Pożera Mnie Pustka
Nie możesz mi pomóc
Moje usta kłamią
Moje myśli to natłok
One szybko mnie łamią
Zaczyna się niewinnie
Małe zadręczenie drobnostką
Lecz moja całość przez to
Staje się tylko cząstką
Urazy i ból przez cudze grzechy
Zatrzymuje przed szczęściem strefy
Puste są moje kolejne wdechy
Żyje autopilotem, opanowały mnie mechy
Dni mijają w pustce
Puste obietnice, puste spojrzenia
Noce spędzam w bójce
Uderz potylice, w niej kolejne roszczenia
Ile wiosen jeszcze wytrzymam?
Nie chcesz mi pomóc
Twoje usta kłamią
Cudze czyny to natłok
Moje życie plamią
Zaczęło się niewinnie
Wiara w miłość i zjednoczenie
Może to jak wiara w mity?
Żadna z moich połówek nie istnieje...
Urazy i ból przez cudzą nieczystość
Zasłaniają w mej wierze przejrzystość
Pusta jest moja pełna bliskość
Mimo, że cechuje ją szczerość i czystość
Dni mijają w pustce
Puste obietnice, puste spojrzenia
Noce spędzam w bójce
Uderz potylice, w niej kolejne roszczenia
Ile wiosen jeszcze wytrzymam?
Gubię się w labiryncie życia
Gubię się we własnych przemyśleniach
Gubię się w cudzie codzinnego bycia
Gubię się we własnych życzeniach
Pożera mnie pustka, do widzenia...
Pożera mnie pustka, do widzenia...
Komentarze 1
Cisza (wyciszenie) to najlepsze lekarstwo . Pozdrawiam The Diary
https://www.youtube.com/watch?v=qew5Y_di1_M