to właśnie jest ta
właściwa chwila
by serca
szeptem grzmiącym
do siebie
przemówiły
słowa
które nigdy nie padły
bo do odwagi
była mila
co dać sobie chcieliśmy
i o pragnieniach
które nam się
śniły
Oskar Wizard
*- Nie wiem,
kiedy kolejny termin
końca świata?
Ale wiersz pasuje
do każdego terminu.
;)))
ta miłość umarła
przed narodzeniem
w oparach
słodkich kłamstw
tanich komplementów
pustych obietnic
a przecież
świat ma wiele dróg
do szczęścia
nie zatrzymam cię
żadnym przytuleniem
Oskar Wizard
mgła moje plecy otacza
czasami ktoś przemknie
raczej nie zostaje
na dłużej
widzę
znajomych
i nieznajomych
z dawnych lat
są wciąż tak młodzi
we wspomnieniu
widzę też
tych
którzy jeszcze nie nadeszli
ich twarze są zamazane
niepewnością
i niewiedzą
co do faktu
czy w ogóle
zaistnieją
widzę
ciebie
stojącą wytrwale
od wielu lat
przy moim boku
masz wiele twarzy
z dzieciństwa
zapisanego fotografiami
ze wspomnień
tą która
do mnie mówi teraz
i tą
która być może
jeśli
nie znikniesz
jak inni
widzę też siebie
podczas golenia
raniącego policzek
coraz dłuższym
zamyśleniem
Oskar Wizard
zmywarka cicho szemrze
tańcząc z talerzami
zmęczony odkurzacz
przysnął w kącie
senną sielankę
potęguje radio
nucące dawne przeboje
ponadczasowe
bo dziś
już nikt
tak nie śpiewa
w lodówce
ukryłem przysmaki
które lubisz
najbardziej
czajnik już gwiżdże
obiecując aromatyczną kawę
przyjdziesz?
Oskar Wizard
ściska mi gardło
tysiącem grzechów
mnożących się jak króliki
wiąże ręce
składając do modlitwy
już nie mam czasu
na pracę
miłowanie bliźniego
czy uporządkowanie domu
to też jest grzechem
kolana wytarte
od klęczenia
w niemej prośbie
o wybaczenie
tego
że żyję
niebo milczy
jak zawsze
Oskar Wizard
Nad umysłem tracę kontrolę
Ciemność, ciemność nie chce głębiej
Ktoś woła " zabij się" coraz głośniej.
Dajcie mi samokontrolę!
Moim demonom ujawnić się nie zezwolę
Chodzę nocą ulicami, drocząc emocjami
Chce się bić, biję się z myślami
Nad umysłem tracę kontrolę
Walka trwa już latami
Myśli sie najlepiej na krawędzi
boję się ludzi
Jestem za kratami
kroczymy ulicami miast
jak koty ocierając się o marzenia
mijamy się wzajemnie
płosząc na widok piękna wzrok
lecz czasem nieśmiałość
w sytość uczuć się zamienia
i nagle płomień radości
rozświetla serc naszych mrok
dlaczego więc lat wiele błądziliśmy
śniąc jedynie o szczęściu
bo może samotność potrafi
być najwierniejszą na świecie
sekret ukryty jest w odważnym
do ludzi i życia podejściu
a gdy ludzie odnajdują się
znajdują też największe szczęście
prawda ta pomaga znaleźć
miłość i przyjaźń najwierniejszą
czasem nieśmiałym słowem
rozpoczniesz
balladę życia najpiękniejszą
Oskar Wizard
uczucia zbyt często
wymykają się spod kontroli
ławicą przemierzają świat
by spotkać właśnie ciebie
gdybyś wiedziała
jak często serce boli
bo nie możemy
przytulić się do siebie
słowa dla wszystkich uczuć
są tylko cieniem
może melodia
byłaby bardziej zrozumiana
umieściłem cię
na swoich westchnień niebie
jesteś taka kochana i wspaniała
Oskar Wizard
Płyną słowa perlistą ławicą.
Pomiędzy nimi
gęstnieje milczenie.
Czy serca
sedno przesłania usłyszą?
A może cisza
wzbudzi głębsze westchnienie?
Mówisz, że kochasz
- powtarzasz to bezustannie.
Lecz już po chwili
wyznania zapominasz…
Kusisz i uciekasz
rozsiewając perfum wonie…
Nawet w snach nagość ukrywasz.
Przestań baśń przecudną
już nucić mi słodko!
Nie chcę stracić resztek
cerowanej duszy.
Albo kuś mnie! Urocza ślicznotko!
Stare serce też lubi się wzruszyć.
Oskar Wizard
na kartach Wielkiej Księgi Przyjaźni
zapisujemy tajemnice serc i naszej jaźni
najpiękniejsze i wyśnione marzenia
rozczarowania i losu spełnienia
sztukę tajemną posiadliśmy
czytania między wierszami
czasem nawet milczenie mówi wiele
co się dzieje między nami
te wszystkie przecinki kropki
i gwiazdki zwłaszcza
wywołują uśmiech na twarzy
co smutki wręcz spłaszcza
subtelnym dotykiem wzroku
chciałbym ogarnąć Twoje myśli
wiedzieć czym radujesz się czy smucisz
i co dziś się Tobie przyśni
czas gdy tłum lubiłem minął
wolę spotkanie w kameralnym gronie
przyrzekam pamiętać
które domowe ognisko przyjaźnie
dla mnie płonie
Oskar Wizard